Ένθα και ησθένησα ….βουλευ(τ)όμενος …εσαεί κυβερνόμενος

Άρθρο του Βασίλη Καπετάνιου

Πριν πολλά χρόνια , ένας νεαρός δάσκαλος από ευκατάστατη οικογένεια βρέθηκε σε ορεινό χωρίο της Αρκαδίας , στην άγονη γραμμή όπως έλεγε ο ίδιος . Αυτό του χάλαγε λίγο τον αρχικό σχεδιασμό που είχε κάνει μετά την λήξης της θητείας του στο στρατό για μια ανέμελη νωχελική ζωή.. Η οικογένεια του είχε μεγάλη περιουσία.
- Μια σταθερή αξιοπρεπή δουλειά να έχει και τα οικονομικά του ήταν εξασφαλισμένα έλεγε ο πατέρας του, δημόσιος υπάλληλος να γίνει το μπακάλικο είναι θάνατος .
Η μάνα του τον ήθελε γιατρό, μεγαλοπιανόταν και λίγο αλλά ο πατέρας πιο ρεαλιστής ήξερε τις πραγματικές δυνατότητες του γιου του. Στην Αθήνα αυτός θα χανόταν και αυτός θα έχανε τα λεφτά του , η ακαδημία της Τρίπολης ήταν η καλύτερη λύση, εδώ είχαν και τα μέσα τους και τα κουμάντα τους, πασά θα τον είχε .
Τελειώνοντας τον στρατό διορίστηκε αμέσως , χωρίς να χρειαστεί να μεσολαβήσει ο τοπικός βουλευτής. Στην πόλη δεν μπορούσε να τον φέρει αμέσως έπρεπε να κάνει και το «αγροτικό» του στην εκπαίδευση και μετά να γυρίσει στην πόλη. Ο επιθεωρητής ήταν ιδιαίτερα αυστηρός και δεν σήκωνε μύγα στο σπαθί του, όλοι θα κριθούν από την αξία τους έλεγε.
Με βαριά καρδιά φόρτωσε τα πράγματα του στο αμάξι του και πήγε στο Ορεινό Χωριό. Έγινε το θέμα της ευρύτερης περιοχής , ο γιος του κυρ- Γιώργη του μεγαλομπακάλη δάσκαλος στο Ορεινό Χωριό και με δικό του αυτοκίνητο πράγμα ιδιαίτερα σπάνιο για εκείνο τον καιρό.
Σαν νέος και άπειρος δάσκαλος τα πήγε καλά από την πρώτη μέρα κιόλας, έγινε ήρωας για τα πιτσιρίκια, το αυτοκίνητο ήταν ένα μεγάλο όπλο. Ήταν και λίγο χαλαρός μαζί τους έγινε ο αγαπημένος τους δάσκαλος . Αλλά αυτός δεν ήταν πλασμένος για τέτοια πράγματα, εντάξει τους έκανε το χατίρι έγινε δάσκαλος αλλά αυτός ήθελε στην πόλη το σινεμά του , την πλατεία τις ανέσεις του.
Άρχισε να βαριέται επικίνδυνα στην ησυχία, ενώ το να βαριέται στην θόρυβο της πλατείας του φαινόταν ευτυχία.
-Πως μπορείς να διασκεδάσει κανείς στο χωριό σας ρώτησε τον Φώτη τον πρώτο
μαθητή του σχολείου
-Στο ποτάμι κυρ δάσκαλε η καλύτερη μουσική το νερό που κυλάει και τα πουλιά
-Πάρτε τις τσάντες και πάμε, είπε σε όλους τους μαθητές και με τον παρορμητισμό του σε ένταση ξεκίνησαν για την ποταμιά .
Η τύχη όμως δεν ήταν με το μέρος του εκείνη την ημέρα πέρασε και ο αυστηρός επιθεωρητής μέσης εκπαίδευσης από το σχολείο. Κάποιος χωριανός του είπε ότι είδε το δάσκαλο να πηγαίνει με τα παιδιά στο ποτάμι.
Τυχερός μες την ατυχία του ο δάσκαλος ο Φώτης που είχε ανέβει πάνω στο δέντρο είδε από μακριά τον επιθεωρητή που ήξερε και από τις άλλες χρονιές να έρχεται μπουρινιασμένος προς το ποτάμι.
- Κυρ Δάσκαλε ο επιθεωρητής.
- Tώρα μάλιστα ούτε σε δέκα χρόνια δεν θα πάω στην πόλη.
Μουρμούρισε μέσα από τα δόντια του. Έπρεπε να κάνει κάτι γρήγορα για να σώσει την κατάσταση. Και από την λάμψη στα μάτια του φαίνεται ότι του ήρθε η ιδέα.
- Όλοι τα θρησκευτικά στο χέρι , και βγάλτε κάλτσες ( όσοι φόραγαν ) και παπούτσια και πάμε να περάσουμε το ποτάμι .
Ο επιθεωρητής του πέτυχε να είναι μέσα στο ρηχό ποτάμι και να περνάνε στην άλλη όχθη του ποταμού.
- Με βιωματικό τρόπο τους διδάσκω την διάβαση της Ερυθράς Θαλάσσης , είπε στον αποσβολωμένο επιθεωρητή.
- Έτσι καταλαβαίνουμε καλύτερα το μάθημα.
Είπε ο έξυπνος Φώτης που κατάλαβε ότι έπρεπε να σώσει τον δάσκαλο από την δύσκολη θέση. Και μετά από χρόνια έγινε από τους πιο ονομαστούς δικηγόρους της πόλης.
Τελικά ο αυστηρός επιθεωρητής εντυπωσιάστηκε από την διδακτική του και του έστειλε και «εύφημων μνεία» για τις πρωτοποριακές του μεθόδους διδασκαλίας. Πιο πολύ εντυπωσιάστηκε ο πατέρας του δεν το περίμενε ο γιος του «ο τίποτας ο βολεψάκιας» όπως τον έλεγε να γίνει πρωτοπόρος της εκπαίδευσης. Δεν ξέρω πόσα
μπουκάλια «Τίποτα» κέρασε στο Κεντρικό Καφενείο.
Οι μέρες πέρναγαν και ο δάσκαλος μας άρχισε να βαριέται, καλό το ποτάμι , πήγε και σε δυο στάνες για να δει τις δουλειές αλλά η βαρεμάρα βαρεμάρα. Παρορμητικός όπως ήταν Δευτέρα πρωί κολλάει μια ανακοίνωση στην πόρτα του σχολείου « Δια σοβαρό προσωπικό λόγο το σχολείο θα παραμείνει κλειστό για τρεις ημέρες»
Παίρνει το αμάξι και παρκάρει στην Κεντρική Πλατεία Πριν προλάβει να κατέβει από το αμάξι από τον εσωτερικό καθρέφτη βλέπει και τον επιθεωρητή να κατεβαίνει προς την πλατεία , απέναντι ήταν τα γραφεία της επιθεώρησης μεγάλη απερισκεψία του. Ο διευθυντής θα το αναγνώριζε το αμάξι, σίγουρα, δεν κυκλοφορούσαν και πολλά εκείνη την εποχή μετρημένα στα δάχτυλα ήταν. Χώθηκε σχεδόν κάτω από το τιμόνι όταν προσπέρασε ο επιθεωρητής με απορία το αμάξι.
Το βόλεμα και η δικαιολογία ήταν το ταλέντο του. Κοιτάζει δεξιά κοιτάζει αριστερά και βλέπει τηλεγραφείο απέναντι του, σώθηκε.
«Ευρισκόμενος εις Ορεινός Χωρίο υποπτευθείς ασθένεια μετέβην εις Τρίπολη ένθα και ησθένησα» έλεγε το τηλεγράφημα που έστειλε στην διεύθυνση επιθεώρησης.
Το πιστοποιητικό από τον φίλο του γιατρό για «πυώδη αμυγδαλίτιδα» έσωσε οριστικά την κατάσταση αλλά το ευφυές τηλεγράφημα έμεινε στα ιστορικά της πόλης και άντεξε στο χρόνο. Όπως και η νοοτροπία του Έλληνα εδώ και τετρακόσια τόσα χρόνια .
Τον άλλο χρόνο ήρθε στην πόλη , σε δυο χρόνια έγινε επιθεωρητής και ο αυστηρός και αξιοκρατικός επιθεωρητής πήγε δάσκαλος στο χωριό που έκανε την διάβαση της Ερυθράς Θάλασσας ο Τίποτας. Να φανταστείς ότι πιο πολύ μέτρησε στο υπουργείο για να πάρει την θέση αυτή «η εύφημος μνεία» που του είχε δώσει ο προηγούμενος επιθεωρητής!!! Είχε επιχειρήματα ο τοπικός βουλευτής.

