Με αφορμή την προσφυγή στο ΔΝΤ: Ο διάλογος των κουφών μας οδηγεί στον Γκρεμό

Άρθρο του Τόλη Κοΐνη, μέλος Ν.Ε. ΠΑ.ΣΟ.Κ. Αργολίδας


Δεν νομίζω ότι υπάρχει Έλληνας που να χάρηκε την προσφυγή στην ΕΚΤ με την σύμπραξη και καθοδήγηση του ΔΝΤ.
Ο Πρωθυπουργός για να δώσει κουράγιο μίλησε για Ιθάκη και χαρτογραφημένη πορεία. Τα ρητορικά σχήματα όμως δεν μπορούν να διασκεδάσουν την κατάσταση. Το όλο σύστημα στην Ελλάδα, στηρίζεται στην ανοχή που δίνει ο λαός σε δύο ανθρώπους, στον Παπανδρέου και τον Παπακωνσταντίνου. Η ήπια στάση που κρατούν, το ύφος και το ήθος που πολιτεύονται ηρεμούν την κατάσταση. ΣΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ Η ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΒΡΑΖΕΙ. Δεν ξεσπάει, γιατί δεν βλέπει άλλο φως στην άκρη του τούνελ. Ο λαός μας, μαραζωμένος σε έναν καναπέ, παρακολουθεί. Οι αντιδράσεις στις μειώσεις των μισθών, με την μορφή της συμμετοχής σε απεργίες και διαδηλώσεις, ήταν αναιμικές.
Η εμπιστοσύνη στους δύο πολιτικούς που προανέφερα οφείλεται στο ότι μοιάζουν να διαφέρουν από το πολιτικό προσωπικό του τόπου μας. Στην Ελλάδα οι πολιτικοί ή σιωπούν (ίσως γιατί είναι μπουκωμένοι) ή έχουν πάντα δίκιο. Στον λόγο τους διακρίνεις την αλαζονεία του αλάθητου. Το μόνο που γνωρίζουν καλά είναι η χρήση του τηλεφώνου. Τηλεφωνούν για να εξυπηρετήσουν κανέναν γνωστό, ή τηλεφωνούν για να ξεκατινιάσουν με κουτσομπολιά τους αντιπάλους τους (εσωκομματικούς και εξωκομματικούς). Οι έννοιες λογοδοσία και αυτοκριτική είναι απούσες από το λεξιλόγιό τους. Βρείτε μου έναν πολιτευόμενο της περιοχής μας, που να έχει παραδεχτεί ποτέ τα λάθη του (και να μην τα έχει επαναλάβει).
Στα πλαίσια αυτού του πολιτικού συστήματος διεξάγεται μόνο ένας διάλογος κουφών. Ο καθένας λέει τα δικά του. Θεωρεί τον εαυτό του ΜΕΓΑΛΟ και μονίμως αδικημένο… Πάντοτε φταίνε κάποιοι άλλοι. Αυτή η κατάσταση μας οδήγησε στον γκρεμό.
Πολλοί λένε, να μετατρέψουμε την κρίση σε ευκαιρία… Θα συμφωνούσα, αλλά υπάρχουν προαπαιτούμενα για την ανάκαμψη. Για να λύσεις ένα πρόβλημα διερευνάς τα δεδομένα που έχεις. Εκτιμάς τις παραμέτρους και εάν έχεις τις απαραίτητες γνώσεις προχωράς στη λύση.
Γι αυτό πρέπει να απαντηθούν κάποια ερωτήματα:
1. Είχε τόσο άμεση ανάγκη δανεισμού, αυτή τη στιγμή, η Ελλάδα; Η μεν Κυβέρνηση λέει «ναι», η Αξιωματική Αντιπολίτευση δεν αποσαφηνίζει τη θέση της, η Αριστερά φαίνεται να λέει «δε μας νοιάζει εάν υπήρχε ανάγκη δανεισμού».
2. Τα χρήματα, από αυτά τα δάνεια, πού θα πήγαιναν; Αυτό δυστυχώς δεν το ξέρουμε ακριβώς. Κάποιοι ισχυρίζονται ότι ήταν απαραίτητα για τις πληρωμές μισθών και συντάξεων. Άλλοι λένε πως θα πήγαιναν σε τόκους παλιών δανείων..
3. Ποιες είναι οι άμεσες ταμειακές ανάγκες του Δημοσίου και με ποιο συγκεκριμένο τρόπο θα αντιμετωπίζονταν; Με εξαίρεση το Λοβέρδο, ο οποίος είπε στα ίσα πως δεν έχει χρήματα να πληρώσει τις συντάξεις, κανείς άλλος δεν μας πληροφορεί πόσα χρήματα απαιτούνται ΤΩΡΑ και από πού μπορούν να αντληθούν ΤΩΡΑ.
