Αργολικά αδιέξοδα

Άρθρο του Άκη Ντάνου

ΔΕΝ είναι θέμα που προέκυψε από την οικονομική κρίση, ούτε αναδείχτηκε τα τελευταία χρόνια, η αποβιομηχανοποίηση και η «αποανάπτυξη» του νομού. Απλά μέχρι σήμερα η υπερκατανάλωση κάλυπτε τις ενδογενείς αδυναμίες ανάπτυξης.
ΟΛΗ η οικονομία του νομού στηριζόταν σε ευκαιριακά και ως εκ τούτου σαθρά θεμέλια, του «δος ημίν σήμερον και άφες ημίν τις παραλείψεις ημών», έως ότου αυτές – η έλλειψη βιομηχανικής ζώνης, κτηνοτροφικής ζώνης, βιοτεχνικών πάρκων, οριοθέτηση ανανεώσιμων πηγών ενέργειας, οριοθέτηση τουριστικών ζωνών, βιοκαλλιεργειών, μονάδων ιχθυοκαλλιεργειών κ.λπ.
Η ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ οικονομική κρίση και το ελληνικό της παρακλάδι απλά βρήκαν πρόσφορο έδαφος και στην αργολική οικονομία, όπως ένας ιός χτυπά έναν ασθενή οργανισμό, με αποτέλεσμα να ψαχνόμαστε πλέον να μην έχουμε μεγαλύτερες επιπλοκές παρά για να σταματήσουμε τον κατήφορο.
ΨΑΧΝΟΜΑΣΤΕ όμως στ` αλήθεια ή περιμένουμε ως δια μαγείας την επίλυση του εθνικού προβλήματος και συνάμα του τοπικού; Βεβαίως μερίδιο της οικονομικής κρίσης στην Αργολίδα φέρνουν οι κυβερνήσεις της χώρας, όμως μερίδιο των ευθυνών φέρνουν και οι τοπικοί παράγοντες που παρέμειναν θεατές της αποβιομηχανοποίησης του νομού και δεν έκαναν τίποτα για να την αντιστρέψουν φοβούμενοι μήπως γίνουν δυσάρεστοι στις ηγεσίες των κομμάτων τους ή καμιά φορά ίσως και από ανικανότητα να δουν τα προβλήματα.
Ο ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗΣ επαναφέρει ίσως ακόμα ποιο έντονα την τοπική ευθύνη για την ανάπτυξη στο προσκήνιο χωρίς αυτό να έχει γίνει μέχρι στιγμής αντιληπτό από του δελφίνους των Καλλικράτειων θώκων. Αυτό που δείχνει να ενδιαφέρει τους όψιμους αιρετούς είναι να καταφέρουν να ενεχειριαστούν την κουτάλα για να ανακατέψουν την σούπα της ανάπτυξης.