Ζαμέ Τρουβέ… Άργος

Άρθρο του Βασίλη Καπετάνιου

Μια χαλαρή καλοκαιρινή μέρα με τον κορινθιακό κόλπο αφρισμένο στο στόμα του υ Ποσειδώνα, πάλι ρεύεται ο Ποσειδώνας όπως λέει η μικρή Μαρία.. Στο τραπέζι του εστιατορίου περιμένουμε να δώσουμε την παραγγελία στο Θωμά, τον Βορειοηπειρώτη σερβιτόρο που ετοιμάζεται για μάστερ στα οικονομικά στο Λονδίνο.
Έρχεται και περιμένει υπομονετικά να μαζέψουμε τα ηλεκτρονικά μας κατοικίδια από το τραπέζι για να στρώσει το τραπεζομάντιλο. Είναι γέννημα των καιρών μαζί στις βόλτες μας να κουβαλάμε και τους ηλεκτρονικούς συντρόφους μας. ( Το μικρό ηλεκτρονικό υπολογιστή που δουλεύει με ασύρματο δίκτυο, τα ηλεκτρονικά παιγνίδια των παιδιών, το ηλεκτρονικό dvd player, το ipod κ.α ).
Καθώς συμμαζέψαμε τα ηλεκτρονικά μας κατοικίδια , η Μαρία και ο Χαράλαμπος ήταν έτοιμοι να βάλουν για πολλοστή φορά το «Λέο το λιονταράκι», αν και παραγγείλαμε κρεατικά ποιος ξέρει από ποια αντανακλαστική δράση μόλις ο Λέο το λιοντάρι θα έφτανε στο συγκεκριμένο σημείο θα αρχίζαμε το τραγούδι του
« Χορτοφάγος είμαι πάντα εγώ» , μια εικόνα οικογενειακού συμπτωματικού σουρεαλισμού.
Το εστιατόριο δεν είχε μουσική προς την δική μας την μεριά τουλάχιστον , το ipod με τα φορητά ηχεία επιστρατεύτηκε αμέσως για να ντύσει μουσικά το ζεστό καλοκαιρινό μεσημέρι. Οικογενειακή ψηφοφορία -συμφωνία, 4 στα 4 , αν και οικογενειακά αγαπημένος τραγουδιστής είναι ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου, η μεσημεριανή ραστώνη έγειρε την πλάστιγκα υπέρ της Χαρούλας Αλεξίου « Α Paris». Η Χαρούλα στα κέφια της εμείς στο χαλάρωμα της μουσικής της και το ένα μοναδικό της τραγούδι στα γαλλικά ξεσηκώνει την διπλανή παρέα, δυο κυρίες. Με το τέλος του τραγουδιού μας χαιρετούν και πιάνουμε κουβέντα.
Είναι μάνα και κόρη που από ότι μας είπαν είναι φανατικοί θαυμαστές της Ελλάδας, Η μητέρα είναι η μισή Ιταλίδα αλλά έχει σταθερή αγάπη και προτίμηση στην Ελλάδα. Έχουν δοκιμάσει διακοπές και στην Νότια Γαλλία και στην Ιταλία αλλά πουθενά δεν νοιώθουν αυτό που νοιώθουν στην Ελλάδα. Και φαντάζομαι ότι αναφέρονται για την ελληνική επαρχία που δεν έχει γνωρίσει ακόμα την άγρια τουριστική ανάπτυξη. Το ήρεμο ξενοδοχείο των 40 περίπου πελατών με την πισίνα του με θαλασσινό νερό και την παραλία ακριβώς από κάτω κάθε άλλο παρά την θορυβώδη ελληνική νύχτα θυμίζουν. Η αποδοχή , η μη απαίτηση να ανήκουν σε κάποια συγκεκριμένη τάξη για να μπουν σε κάποιο χώρο, η φιλοξενία και η ανοικτή επικοινωνία των κατοίκων είναι κάτι αναντικατάστατο μαζί με την θάλασσα και το ελληνικό φως.
Η κόρη και η μάνα συνταξιούχοι κάθε καλοκαίρι στην Ελλάδα και τα τελευταία χρόνια σταθερή παρουσία στο μικρό χωριό της Κορινθίας. Η κόρη μιλούσε αγγλικά και μετέφραζε στην μάνα στα γαλλικά .
Η κουβέντα το έφερε και φθάσαμε στον τόπο καταγωγής μας , έμεναν στο Παρίσι στο κέντρο του Παρισιού, μέναμε στο Άργος κεντρική πόλη του ελληνικού μύθου.
- Α Αργκός , τεάτρ ζαμέ τρουβέ είπε με στόμφο η γαλλίδα μητέρα.
- Έχουμε έρθει πολλές φορές στο Ναύπλιο είπε η κόρη
Εμένα με έπιασε ένας ιδιαίτερα έντονος τοπικισμός.
- Ήρθατε Ναύπλιο και δεν σταματήσατε στο Άργος , αφού μάλλον περάσατε από το Άργος
- Όχι δεν περάσαμε
- Σωστά τώρα υπάρχει και ο περιφερειακός που μας έκανε λίγο μετανάστες του Αργίτες μέσα στην Αργολίδα παρά το καλό των προθέσεων ( αυτό δεν το πολυκατάλαβε)
- Πήγαμε Ναύπλιο
- Ε δεν διαβάσατε για τα ιστορικά μνημεία της περιοχής, το Άργος είναι η αρχαιότερη πόλη της Ευρώπης που συνεχώς κατοικείται.

