Η ευτυχία της κρίσης

Άρθρο του Βασίλη Καπετάνιου 

 Σηκώθηκε το πρωί με τους ήχους από το πανάκριβο σύστημα αφύπνισης με κλασική μουσική και φωτορυθμικά. Σύστημα που ενεργοποιούσε και διάφορες ηλεκτρονικές διαδικασίες για το μπάνιο και το πρωινό. Θυμήθηκε το όνειρο που πριν λίγο κόπηκε και σαν  υπάκουσε σε μια εντολή  έκλεισε το πανάκριβο ηλεκτρονικό σύστημα.

Μπήκε στο μπάνιο του , στο τελευταίο συρτάρι είχε ένα μικρό μαύρο ραδιόφωνο την κρυφή του συντροφιά στην βραδινή σκοπιά , πάνε είκοσι χρόνια αλλά δούλευε ακόμα. Όχι σήμερα δεν θα παρακολουθούσε την έναρξη των αγορών ούτε τα οικονομικά σχόλια από το  αδιάβροχο dvd-player. Μάλιστα το έβγαλε και το τύλιξε σε μια σακούλα μαζί με την πανάκριβη αυτοματοποιημένη μηχανή ξυρίσματος  και το υπερσύγχρονο μίνι  hi- fi.

Σαν  από θαύμα βρήκε ένα ξυράφι, αφρό έκανε με το σαπούνι , στο ραδιάκι ο Στράτος να τον καλημερίζει «βρέχει φωτιά στην στράτα μου». Κόπηκε καθώς είχε ξεχάσει να χειρίζεται το ξυράφι.

-         Τρέχει αίμα , πονάω είμαι ακόμα άνθρωπος ( είπε δυνατά στον εαυτό του)

Στην κουζίνα βρήκε το μπρίκι του πατέρα του, ξεκίνησε να φτιάχνει ένα διπλό σκέτο ελληνικό καφέ. Καθώς έβλεπε τον καφέ να φουσκώνει νόμιζε ότι έβλεπε να ένα θαύμα, οι μυρωδιές που αναδύθηκαν τον πήγαν με μιας πίσω στα παιδικά του χρόνια.

Άδειασε τον πάγκο της κουζίνας του από όλες τις ηλεκτρονικές συσκευές που ζέσταιναν το προμαγειρεμένο πρωινό.

Με τις παντόφλες και τις πιτζάμες κατέβηκε στο μανάβικο και στο μικροπαντοπωλείο της γειτονιάς , είχε κοντά δέκα χρόνια να μιλήσει στον κυρ Γιώργο και τον κυρ Νίκο.

Τον καλημέρισαν και τον αγκάλιασαν σαν αγαπημένο συγγενή που γύριζε από το εξωτερικό από μικρό παιδί τον ξέρουν αλλά τον έχασαν. Με όλα τα χρειαζούμενα γύρισε σπίτι και ετοίμασε πρωινό για την γυναίκα και τα δυο παιδιά του. Σήμερα θα πήγαιναν αργά στο σχολείο γιατί ήταν μια σχολική γιορτή.

Για την γυναίκα και τα παιδιά του απανωτές οι εκπλήξεις, ο μπαμπάς στο σπίτι, να έχει ετοιμάσει πρωινό σαν και αυτό που είχαν φάει όταν πήγαν διακοπές σε μια φάρμα, αλλά το πιο ανεπάντεχο από όλα θα πήγαινε μαζί με τα παιδιά του στην σχολική γιορτή. Ο μικρός τρελαμένος από την χαρά του σηκώθηκε πάνω στο τραπέζι και απάγγειλε το ποίημα του.

Όταν χτύπησε το κουδούνι για να του φέρει τις οικονομικές εφημερίδες ο νεαρός που του έκανε την διανομή, έκπληκτος λάμβανε ένα πολύ μεγάλο ποσό για δώρο και του ανακοίνωσε ότι διακόπτει την συνδρομή. Πέταξε τις εφημερίδες στον κάδο έμαθε ότι η κόρη του είχε κάποιο μικρό σκετς στο σχολείο και κάνανε μια μικρή πρόβα κρατώντας αυτός τον δεύτερο ρόλο.

Η γυναίκα τον ρώτησε με μια τρυφερότητα που έκρυβε και έντονη ανησυχία αν ήταν καλά, αν του συνέβαινα τίποτα

-         Η ευτυχία της κρίσης , επιστρέφω σε μένα . Της είπε και της έκλεισε πονηρά το μάτι, όπως τότε που πρωτογνωρισθήκανε.

-         Σε μια ώρα είμαι πίσω, τους είπε, να φύγουμε για το σχολείο.

-         Μα θα προλάβεις τον ρώτησε η γυναίκα

-         Και βέβαια, θα πάω με το ποδήλατο μου , το βρήκα στον υπόγειο ευτυχώς τα λάστιχα κρατούν ακόμα

Χαμογελαστός και με αθλητικό στυλ με ένα σάκο στην πλάτη μπήκε στην εταιρεία

Με μια παράξενη ευτυχία στο βλέμμα πήρε την απόλυση του και την αποζημίωση του , άλλος ένα απολυμένος στην κρίση της αγοράς .

Πήγε σε ένα κατάστημα που έκανε ανταλλαγές ηλεκτρονικών συσκευών με χρήματα έδωσε όλα του τα ηλεκτρονικά στολίδια , τελευταίας τεχνολογίας και σε καλή κατάσταση πήρε καλά χρήματα. Λίγο πιο κάτω βρήκε το κατάστημα που πήγαινε με τον πατέρα του, έδωσε όλα τα χρήματα και πήρε σχεδόν όλες τις συλλεκτικές φιγούρες καραγκιόζη  του καταστήματος. Ο καταστηματάρχης έτριβε τα χέρια του από χαρά, τέτοια πώληση και πρωί πρωί , και ύστερα λένε ότι υπάρχει κρίση, μονολόγησε.

Ξαφνικά ο μαγαζάτορας έγινε φιγούρα του καραγκιόζη και του φώναζε πίσω από το πανί

- Φύγε από την κρίση, υπάκουσε στο όνειρο , να είδες την ευτυχία της κρίσης.

Πετάχτηκε αλαφιασμένος από το ηλεκτρονικό του μηχάνημα αφύπνισης, σαν να υπάκουσε σε κάποια εντολή το έκλεισε, πήγε στο μπάνιο του, έψαξε τα σημάδια του ονείρου βρήκε το ραδιάκι και το ξυράφι, ο Στράτος τον καλημέρισε όπως και στο όνειρο «βρέχει φωτιά στην στράτα μου» σαν ζεϊμπέκικη φιγούρα, πάνω από το πηγάδι του πουθενά πήρε μια σακούλα και άρχισε να μαζεύει τα ηλεκτρονικά του εξαρτήματα

- Θα υπακούσω στο όνειρο μονολόγησε, η ευτυχία της κρίσης , επιστρέφω σε μένα…