R.epublic A.partment H.ouse R.A.H. – R.A.H (ΡΑ – ΡΑ ) – ΖΗΤΩ – ΖΗΤΩ

Άρθρο του Βασίλη Καπετάνιου

Στην είσοδο της πανεπιστημιακής εστίας ο Έστ παραλίγο να πέσει πάνω στον παππού που έβγαινε βιαστικός κρατώντας μια μεγάλη μαγκούρα σαν σωλήνα από την κεντρική πόρτα. Το διαπεραστικό του βλέμμα κάτι του θύμισε αλλά βιαζόταν δεν προλάβαινε να θυμηθεί.
Μπαίνοντας στο δωμάτιο του στην φοιτητική εστία o Έστ είδε ότι τον περίμενε ένα μικρό δέμα, δεμένο με σκοινί. Πήρε βιαστικά τον χαρτοκόπτη και το έσκισε και από μέσα ξεχύθηκαν οι μνήμες. Φωτογραφίες με τον παππού του, μολύβια γόμες ένα αρχιτεκτονικό σχέδιο και ένα γράμμα γραμμένο με μολύβι. Ήταν από τον παππού του. Ζούσε εξόριστος σε ψυχιατρική κλινική έξω από την επικράτεια της RAH , (Ρα). RAH (Ρα) λεγόταν και η περιφέρεια στην οποία ζούσε αλλά και το τεράστιο διοικητήριο της εξουσίας . Έπιασε τις γόμες και τα μολύβια και θυμήθηκε τα λόγια του παππού του
- Η γραφή είναι συγκίνηση και αυτή την συγκίνηση θα την χάσει η γενιά σου.
Και βέβαια ο παππούς δικαιώθηκε αφού ο εγγονός του έμαθε να γράφει σε πλήκτρα και να διαβάζει σε γυάλινες οθόνες.
«Αγαπημένε μου εγγονέ Έστ
Σε χαιρετώ από την εξορία μου, δεν μπόρεσα να σε δω φοιτητή ούτε θα προλάβω να σε καμαρώσω πτυχιούχο μηχανικό είναι σίγουρο ότι σε λίγο φεύγω από την ζωή και θα το μάθεις βέβαια. Γνωρίζεις ότι είμαι έγκλειστος- εξόριστος εδώ και δέκα πέντε χρόνια σε θεραπευτήριο ορθολογιστικής επαναφοράς, μην ανησυχείς δεν τα κατάφεραν. Είσαι η μόνη μου ελπίδα για να μείνει ζωντανή η φλόγα της αλήθειας.
Είναι η ώρα για να μάθεις μερικές αλήθειες. Πρώτα από όλα το όνομα σου είναι αναγραμματισμός του Τσε, αγαπημένος μου ήρωας και επαναστάτης από τα φοιτητικά μου χρόνια. Όλοι με είπαν γεροπαράξενο και ότι άρχισα να τα χάνω όταν φορτώθηκα στους γονείς σου να είμαι και παππούς και νονός. Φαντάσου τι έγινε όταν φώναξα και αυτό το όνομα μέσα στην εκκλησία. Η επιμονή μου αυτή ήταν και ένα από τα πρώτα επιχειρήματα τους για τον εγκλεισμό σε ψυχιατρική εξορία.
Αγαπημένε μου εγγονέ Έστ η RAH είναι μια μεγάλη απάτη…».
Ο νεαρός φοιτητής ένοιωσε κάτι απειλητικό στην ατμόσφαιρα και κοίταξε συνωμοτικά αν τον παρακολουθεί κανείς αν και ήταν μόνος του στο δωμάτιο, έγειρε και το γράμμα σα να έκρυβε το κείμενο μέσα στην παλάμη του.
«Ναι αγαπημένε μου εγγονέ η RAH δεν είναι η σωτηρία μας αλλά η καταστροφή μας και η καταστροφή σας. Η Republic Apartment House η «Πολυκατοικία των Αντιπροσώπων» είναι μια επικίνδυνη εξουσία. Θεωρητικά κάτω από το μεγάλο γυάλινο πύργο της εξουσία βρίσκεται το μεγάλο εργοστάσιο της αφαλάτωσης. Αυτό που παίρνει το νερό από την θάλασσα το καθαρίζει και το στέλνει στις μεγάλες δεξαμενές στο βουνό. Και έτσι με το τεράστιο έργο που πρόσφεραν κάτω από το γυάλινο πύργο τους έκαναν την έρημο που είχε καταντήσει η πατρίδα μας μια εύφορη τεράστια κοιλάδα και φτιάχτηκαν γύρω από την εξουσία του γυάλινου πύργου πόλεις και χωριά…»
- Μάλλον ο παππούς θα τα είχε χάσει όπως μου έλεγαν σκέφθηκε ο νεαρός.
Και το γράμμα συνέχιζε λες και ο παππούς διάβαζε τις σκέψεις του.
