Δικός μου είναι ο Ανάβαλος!

Άρθρο του Άκη Γκάτζιου

 ΠΙΑΝΟΥΝ ΠΟΡΤΑ για τον …χειμώνα, ή καλύτερα για το …μέλλον, ένας - ένας οι «σωτήρες» της Αργολίδας. Ξεμυτίζουν από το καβούκι τους και εμφανίζονται ως οι μεσσίες που θα σώσουν το νομό από την ερημοποίηση, με τον Ανάβαλο. Σκέφτονται ίσως: «ρε μπας και γίνει τελικά το έργο και μείνω απ΄ έξω;» (χωρίς να το πιστεύουν) και ονειρεύονται: «γιατί να μην κάνω τώρα μια παρέμβαση, ώστε αν τελικά υλοποιηθεί το έργο του Αναβάλου, να την ανασύρω από το συρτάρι μου και να εμφανιστώ ότι δήθεν εγώ το έκανα;».

ΜΟΙΑΖΕΙ ΜΕ ΑΡΡΩΣΤΗ και φροϋδική η σκέψη, όμως δεν πρέπει να απέχει πολύ από την πραγματικότητα. Ακόμα και η «κουτσή Μαρία» σήμερα «πιάνει πόρτα» για τον Ανάβαλο!

ΜΑΚΑΡΙ βέβαια όλες αυτές οι παρεμβάσεις να έχουν αποτέλεσμα και να δοθεί κανένα φράγκο στην έρμη την Αργολίδα για να λύσει το πρόβλημα της άρδευσης και της ύδρευσης. Το εύχονται οι πάντες.

ΔΕΝ ΕΝΔΙΑΦΕΡΕΙ όμως κανέναν - ας το καταλάβουν καλά - ποιός θα κάνει το έργο, γιατί όλοι αυτοί θα έπρεπε να το έχουν δρομολογήσει εδώ και πολλές δεκαετίες και να το έχουν υλοποιήσει, πριν ξεκληριστεί η αγροτιά της Αργολίδας και πριν τα εδάφη μετατραπούν σε έρημο. Και βέβαια θα έπρεπε μαζί με τις σημερινές τους παρεμβάσεις, να απολογούνται γιατί καθυστέρησαν και να ζητούν συγνώμη.

ΤΑ ΠΑΙΧΝΙΔΑΚΙΑ προβολής του καθενός πάνω στο «πτώμα του Αναβάλου» (το έχω ξαναγράψει), ας τα αφήσουν επιτέλους στην άκρη κι ας ενώσουν τα χέρια και τις δυνάμεις τους για το καλό αυτού του τόπου.

ΒΑΡΕΘΗΚΑΜΕ πια!