Έγινε παύση για να μεταφράσει στην γαλλίδα μητέρα και πάλι ακούστηκε το θυμωμένο «ζαμέ τρουβέ» της μητέρας , το είπε μάλλον με θυμό και για μια στιγμή φοβήθηκα ότι θα χάλαγε και η όμορφη ατμόσφαιρα που είχε φτιάξει η μουσική. Το cd είχε τελειώσει και αμέσως «τα τσίλικα» της Χαρούλας έφεραν ένα πρώτο χαμόγελο στην θυμωμένη Γαλλίδα.
- Διαβάσαμε στον γαλλικό οδηγό για την πόλη σας και ήρθαμε να την επισκεφθούμε
- Μα καλά δεν πήγατε στο αρχαίο θέατρο ( στο μυαλό μου το θεωρούσα το πιο εύκολο προσπελάσιμο σημείο τη πόλης για να μιλήσει για την αρχαία κληρονομιά της)
- Ζαμέ τρουβέ είπε με ένα χαμόγελο η μητέρα της , με ένα χαμόγελο αυτή την φορά , φαίνεται είχε επιδράσει και η φωνή της Χαρούλας «Μην μου λες πως δεν πονάω»
- Ο γαλλικός κατάλογος μας συνιστούσε να επισκεφθούμε το «αρχαίο θέατρο» δυο φορές κατεβήκαμε με το λεωφορείο αλλά ποτέ δεν μπορέσαμε να βρούμε το αρχαίο θέατρο. Ζαμέ τρουβέ που λέει και η μητέρα μου Πάντα βρισκόμασταν κάπου αλλού την δεύτερη φορά παρά λίγο να χαθούμε
- ( μάλλον βρέθηκαν στα περιβόλια κάτω από την Παναγία )
- Ζαμέ τρουβέ, ζαμέ τρουβέ (μου ξαναείπε η μητέρα γαλλίδα ρίχνοντας μου πολιτιστικά χαστούκια εμένα του περήφανου και παραπονούμενου πολίτη της αρχαιότερης πόλης της Ευρώπης )
Την κατάσταση έσωσε ο μικρός Χαράλαμπος , από τις πολλές φορές που είπε η κυρία το «ζαμέ τρουβέ» το θεώρησε κάπως σαν το δικός μας «γεια σου» και σηκώνοντας το ποτήρι με την πορτοκαλάδα του της είπε
- Ζαμέ τρουβέ
- Γεια σου ( του απάντησε σκασμένη στα γέλια η γαλλίδα)
Θυμήθηκα την τελευταία φορά που πήγα στο Παρίσι, ένας οδηγός ανέφερε ότι υπήρχαν 69 σημεία που άξιζε να δεις και τα 69 μπορούσες εύκολα να τα βρεις χωρίς να μπερδεύεσαι και χωρίς να χρειάζεται να ρωτάς πολλές φορές άλλους ούτε να χάνεσαι σε διάφορα στενά.
Η πόλη του Άργους έχει πάρα πολλά σημεία να δείξει αλλά θα πρέπει να αναδειχθούν να φανερωθούν , να ενημερωθούν οι ξένοι τουριστικοί οδηγοί και οι αντίστοιχες ιστοσελίδες στο διαδίκτυο. Γιατί αν εμείς οι ίδιοι δεν φανερώσουμε και δεν σεβαστούμε την κληρονομιά απλά κάπου κάποτε θα υπάρχει ένα Άργος αλλά «ζαμέ τρουβέ» !!!!!