Η χαμένη ευκαιρία της Αριστεράς

Άρθρο του Άκη Ντάνου



ΓΙΑ ΜΙΑ ακόμα φορά η ελληνική κατά συνήθεια επονομαζόμενη Αριστερά, χάνει μια μοναδική ευκαιρία ανασύνταξής της και ανάδειξης της αυτοδιοίκησης σε τροφοδότη κύτταρό της. Η λαϊκή βάση των αποφάσεων, ακόμα και με τις όποιες παγίδες κρύβει ο Καλλικράτης, θα μπορούσε να αποτελέσει την αιχμή του δόρατος των διεκδικήσεων.

ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΟ της αδυναμίας της Αριστεράς κατανόησης των αλλαγών είναι πως στις διεκδικήσεις της περιλαμβάνεται μεν ο αιρετός περιφερειάρχης, αλλά ως τρίτος βαθμός αυτοδιοίκησης, μετά τον αιρετό νομάρχη που συνταγματικά έχει εδώ και καιρό καταργηθεί.

Η ΤΣΑΤΡΑ ΠΑΤΡΑ αυτοδιοικητική πολιτική της Αριστεράς περιορίζεται μόνο στην νομή των εξουσιών μεταξύ κράτους και των δύο πλέον βαθμίδων αυτοδιοίκησης. Ο λεννινιστικός συγκεντρωτισμός, οδηγεί την Αριστερά στο να εμπιστεύεται περισσότερο το κράτος παρά τον πολίτη στην άσκηση των εξουσιών, καθιστώντας την αδύναμη να δει ως ευκαιρία τον απεγκλωβισμό της άσκησης διοίκησης από το σημερινό αστικό και αντιδημοκρατικό, σε πολλές περιπτώσεις διοικητικό σύστημα.

ΤΟ ΣΥΝΩΜΟΤΙΚΟ σύνδρομο όλων των αναλύσεων γεννά φανταστικούς εχθρούς προκειμένου να καλύπτεται από το φόβο η ιδεολογική πενία των ιστρουχτόρων. Κανείς δεν αμφισβητεί πως ο πολίτης στερείται όλο και συχνότερα ιδεολογικών επιχειρημάτων, αλλοτριωμένος μέσα στο κοινωνικό προτσές και τους κανόνες που προκαθόρισαν οι νεμόμενοι την εξουσία.

ΟΜΩΣ ο αποκλεισμός του από τις διαδικασίες λήψεις αποφάσεων, υπό τον κίνδυνο πως θα ενεργήσει διαφορετικά απ` ότι θα ανέμεναν οι «πεφωτισμένες» ηγεσίες, ενισχύει την αντικοινωνική του συμπεριφορά και την μετατροπή του σε ευκολόπλαστη μάζα χωρίς αρχές και χωρίς πιστεύω, παρά μόνο αυτού της αρχέγονης επιβίωσης.

Η ΑΡΝΗΣΗ της «αριστερά», χωρίς ηγεμονισμούς και καπελώματα να σχηματίσει κοινούς συνδυασμούς με τους φυσικούς της συμμάχους την οδηγεί σε πολιτική αυτοκτονία στις προσεχείς εκλογές, χαρίζοντας την «αυτοδιοίκηση» στους αρνητές της κοινωνικής συμμετοχής. Η ήττα δεν θα είναι μόνο ποσοστιαία μετρήσιμη, αλλά είναι ήδη βαθιά ιδεολογική.