«…Αγαπημένε μου εγγονέ διαβάζοντας αυτό το γράμμα, φαντάζομαι ότι θα σκέφτεσαι ότι είμαι διαταραγμένος και καλώς με είχαν στην εξορία. Δεν είναι όμως έτσι τα πράγματα, στην RAH υπάρχει όπως ξέρεις και το γνωστό «ρετιρέ» από εκεί γίνεται ο έλεγχος του νερού. Κάθε τέσσερα χρόνια ψηφίζοντας και φωνάζοντας RAH RAH (ΡΑ – ΡΑ ) που στα αγγλικά σημαίνει (Ζήτω Ζήτω) ή αφήναμε την ίδια ομάδα διαχειριστών στο ρετιρέ ή την αλλάζαμε. Δυστυχώς όμως δεν είναι έτσι τα πράγματα. Όταν οι διαχειριστές του γυάλινου πύργου της εξουσίας επέβαλλαν πολύ μεγάλη φορολογία λόγω της ξηρασίας και ξεκίνησαν το μεγάλο έργο της αφαλάτωσης . Ένας από τους έντεκα μηχανικούς για το έργο ήμουν και εγώ. Να ψάξουμε να βρούμε τις πηγές του ποταμού τους είπα να βρούμε πρώτα καθαρό νερό και μετά να στραφούμε στην θάλασσα. Τα χρήματα που θα κερδίζουμε από την διαδικασία της αφαλάτωσης θα τα επιστρέψουμε στον λαό για υγεία και παιδεία. Αν δεν θες να χάσεις την δουλειά σου ξεκίνα για την θάλασσα αλλιώς θα πεινάσεις. Αυτό με υποψίασε. Ήμασταν 11 μηχανικοί ο καθένας ήξερε ένα κομμάτι του σχεδίου αλλά κανένας το συνολικό και τι γινόταν. Τα μεζεδάκια της γιαγιάς σου και το ούζο από το νησί με βοήθησαν να μαζέψω τα κομμάτια του παζλ και να φτιάξω κομμάτι κομμάτι το χάρτη που σου στέλνω . Έναν έναν τους μάζευα να πιούμε ένα ποτηράκι και με την χαλάρωση του ποτού από κουβέντα σε κουβέντα μάζεψα τις πληροφορίες μου….»
- Ο νεαρός τότε αντιλήφθηκε το χάρτη σχεδιάγραμμα και το μάζεψε γρήγορα προσεκτικά .
«Οι μεγάλες δεξαμενές και το εργαστήριο αφαλάτωσης είναι μια απάτη στην κυριολεξία δεν υπάρχουν. Είναι το μεγάλο κόλπο για να κρατάνε το λαό εξαρτημένο από την ανάγκη του νερού και να επιβάλλουν συνεχώς καινούργιους φόρους για το καλό του. Κάτω από την μεγάλη δεξαμενή είναι η πηγή του ποταμού , αφαλάτωση δεν γίνεται , πεντακάθαρο νερό έρχεται και πεντακάθαρο επιστρέφει εκεί που ανήκει.
Οι δεξαμενές είναι η ταφόπλακα του ποταμού. Μας εκβιάζουν με την έλλειψη νερού ενώ τέτοιο θέμα δεν υπάρχει , το τρικ της αφαλάτωσης κρατά τον λαό σε καταστολή. Αυτό το ξέρουν όλοι οι διαχειριστές του ρετιρέ είναι ο κοινό μυστικό τους για να διατηρούνται και να εναλλάσσονται στην εξουσία. Βρήκα το δρόμο για το ποτάμι αλλά δεν πρόλαβα να το φανερώσω πουθενά με πρόλαβε η εξορία μάλλον με παρακολουθούσαν.
Σου αφήνω το σχεδιάγραμμα για το δρόμο προς το ποτάμι τις πηγές .
Μάθε να ζεις αληθινά και να υπερασπίζεσαι την αλήθεια. Θα μάθεις νέα μου σύντομα.»
Νέα του εξόριστου παππού του έμαθε πολύ σύντομα. Το απόγευμα, πίνοντας τον καφέ του στη κεντρική πλατεία. Είδε στο κεντρικό δελτίο ειδήσεων τον παππούλη
που συνάντησε στην κεντρική είσοδο της εστίας να έχει το ίδιο διαπεραστικό βλέμμα στα μάτια και ένα μικρός ειρωνικό χαμόγελο στα νεκρά του χείλη, ήταν ο παππούς του νεκρός πια !!!
- Παράφρον επιστήμονας προσπάθησε να ανατινάξει την μεγάλη δεξαμενή νερού. Με κόκκινη μπογιά έγραψε στον τοίχο « Το ποτάμι μας ανήκει Hasta la victoria siempre» Έπεσε νεκρός από τις σφαίρες των φρουρών. Τα εκρηκτικά υλικά τα είχε μέσα στην μαγκούρα του.
Ο νεαρός βούρκωσε , έβαλε το χέρι του στην μεγάλη τσέπη να βρει χαρτομάντιλο αλλά ψηλάφισε τον χάρτη του παππού. Ένα μικρό ειρωνικό χαμόγελο ζωγραφίστηκε στο πρόσωπο του ίδιο με αυτό του παππού του και στέγνωσαν τα μάτια του.
Οι θαμώνες της πλατείας μετά το ευχάριστο νέο άρχισαν να φωνάζουν RAH, RAH (ρα – ρα ) Ζήτω – Ζήτω.
- Πάλι οι παλιές ιστορίες για το ποτάμι και την αυτοδυναμία μας και την ανεξαρτησία μας. Παραλίγο να μας καταστρέψει ο παλιόγερος. Είπε κάποιος.
Ο Έστ με μια άγρια υπερηφάνεια και χαϊδεύοντας στην εσωτερική τσέπη το χάρτη του παππού για το δρόμο προς το ποτάμι έφυγε περήφανος από την πλατεία.
* Η ιστορία είναι φανταστική. Αλλά έχει άμεση σχέση με την πολιτική πραγματικότητα που μας περιβάλλει. Το ποτάμι υπάρχει και μας ανήκει. Αλλά ο δρόμος προς την πηγή του είναι ανηφορικός και ξεχάσαμε ή δεν θέλουμε να θυμόμαστε που είναι !!! Το χειρότερο από όλα μας έπεισαν για την αφαλάτωση και την Πολυκατοικία των Αντιπροσώπων !!! Ας ψάξουμε και στις τσέπες των νεανικών μας ρούχων μπορεί να υπάρχει κανένας χάρτης από τον συλλογικό και ατομικό παππού του καθενός μας:!!!