Λάθος μνήμη

Άρθρο του Βασίλη Καπετάνιου



Κάθε εποχή, κάθε πολιτισμός έχει τα δικά του χαρακτηριστικά αντικείμενα στην καθημερινή ζωή των ανθρώπων. Πριν λίγα χρόνια ο σουγιάς ήταν ένα απαραίτητο πολύτιμο μικρό αντικείμενο στην τσέπη κυρίως των ανδρών . Την θέση του στην τσέπη ανδρών και γυναικών έχει πάρει στην σύγχρονη εποχή το κινητό τηλέφωνο. Ένα τεχνητό μέσο επικοινωνίας το οποίο όμως λειτούργησε σαν δολοφονικός σουγιάς για την πραγματική επικοινωνία των ανθρώπων. Ο σύγχρονος άνθρωπος είναι πια εξαρτημένος από το κινητό του τηλέφωνο, βγαίνει να πάει μια κοντινή βόλτα ελάχιστης ώρας και αν διαπιστώσει ότι λείπει από την τσέπη του το κινητό επιστρέφει αμέσως για να το πάρει. Χωρίς αυτό νοιώθει ανασφαλής, ευάλωτος , το οικείο το καθημερινό του περιβάλλον γίνεται απειλητικό αν δεν έχει μαζί το κινητό του.

Ο Γιώργος, διευθυντής ενός μεγάλου οργανισμού είχε ένα κινητό το οποίο είχε και δυνατότητες υπολογιστή. Σε αυτό το κινητό είχε περάσει στην κάρτα μνήμης του όλους τους πελάτες του συνεργάτες όλες τις επαφές της επαφές της ζωής του . Στο ημερολόγιο είχε περάσει όλες τις επετείους που έπρεπε ο ίδιος να θυμάται. Όταν ήταν η γιορτή κάποιου γνωστού η φίλου ο πιστός του φίλος τον ειδοποιούσε στις εφτά το απόγευμα. Δεν χρειαζόταν να θυμάται αυτός, να δίνει ο ίδιος ένα νόημα στην ημέρα που υπήρχε μια συγκεκριμένη επέτειος, η υπενθυμιστική μνήμη του τηλεφώνου αντικαθιστούσε την δική του ανθρώπινη βιωματική μνήμη.

Την περασμένη Δευτέρα ανακάλυψε ότι ενώ έκανε τις εργασίες του με το τηλέφωνο αυτό του έβγαζε ένα χαιρετισμό που αυτός είχε γράψει στο κινητό του

- Γειά σου (και αμέσως μετά ) Η φαντασία στην εξουσία.

Και αμέσως σταματούσε για λίγα δευτερόλεπτα η λειτουργία του. Σαν άνθρωπος που νοιάζεται για κάποιο δικό του άνθρωπο έτρεξε στην εταιρεία κινητής τηλεφωνίας που συνεργαζόταν χρόνια, γεμάτος αγωνία για να επισκευάσει τον «κινητό» του φίλο.

- Γιώργο μάλλον το κινητό σου μάλλον σου αφήνει χρόνους, το έχεις ήδη πέντε χρόνια θεωρείται πια γέρος.

- Δεν μπορώ να τον χάσω τον Άργο ( του είχε βγάλει και όνομα, ο σύγχρονος Οδυσσέας είχε δώσει το όνομα του πιστού σκύλου του αρχαίου)

- Αν θέλεις να συνεχίσεις τα ταξίδια στην σύγχρονη τεχνολογία πρέπει να πάρεις ένα καινούργιο αυτά της αφής.

