Ιστορίες του στρατού 2. Μιας άλλης ποιότητας αντίσταση!!!

Άρθρο του Βασίλη Καπετάνιου



Ο Χρήστος ήταν ο νέος λοχαγός που ήρθε στο στρατόπεδο. Μακεδόνας στην καταγωγή Λάκωνας στην ομιλία. Από την πρώτη ημέρα που έκανε υπηρεσία καταλάβαμε το «παράξενο» και το «απόλυτα αποτελεσματικό» της συμπεριφοράς του. Πέρασε αμίλητος τον γύρο του στρατοπέδου και όλοι μείναμε ήσυχοι ότι την άλλη μέρα δεν θα είχαμε πρωινή αναφορά με ποινές.

Αμ δε. Με τον δείκτη του χεριού του έδειξε τρεις φαντάρους και με το ίδιο τους κάλεσε έξω στην αναφορά.

- Εσύ διάβαζες εφημερίδα στην σκοπιά, εσύ άκουγες ραδιόφωνο στην σκοπιά με τα πυρομαχικά και εσύ θαλαμοφύλακα ροχάλιζες χειρότερα από αυτούς που κοιμόντουσαν.

Με την μια έγινε το θέμα του στρατοπέδου και όταν ήταν αυτός υπηρεσία εννοείται ότι όλα ήταν στην εντέλεια. Ένα βράδυ ξημερώματα περνώντας από τον δικό μας λόχο με είδε να γράφω μαζί με άλλους φαντάρους 2 τα ξημερώματα κάποιες αναφορές που ήθελε ο λοχαγός μας. Με την ίδια χαρακτηριστική κίνηση του δείκτη, λίγο πριν ξεκινήσει η πρωινή αναφορά με καλεί έξω και αμέσως μετά μου δείχνει το 3Ο γραφείο στον δεύτερο όροφο.

Εκεί είχα την τύχη να θαυμάσω την οργανωτική του ικανότητα, σε στιγμές πανικού που έπρεπε να ετοιμάσουμε ασκήσει για εικονικές μάχες είχε μια μοναδική ικανότητα να κάνει ανάλυση και οργάνωση της δραστηριότητας σε χρόνο μηδέν.

Μια Κυριακή μεσημέρι που είχε υπηρεσία ήταν στο γραφείο του , εγώ με τον Φώτη μέσα στον υπολογιστή να ετοιμάζουμε έντυπα για την επόμενη άσκηση και περιοδικές καταστάσεις. Και τον ακούσαμε να συζητά.

- Άστα στο μικρό τραπεζάκι και φύγε .

- Κυρ λοχαγέ και αυτό κερασμένο από την Κρήτη.

- Άντρες τέλος η μάχη παρουσιαστείτε ( μας φώναξε).

Μας φώναξε για να μας κεράσει, σουβλάκια ψημένα από τον καλύτερο ψήστη που είχαμε μέχρι τότε στο στρατόπεδο τον Κρητικό και τσικουδιά κερασμένη από τον ίδιο.

- Έχει γενέθλια το κοριτσάκι μου !!! Σε ένα μήνα τον Σεπτέμβριο ξεκινά το δημοτικό σχολείο. Και εγώ εδώ… να σβήσουμε τα κεράκια με φου από το τηλέφωνο.

Τα μάτια του σκοτείνιασαν για λίγο. Εμείς με ένα κέρασμα μάθαμε ότι ήταν παντρεμένος και είχε και ένα κοριτσάκι. Μετά από τρείς μήνες συνεργασίας μαζί του για πρώτη φορά μας ανοιγόταν. Το παράθυρο επικοινωνίας ήταν τρυφεράδα του για την κόρη του με κάποιον ήθελε να μοιραστεί την χαρά για την κόρη που μεγαλώνει και την πίκρα για την απουσία του.