4. Οι δανειακές ανάγκες της Ελλάδας για τα επόμενα χρόνια ποιες είναι; Η απάντηση στο ερώτημα αυτό έχει καταντήσει αστικός μύθος. Μέχρι το 2006 το συσσωρευμένο εξωτερικό χρέος ήταν 180 δις. ευρώ. Στα τελευταία δύο χρόνια του Καραμανλή εκτοξεύτηκε στα 300 ευρώ. Ο προϋπολογισμός του 2010 προβλέπει 55 δις. με την προϋπόθεση να τηρηθεί το Πρόγραμμα Σταθερότητας και ανάπτυξης. Τέλος διάφοροι αναλυτές προεξοφλούν ότι η Ελλάδα θα χρειαστεί άλλα 150 δις. τα επόμενα τρία χρόνια. Δηλαδή μέσα σε μια πενταετία το εξωτερικό χρέος θα τριπλασιαστεί…
5. Εάν δεν καταφεύγαμε στους Ευρωπαίους για βοήθεια, ποιες ήταν οι εναλλακτικές λύσεις; Να δώσουν πίσω τα κλεμμένα… Συμφωνούμε και επαυξάνουμε, αλλά για να γίνουμε πιστευτοί πρέπει να πούμε, τον τρόπο, τη διάρκεια και την αποτελεσματικότητα του εγχειρήματος.
6. Τι σημαίνει πρακτικά «επαναδιαπραγμάτευση του χρέους», που προτείνεται ως εναλλακτική λύση, και τι επιπτώσεις θα είχε στη ζωή μας; Σίγουρα είναι η πιο «πατριωτική λύση». Τους λέμε δεν φταίμε εμείς που δανειζόμαστε, αλλά εσείς που μας δανείζατε. Ισχυριζόμαστε ότι δεν δανειζόταν όλος ο λαός, αλλά μια ολιγαρχία του πλούτου και της πολιτικής. Τι επιπτώσεις θα είχε μια τέτοια απόφαση στην κατάσταση του μέσου Έλληνα; Τι παρενέργειες θα είχε στο εμπόριο;
7. Γιατί ακόμα δεν γνωρίζουμε πόσο είναι το ύψος του περυσινού δημοσιονομικού ελλείμματος; Γιατί η διετία 2007 – 2009 το κράτος είχε καταλυθεί. Όχι από τους αναρχικούς ούτε από τους μασκοφόρους, αλλά από την Κυβέρνηση Καραμανλή.
8. Εάν είχαμε μείνει έξω από το ευρώ και αντιμετωπίζαμε την κρίση με διολίσθηση και υποτιμήσεις της δραχμής, οι επιπτώσεις στους εργαζόμενους ποιες θα ήταν; Για τους μισθωτούς η διαφορά δε θα ήταν μεγάλη, κάποιοι όμως ελεύθεροι επαγγελματίες που θα είχαν δυνατότητα προασαρμογής τιμών θα πέρναγαν καλύτερα.
9. Κατά πόσον αληθεύει ο ισχυρισμός ότι εάν δεν καταφεύγαμε στην Ευρωπαϊκή βοήθεια, σε τρία χρόνια οι τόκοι των δανείων θα ήταν ίσοι με το ΑΕΠ; Άλλος ένας αστικός μύθος. Μικρή σημασία έχει η διαλεύκανσή του. Εάν οι τόκοι δεν ήσαν ίσοι με το ΑΕΠ και ήταν ίσοι με το 50% θα ήταν καλύτερα;
10. Έχει ευθύνη η Κυβέρνηση για την επίθεση των κερδοσκόπων; Εάν υιοθετήσουμε νεοφιλελεύθερες λογικές, τότε η Κυβέρνηση έφταιγε. Σύμφωνα με αυτή τη λογική μπορούσε να ξεπουλήσει κρυφά κάτι παραπάνω. Θα έπαιρνε ίσως μια παράτα. Δεν θα απέφευγε όμως την χρεωκοπία.
Όπως καταλάβατε δεν υπάρχουν ξεκάθαρες και τεκμηριωμένες απαντήσεις σε αυτά τα ερωτήματα. Ψάχνοντας στα παντός είδους ΜΜΕ, θα συναντήσετε μόνο εξορκισμούς για τους κακούς ξένους, που θα μας πιουν το αίμα, το σατανικό ΔΝΤ και όλους όσους συνωμοτούν εναντίον μας.
Δεν μπορεί, όμως, να μειώνεται ο μισθός από χιλιάδες εργαζόμενους και κάποιοι κύριοι να είναι ελεύθεροι και να αγωνιούν πώς θα βγάλουν τα λεφτά τους στην Κύπρο.. Πόσους πολιτευόμενους της περιοχής μας έχετε δει να στέλνουν ένα αρθράκι, είτε σε εφημερίδες είτε σε μπλογκς, και να διατυπώνουν με σαφήνεια την άποψή τους; Από τις φιλόξενες στήλες του «Αναγνώστη Πελοποννήσου» έγραφα πριν δυο χρόνια για τις «γλάστρες» που περίμεναν τη διέλευση του Τσουκάτου…. Σήμερα, από τις ίδιες στήλες συμπληρώνω πως είναι ΑΜΕΣΗ ΑΝΑΓΚΗ να ικανοποιηθεί το κοινό περί δικαίου αίσθημα. Αίτημα που το έχω υποβάλλει και εσωκομματικά. Η επίσημη απάντηση που έλαβα είναι ότι εάν άνοιγαν πραγματικά οι φάκελοι της διαφθοράς, η θέση της Ελλάδας στο εξωτερικό θα γινόταν χειρότερη. Η στάση των «αγορών», όμως, απέναντι στην Ελλάδα απέδειξε πως οι «ξένοι» γνώριζαν καλύτερα από μας τι συνέβαινε στην Ελλάδα. Δεν υπάρχει, πια, δικαιολογία. Εάν αργήσουμε στην απόδοση της δικαιοσύνης, δίνουμε ηθική υπεροχή στην τρομοκρατία … Και αυτή θα είναι η χειρότερη εξέλιξη.