Ο Γιώργος δεν είχε και πολλές επιλογές , ο «Άργος» είχε κάνει το ταξίδι του, ένα σκύλος 10 χρονών θεωρείται γέρος ένα κινητό 5 ετών θεωρείται τελειωμένο για μια τεχνολογία που τρέχει με ιλιγγιώδη ταχύτητα. Αγόρασε ένα κινητό το οποίο θα λειτουργούσε με την αφή, δεν θα πίεζε πια κουμπιά θα χάιδευε την μεγάλη λαμπερή οθόνη αφής. Αφού φόρτισε το καινούργιο τηλέφωνο θα έπρεπε να περάσει τα δεδομένα από το ένα τηλέφωνο στο άλλο, έβαλε τα δυο τηλέφωνα το ένα δίπλα στο άλλο ενεργοποίησε την ασύρματη διαδικασία μεταφοράς δεδομένων και ο ετοιμοθάνατος « Άργος» εκτελούσε την τελευταία το αποστολή, μετέφερε την μνήμη του στον αντικαταστάτη του. Για κάποιο λόγο που δεν μπορεί να εξηγήσει ο Γιώργος του ζήτησε το κινητό μια ρύθμιση και πατώντας μάλλον κάποιο λάθος κουμπί έσβησε κάποια δεδομένα αυτό κατάλαβε.

Περίμενε να ολοκληρωθεί η διαδικασία και να δει τι ζημιά έχει γίνει. Η μεταφορά μνήμης διέγραψε και από τα δυο τηλέφωνα το ημερολόγιο. Εκεί είχε αποθηκεύσει όλα δεδομένα για επετείους, γιορτές, γενέθλια , σημαντικά γεγονότα που θα έπρεπε να θυμάται. Λες και ο «Άργος» πριν παροπλιστεί σε κάποιο συρτάρι έκανε μια πράξη αντίστασης, πήρε την μνήμη μαζί του. Ο Γιώργος όπως πάντα σε κάθε δύσκολη κατάσταση δεν κάνει τίποτα, αφήνει το πρόβλημα να δουλεύει στο μυαλό του και αυτός ασχολείται με τις άλλες του καθημερινές δραστηριότητες. Στο πρωινό μπάνιο της επόμενης μέρα χωρίς να μπορέσει ο ίδιος να δώσει μια λογική εξήγηση πως συμβαίνει αυτό, του έρχονται ιδέες για την λύση προβλημάτων.

Σαν άλλος Αρχιμήδης βγήκε από το πρωινό του μπάνιο και έτρεξε στην γυναίκα του αντί για εύρηκα άρχιζε να φωνάζει

- Τα παλιά ημερολόγια, τα παλιά ημερολόγια που τα έχω;

- Στο υπόγειο θα είναι αλλά βάλε κανένα ρούχο πάνω σου .

Εκείνη την στιγμή αντιλήφθηκε ότι είχε βγει γυμνός από το μπάνιο. Με ένα μπουρνούζι τυλιγμένος βρέθηκε στο υπόγειο με τα πολλά κουτιά. Ένα από αυτά έγραφε ημερολόγια.

Ο Γιώργος πάντα ήταν μεθοδικός από έφηβος χρησιμοποιούσε ημερολόγια για να οργανώνει τις υποχρεώσεις του. Λίγο πριν το κινητό κυριαρχήσει στην καθημερινή του ζωή , είχε ένα μεγάλο φάκελο οργανωτή ένα μεγάλο βιβλίο σαν ημερολόγιο. Εκεί σε έναν υποφάκελο που του είχε βάλει τίτλο «χρόνια πολλά». Την δεύτερη μέρα του της καινούργιας χρονιάς ενώ τα μεγάλα καταστήματα κάνουν την απογραφή της προηγούμενης χρονιάς αυτός έκανε μια προετοιμασία μνήμης για την επόμενη χρονιά. Με ένα διπλό ελληνικό σκέτο καφέ καθόταν τυλιγμένος με ένα χοντρό παλτό έξω στο μπαλκόνι, κάπνιζε ένα μεγάλο κουβανέζινο πούρο και έγραφε στο καινούργιο του ημερολόγιο τις μνήμες της χρονιάς. Ήταν μια επετειακή ιδιοτροπία που ανέχονταν οι δικοί του άνθρωποι.

