Μια άλλη λογική για το νερό

Άρθρο του Άκη Ντάνου

 ΜΕΧΡΙ τώρα οι όποιες πολιτικές εφαρμόστηκαν για το νερό, - περί διαχείρισης ούτε λόγος -, ελάχιστες συνέβαλαν στο να διορθωθούν μερικά πράγματα. Και αυτό δεν συνέβη γιατί ήταν εντελώς σε λανθασμένη κατεύθυνση, αλλά γιατί ήταν μεμονωμένες και ξεκομμένες από οποιονδήποτε στρατηγικό σχεδιασμό. 

Η ΑΣΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ μπορεί να μας προστάτεψε από τη σκόνη των δρόμων, με τις ασφαλτοστρώσεις και τη συστηματοποίηση των πεζοδρομίων, από την άλλη μεριά όμως σκέπασε με μπετό ή πλάκες όλες εκείνες τις ελεύθερες επιφάνειες που απορροφούσαν τα νερά της βροχής και εμπλούτιζαν φυσικά τον υπόγειο υδροφορέα.

ΠΑΡΑΛΛΗΛΑ είχαμε αύξηση της κάλυψης των χώρων εκείνων που μέχρι πριν λίγα χρόνια τόσο στο Άργος όσο και στο Ναύπλιο αποτελούσαν μικρά περιβολάκι, καθώς και δραματική μείωση των εν γένει ακάλυπτων χώρων με τη διαμόρφωση των πλατειών και των υπαρχόντων πάρκων.

ΛΟΓΩ της έλλειψης φυσικών διεξόδων πλέον για τα όμβρια, το δίκτυο ομβρίων επεκταθεί σχεδόν σε όλες τις γειτονιές οδηγώντας όμβρια στην κοίτη των χειμάρρων ή στη θάλασσα και αφαιρώντας με αυτόν τον τρόπο νερό από τον υπόγειο υδροφορέα των δύο πόλων.

ΓΙΝΕΤΑΙ σαφές πλέον, ότι δεν χρειάζεται απλά και μόνο μια διαχείριση για το νερό, ούτε μόνο μέτρα για την υδροβόρα γεωργία και τον τουρισμό. Χρειάζεται μια νέα εξ εκ βάθους στρατηγική, που θα επαναπροσδιορίζει ακόμα και την πολεοδομία σε σχέση με το νερό και τον εμπλουτισμό του υπόγειου φορέα.