- Και δεν ζητούσατε να εξαιρεθείτε για σήμερα;

- Άμα ζητήσω κάτι θα μου ζητήσουν κάτι, ο στρατός είναι στρατός. Δεν πειράζει τον Σεπτέμβρη θα είμαι μαζί της τις πρώτες μέρες μαζί της στο Δημοτικό σχολείο , θα πάρω άδεια και θα αναλάβετε το γραφείο!!!

Εκείνο το μεσημέρι έμαθα ότι έγινε στρατιωτικός γιατί το ήθελε, αυτός ήταν η τρίτη γενιά που υπηρετούσε τον ελληνικό στρατό. Είχε όμως απογοητευθεί από τις διαδικασίες που επικρατούσαν μέσα στον στρατό. Ο στρατός δεν ήταν παρά μια μικρογραφία της κοινωνίας , ο ικανός ο μορφωμένος, ο καταρτισμένος , αυτός που αναζητούσε συνεχώς καινούργια πράγματα σε θέματα οργάνωσης και διοίκησης δεν μπορούσε να εξελιχθεί αν δεν είχε και τις κατάλληλες προσβάσεις και διασυνδέσεις σε αυτούς που έπαιρναν τις τελικές αποφάσεις. Ήταν ένας ιδεολόγος της στρατιωτικής εκπαίδευσης σαν ένα μηχανισμό για την δημιουργία άξιων και ενεργών πολιτών, όλοι ίσοι απέναντι στην υποχρέωση για την πατρίδα. Αλλά γρήγορα απογοητεύτηκε, αφού κάποιοι , αρκετοί, ήταν πιο ίσοι από τους ίσους και πέρασαν την στρατιωτική τους θητεία δίπλα στο σπίτι τους, αξιωματικοί περιορισμένων ικανοτήτων εξελίχθηκαν σε ανώτατα στελέχη που θα κρίνουν την εξέλιξη των ικανών. Και τι ήταν ο στρατός μια αντανάκλαση της κοινωνίας στην οποία επιβιώνουν οι φελλοί και όσοι έχουν το βάρος της γνώσης και της εμπειρίας πηγαίνουν στον πάτο. Είχε πάρει την απόφαση να εγκαταλείψει το στρατό όσο πιο νωρίς μπορούσε , είχε σπουδάσει και διοίκηση επιχειρήσεων νέος ήταν θα πήγαινε σε κάποια εταιρεία.

Ήταν αρχές Σεπτεμβρίου, ήμουν πάλι μέσα στον υπολογιστή από το ανοιχτό χώρο του στρατοπέδου άκουγα διάφορα παραγγέλματα και ο λοχαγός μέσα να μιλά έντονα στο τηλέφωνο, πράγμα πολύ σπάνιο για αυτόν τον εκ πεποιθήσεων ήρεμο άνθρωπο.

- Να ψήσεις οχτώ σουβλάκια και δυο ποτηράκια από το «φάρμακο» που λες και εσύ. Βασίλη έλα έξω ( Η αναφορά σε προσωπικό τόνο δεν μου φάνηκε καλό σημάδι)

- Μάλιστα κύριε λοχαγέ.

- Πήγαινε από εκεί στο δεύτερο γραφείο να φέρει το χάρτη με τις εκστρατείες του Μεγάλου Αλεξάνδρου. ( Το βλέμμα του δεν σήκωνε αντιρρήσεις, πήγα και τον έφερα) Βάλ’ τον εκεί, ( Τον έβαλα πάνω στο πλάνο του μήνα και ο χάρτης σκέπασε όλες τις υποχρεώσεις του μήνα)

Εκείνη την στιγμή μπαίνει μέσα ο Κρητικός με οκτώ σουβλάκια και δυο τσικουδιές.

- Κάτσε κερνάω.

Το βλέμμα του δεν έδειχνε να είναι χαρούμενος μάλλον το αντίθετο. Την τελευταία φορά που έγινε αυτό ήταν τα γενέθλια της κουρούλας του, πήγα μέσα να κλείσω τον υπολογιστή και τον άκουσα να μιλά στο τηλέφωνο. Είχε πάρει τηλέφωνο την γυναίκα του.

