Τα τρωκτικά των Μέσων Ενημέρωσης

Άρθρο του Άκη Γκάτζιου

 

ΟΙ ΔΙΑΦΟΡΕΣ που υπάρχουν μεταξύ των μέσων ενημέρωσης στην διανομή κρατικής διαφήμισης, δεν μπορούν να περάσουν απαρατήρητες, όσο κι αν θέλει να εθελοτυφλεί κανείς. Πρόκειται για δημόσιο χρήμα που δεν μπορεί να διαχειρίζεται κανένας όπως γουστάρει, ακόμα κι αν λέγεται υπουργός, δήμαρχος, νομάρχης ή όπως αλλιώς. Ο νομοθέτης έχει θέσει κριτήρια τα οποία πρέπει να ελεγχθούν αν εφαρμόζονται ή αν παίρνει δημόσιο χρήμα όποια εφημερίδα έχει «μπάρμπα στην Κορώνη», ή είναι αρεστή στους έχοντες την διαχείριση.

ΟΙ ΠΕΛΑΤΕΙΑΚΕΣ σχέσεις – αν υπάρχουν - δεν μπορούν να στηρίζονται ούτε σε εκβιασμούς -όσο ψηλά ή χαμηλά κι αν γίνονται - ούτε σε συμπάθειες, ούτε σε επιλογές του στυλ «κάνουμε ένα δωράκι σε αυτούς που θέλουμε, με τα λεφτά του κράτους». Ο διαχωρισμός σε προνομιούχους και μη, αρεστούς που κάνουν τα χατίρια και μη αρεστούς που επιλέγουν την οδό της δεοντολογίας και της ενημέρωσης, κάποια στιγμή επιβάλλεται να εκλείψει τόσο στον νομαρχιακό τύπο, όσο και στον Πανελλαδικό.

ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ να είναι μια ζωή ευνοούμενες εφημερίδες, που έχουν τον ρόλο του διακομιστή δελτίων τύπου με χαμηλή κυκλοφορία και διεισδυτικότητα, τόσο στην κρατική διαφήμιση όσο και σε στις δημοσιεύσεις του δημοσίου που προέρχονται από τους ΟΤΑ πρώτου και δεύτερου βαθμού. Όταν ο αποπροσανατολισμός και η παραπληροφόρηση της κοινής γνώμης κυριαρχούν, κανείς δεν έχει δικαίωμα να κάνει τονωτικές ενέσεις σε ορισμένους, τηρώντας λίστες ημέτερων και υμετέρων εφημερίδων (γιατί αυτό φημολογείται ότι συμβαίνει).

ΟΙ ΠΡΟΚΛΗΤΙΚΟΙ ΠΙΝΑΚΕΣ με τα πακέτα κρατικών διαφημίσεων που δόθηκαν σε όλη την Ελλάδα και οι τεράστιες διαφορές που υπάρχουν στην διανομή, δείχνουν ότι κάποια μέσα ενημέρωσης ζουν αποκλειστικά και μόνο με χρήματα του κράτους. Κάποια εξήγηση πρέπει επιτέλους να δοθεί στον έρμο τον πολίτη. Πώς γίνεται έντυπα με κυκλοφορία λίγων δεκάδων φύλλων να έχουν περισσότερα έσοδα κρατικής διαφήμισης από έντυπα που πωλούν εκατοντάδες ή χιλιάδες φύλλα;

Η ΚΡΑΤΙΚΗ ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ δεν έχει σκοπό ούτε να μπουκώσει ενοχλητικά στόματα, ούτε να βολέψει ημετέρους. Γι΄ αυτό ας καταργηθεί, ώστε να πάψουν να αφ΄ ενός να συνωστίζονται στα γραφεία των υπουργείων γλύφτες του κακού καιρού, και αφ΄ ετέρου οι όποιοι διαχειριστές δημόσιου χρήματος να πάψουν να μην τηρούν τους νόμους και να παρανομούν. Αλλιώς η μόνη λύση είναι κάποιοι να σύρουν συγκεκριμένους κρατικούς φορείς στα δικαστήρια, από την στιγμή που ανάξιοι εκπρόσωποι της  πολιτείας δεν μπορούν να κάνουν καλά τη δουλειά τους.