Οι αγρότες του καναπέ

Άρθρο του Άκη Γκάτζιου

ΣΥΝΕΤΟΙ ήταν οι αγρότες που επέμεναν να παραμείνει κλειστός ο Ισθμός, ή εκείνοι που αποφάσισαν να διαλυθεί το μπλόκο μετά τη συνάντηση με τον υπουργό Αγροτικής Ανάπτυξης, κάνοντας τον τελευταίο ευτυχισμένο;
Η ΓΚΡΙΝΙΑ μεταξύ των συνδικαλιστών αγροτών που μεταφέρθηκε ήδη στα καφενεία των χωριών του κάμπου, δυστυχώς δεν οδηγεί πουθενά. Ούτε η τακτική των αγροτών του καναπέ, που διαμαρτύρονται συνεχώς, αλλά όταν πρόκειται να διεκδικήσουν δυναμικά, κάθονται στο σπίτι μπροστά στις τηλεοράσεις τους και παρακολουθούν τις εξελίξεις.
ΣΤΟ ΙΔΙΟ ΕΡΓΟ ΘΕΑΤΕΣ, για μια ακόμα φορά σε ό,τι αφορά τις αγροτικές διεκδικήσεις. Γκρίνια, μουρμούρα, φράσεις του στιλ «ο αγρότης πέθανε», και «θα πεθάνουμε στην ψάθα», αλλά και συμβιβασμός από την άλλη στο αποκορύφωμα…
ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΥΧΑΙΕΣ οι φράσεις του Παναγιώτη Πεβερέτου ότι «από τους μανταρινοπαραγωγούς συμφώνησαν όλοι να έρθουν στον Ισθμό, αλλά δεν εμφανίστηκε ούτε ένας», ούτε του Νίκου Αγγέλου ότι «οι Ενώσεις είχαν μεθοδεύσει να διαλύσουν το μπλόκο».
ΑΝΤΙΘΕΤΕΣ ΚΑΙ ΑΝΤΙΚΡΟΥΟΜΕΝΕΣ δηλώσεις, που όμως έχουν μια κοινή συνισταμένη: Ο αγροτικός κόσμος της Αργολίδας δεν μπορεί ή δεν θέλει να διεκδικήσει αυτά που θεωρεί ότι δικαιούται και επιθυμεί.
ΤΙΣ ΑΙΤΙΕΣ πρέπει να τις αναζητήσει ο ίδιος ο αγροτικός κλάδος, που βολεύεται ακόμα με επιδοτήσεις, αλλά που καθημερινά φθίνει και εξαφανίζεται.