Ποιος ξέρει, ο καπνός και μυρωδιά του πούρου , τα συνήθως παγωμένα δάκτυλα λόγω εποχής, το ασημί στυλό με την χοντρή λαβή η κίνηση της μύτης του στυλογράφου πάνω στο χαρτί του προκαλούσαν μια συν- κίνηση. Καθώς περνούσε τα ονόματα στις ημερομηνίες που θα έρχονταν ξυπνούσαν μέσα του εικόνες , μυρωδιές, χρώματα και ήχοι που τον συνέδεαν με το πρόσωπο που σημείωνε.

Μέσα σε δυο ώρες σαν να ήταν μια κινηματογραφική ταινία οι σημειώσεις του στο ημερολόγιο της νέας χρονιάς , περνούσαν μέσα από το μυαλό του σε μια ταινία μεγάλου μήκους όλη του η ζωή. Βεβαία όπως ο σκηνοθέτης στο μοντάζ αναγκάζεται να κόψει κάποια αγαπημένα κομμάτια για να βγει η ταινία ολοκληρωμένη έτσι και αυτός μετά τα 35 του άρχισε να σβήνει και ονόματα. Στην αρχή θείους και θείες αλλά καθώς πέρασαν τα χρόνια και ανθρώπους όλο και πιο κοντά στην ηλικία του . Πριν πέντε χρόνια «έσβησε» και τον παιδικό του φίλο το Γιάννη, νεκρός σε τροχαίο. Τότε ξύπνησε μέσα του και το έντονο άγχος θανάτου που πάντα τον πιάνει όταν ξεκουράζεται ή στις διακοπές. Η έντονη δουλειά την οποία επιτάχυνε με την χρήση της τεχνολογίας του έλυναν όλα τα υπαρξιακά προβλήματα. Η εργασιομανία του ήταν το φάρμακο του.

Από το τότε που πήρε το πρώτο έξυπνο κινητό εδώ και πέντε χρόνια δεν είχε ξαναχρησιμοποιήσει τον φάκελο «χρόνια πολλά». Και να τώρα που από ένα τυχαίο λάθος βρέθηκε ξανά μπροστά του . Καθισμένο στα σκαλιά του υπογείου τον βρήκε η γυναίκα του να κάθεται και να έχει στα γόνατα του τον υποφάκελο «χρόνια πόλλα». .



Πρόσεξε τις κηλίδες στα χαρτιά , είδε και τα μάτια του κατάλαβε ήταν δάκρυα που είχαν κυλήσει πάνω στα φύλλα.

- Ανησύχησα, εντάξει διορθώνεται η ζημιά αφού βρήκες τα παλιά χειρόγραφα αρχεία σου , έλα να φας πρωινό και να πας στην δουλειά έχω βγάλει και το αμάξι στον δρόμο.

Τον ήξερε καλά τον άντρα της δεν ήθελε να χάνει δευτερόλεπτο ήθελε να αξιοποιεί και το τελευταίο. Είπαμε ο νεκρός χρόνος χωρίς δράση κινητοποιούσε το άγχος θανάτου.

- Θα αργήσω σήμερα θα πάω με το ποδήλατο.!!!

- Είσαι καλά σου συμβαίνει κάτι;.

- Ναι, έφυγαν τόσοι και εγώ δεν ένοιωσα τίποτα, μια απλή υπενθύμιση, ένα τυπικό συλλυπητήρια στο τηλέφωνο στην καλύτερη περίπτωση ή ένα ηλεκτρονικό μήνυμα συνήθως. Θα πάω αργά για να σώσω την δική μου μνήμη.

Ο Γιώργος από εκείνο το τυχαίο γεγονός έγινε άλλος άνθρωπος τράβηξε την ζωή του από το διαδίκτυο, πήρε ξανά εφημερίδες από το περίπτερο , μπήκε ξανά σε βιβλιοπωλείο να αγοράσει βιβλία , σε ανθοπωλείο για να πάρει λουλούδια, άρχισε και τις επισκέψεις σε φίλους και συγγενείς. Ξεκίνησε και το διδακτορικό του

«συναισθηματική νοημοσύνη στην καθημερινή ζωή»!!!