- Ακυρώνονται οι διακοπές μας, πρέπει να πάω στο σχολείο που με στέλνουν, όχι δεν ήταν να πάω εγώ αλλά ξέρεις τι γίνεται στην Ελλάδα…. Κοίτα να προετοιμάσεις την μικρή ότι δεν θα είμαι μαζί της την πρώτη μέρα του σχολείου της….εντάξει γεια

Όταν βγήκα έξω μου φάνηκε ότι ήταν βουρκωμένος. Αλλά είχε πάρει το στιβαρό του ύφος.

- Κάτσε για δυο βδομάδες θα τα λέμε από το τηλέφωνο, για τις δουλειές του γραφείου, πρέπει να πάω σε ένα σχολείο στην Αθήνα….

- Μα δεν είχατε κανονίσει διακοπές …

- Είχα αλλά φαίνεται ότι είχε κανονίσει και κάποιος άλλος…

- Δεν μπορείτε να κάνετε τίποτα ….

- Ξέρεις όταν κάτι σε αδικεί, αν χρησιμοποιήσεις παρόμοια μέσα με αυτούς που σε αδίκησαν τότε γίνεσαι και εσύ μέρος του μηχανισμού αδικίας. Γίνεσαι συμμέτοχος του άδικου μηχανισμού. Σε τούτη την χώρα πρώτοι μιλήσαμε για την κοινωνία για την εκκλησία του δήμου , για το αληθεύειν και το κοινωνείν αλλά αποδειχθήκαμε κακοί κληρονόμοι κακοί διαχειριστές. Με τρελαίνει ( κατεβάζει την τσικουδιά με μιας ) ότι δεν θα είμαι την πρώτη μέρα της κόρης μου στο δημοτικό σχολείο αλλά ….( αφήνει να του φύγει ένα δάκρυ από τα μάτια) θα μπορώ να την κοιτώ στα μάτια και θα ξέρει ότι δεν πούλησα τις αξίες που θα ήθελε και ίδια να υπηρετεί. Μια κοινωνία χωρίς ήθος, χωρίς νόημα στα καθημερινά και στα μεγάλα του βίου της δεν μπορεί να προχωρήσει. Μην σου φαίνεται παράλογο αλλά το να αποδεχτώ την αδικία χωρίς να γίνω ένα με αυτούς είναι και μια πράξη αντίστασης …..Μόνο αν φτιάξουμε την κοινωνία των πολιτών θα μπορούμε να περιμένουμε και αλλαγές και επανάσταση . Φεύγω άντε γειά.

- Κύριε λοχαγέ τον χάρτη με τις εκστρατείες του Μεγάλου Αλεξάνδρου τι τον θέλατε; ( Είχε σηκωθεί όρθιος και κοιτούσε τον χάρτη, είχε ένα παράξενο βλέμμα θλίψης και θαυμασμού)

- Αυτός Βασίλη πράγματι άξιζε !!!! Άξιζε να πεθάνεις για το νόημα που σου έδινε ένας τέτοιος ηγέτης. Άντε τα λέμε σε δεκαπέντε μέρες.

Από το παράθυρο τον έβλεπα να φεύγει στιβαρός και αγέρωχος προς την έξοδο του στρατοπέδου να πάει να χαιρετήσει την οικογένεια του και να πάει στο σχολείο που τον έστελναν.

Θυμήθηκα την ιστορία του όταν κάποια παρακολουθώντας τηλεόραση διάβασα σε εκείνα τα γράμματα που τρέχουν στο κάτω μέρος και διαφημίζουν ειδήσεις «εμφύλιος στις οργανώσει των φορτηγατζήδων κάποιοι κατηγορούσαν κάποιους ότι πούλησαν τον αγώνα τους». Καμία επανάσταση δεν μπορεί να γίνει ούτε στην αγορά ούτε για την αγορά η πραγματικές επαναστάσεις γίνονται από την κοινωνία και την κοινωνία των πολιτών αλλά αυτό προϋποθέτει και πολίτες με ήθος και παιδεία…