Αυτή την ιστορία μου την διηγήθηκε δάσκαλος όταν τον ρώτησα για το πώς είδε τα αποτελέσματα των εκλογών.
- Η πολιτική όποιος και αν την εφαρμόσει πρέπει να υπάρχει και κάποιος να την εισ- πράξ(η)ει να την πάρει να την σπείρει στο χωράφι της συλλογικής μας καθημερινότητας. Ο έλληνας σε ατομικό επίπεδο τα πάει πολύ καλά αλλά ποιος ξέρει κάτι κολλάει στο γενετικό το υλικό όταν πρόκειται να δουλέψει ομαδικά. Θέλει πολύ δουλειά ο έλληνας για να δεχθεί να εργαστεί και ένα μέρος της εργασίας του, ένα μέρος της υπεραξίας της εργασίας του να προσπαθήσει να το δώσει στο σύνολο στην κοινωνία μέσα από θεσμοθετημένες διαδικασίες. Φταίει και η κρατική εξουσία την οποία δεν έμαθε να εμπιστεύεται. Εξ΄ άλλου μην ξεχνάς ότι τελικά είναι στο γενετικό μας υλικό μάλλον «υποπτευθείς βόλεμα και κρατικό χρήμα , μετέβην εις κομματικό μηχανισμό ένθα και ησθένησα… βουλευ(τ)όμενος…εσαεί κυβερνόμενος» !!!!
- Δεν κατάλαβα …
- Κάτσε να σου πω μια ιστορία για ένα συνάδελφο μου «ο τίποτας ο βολεψάκιας» τον έλεγε ο πατέρας του που τον είχε κακομάθει και από το τίποτα κατόρθωσε να γίνει επιθεωρητής στην θέση του επιθεωρητή χρησιμοποιώντας τις «αρετές της φυλής»!!! Άκου λοιπόν μια ιστορία…