Η « πομφόλυγα» φυλλάδα

Άρθρο του Βασίλη Καπετάνιου



Ο παππούς άκουσε το μηχανάκι του ταχυδρόμου, τα δυο μπιπ μπιπ ήταν ο κωδικός ότι ο η αλληλογραφία είχε μπει μέσα στο γραμματοκιβώτιο. Με αργές κινήσεις έφτασε στο γραμματοκιβώτιο και πήρε την αλληλογραφία. Εκείνη την στιγμή κατέβαινε από τον πάνω όροφο ο εγγονός του για να πάει στο σχολή του, πρωτοετής στο πανεπιστήμιο.

- Παππού έχει τίποτα για μένα ;

- Όχι μια «πομφόλυγα» φυλλάδα. (Η έκφραση του παππού έδειχνε μάλλον δυσαρέσκεια και θυμό)

- Τι είπες παππού ;

- Είπα μια «πομφόλυγα» φυλλάδα και τίποτα άλλο

- Παππού μήπως μπέρδεψες τα χάπια σου με αυτά της γιαγιάς;

- Δεν φταίω εγώ που ξεχνάτε την γλώσσα σας.

Πριν συνεχίσει τον δρόμο του για το πανεπιστήμιο εγγονός ηχογράφησε στο κινητό του τηλέφωνο την λέξη που άκουσε από τον παππού του.

- Άντε παππού τα λέμε το βραδάκι στην υπόγα.

Η υπόγα ήταν το μεγάλο υπόγειο, όπου ο παππούς συντηρούσε τις μνήμες και καθυστερούσε την προσωπική αλλά και την οικογενειακή του άνοια. Στους τοίχους απλώνονταν η τεράστια βιβλιοθήκη του, κουτιά με μνήμες , σημειώματα , δίσκους σε βινύλιο , ταινίες σε σούπερ 8 και ότι άλλο ο παππούς αξιολογούσε ότι άξιζε για την οικογενειακή ιστορία.

Η υπόγα ήταν το στέκι του παππού και του εγγονού , εκεί είχε αρχίσει και ο ίδιος να κάνει τις δικές του συλλογές στα δικά του κουτιά. Υπόγα όπως έλεγε ο παππούς έχει παράδοση και συνέχεια.

Ο παππούς είχε ανοίξει ένα κουτί και κοιτούσε κάποια φυλλάδια . Ο εγγονός πήγε στην βιβλιοθήκη και βρήκε ένα παλιό λεξικό του « Ήλιου» πρέπει να ήταν από την δεκαετία του πενήντα. Ο παππούς με το πλαϊνό του ματιού είδε τον εγγονό του να ψάχνει το λεξικό και χαμογέλασε ικανοποιημένος. Αν κάτι κατάφερε ο παππούς με τον εγγονό του ήταν ότι ο μικρός αγάπησε τα βιβλία, έμαθε να ψάχνει την γνώση στην βιβλιογραφία, και πάνω από όλα αγάπησε και ο μικρός την ελληνική γλώσσα. Ήξερε ότι τώρα έψαχνε για την λέξη που του είπε το πρωί.

- Παππού το βρήκα;

- Ποιο;

- Πομφόλυξ : φυσσαλίς αέρος κοινός φυσαλίδα μεταφορικά σημαίνει τον άδειο τον κενό λόγο τις κενές υποσχέσεις. Και πομφολύγωσις ο όρος δηλώνει διάφορες παθήσεις του δέρματος προκαλούσας επ αυτού πομφολύγας (ως το έκζεμα ο έρπης κλπ)

- Μπράβο εγγονέ ζωντανέψαμε άλλη μια λέξη.

- Ναι αλλά θα μου εξηγήσεις που κολλάει αυτό με την πρωινή αλληλογραφία.

- Άκου όταν άνοιξα το γραμματοκιβώτιο είχε μόνο φυλλάδες από υποψήφιους για τις εκλογές που έρχονται. Έλα εδώ να κάνουμε ένα πολιτικό πείραμα. Πάρε αυτά τα φυλλάδια στην σειρά και μην κοιτάς ούτε κόμμα ούτε χρονολογία ούτε καν τον υποψήφιο.

Ο παππούς είχε φυλλάδια από την δεκαετία του 90 μέχρι σήμερα. Έτσι όπως τα κοιτούσε ο εγγονός ανακατεμένα χρονολογικά δεν είχαν καμία διαφορά μεταξύ τους, όσο να αφορά το περιεχόμενο και την συνθηματολογία, ιδιαίτερα αυτών που ήταν πρωταγωνιστές σε κόμματα εξουσίας ήταν σχεδόν ίδια.

- Από την μεταπολίτευση και μετά τα κόμματα εξουσίας τα ίδια πράγματα λένε αλλά με διαφορετικά χρώματα στα λόγια. Κοίταξε αυτό το φυλλάδιο είναι αρχές του 90 άνετα θα μπορούσε να το έχει και ένας υποψήφιος και για το 2010 , τα ίδια χρώματα , η ίδια αισθητική μα πάνω από όλα η ίδια ξύλινη γλώσσα των υποσχέσεων χωρίς νόημα. Αλλά φταίμε και εμείς;

- Που φταίμε εμείς παππού;

- Φταίμε γιατί χάσαμε το κριτήριο της ποιότητας και λειτουργούμε με το κριτήριο της ποσότητας. Όσο πιο συχνά βγαίνει ένας υποψήφιος στα τηλεοπτικά παράθυρα τόσο πιο μεγάλες οι πιθανότητες να κερδίσει στις εκλογές. Όσο πιο πιστά ακολουθήσει τις οδηγίες των επικοινωνιολόγων τόσο μεγαλύτερες πιθανότητες έχει να πουλήσει ψήφους για να αγοράσει εξουσία. Μπορεί να υπάρχουν άνθρωποι ικανοί και για διοίκηση αλλά και γνώστες του αντικειμένου τους αλλά αν δεν έχουν πρόσβαση στην στημένη προβολή τόσο λιγότερες πιθανότητες έχουν να εκλεγούν. Όσο πιο κενά λόγια και ανοησίες λέει ένας υποψήφιος τόσο πιο πολύ μεγαλώνει το μπαλόνι του αερόστατου που θα τον πετάξει ψηλά. Τι νομίζεις ότι είναι οι προεκλογικές υποσχέσεις το πολύτιμο και φθηνό αέριο για να πετάξει το αερόστατο της εξουσίας.

- Ναι αλλά όλα τα χρόνια τα ίδια γίνονται και ποιο το αποτέλεσμα ;

- Αργοπεθαίνει η Ελλάδα σαν τρόπος νοήματος και ζωής , αργοπεθαίνει η Ελλάδα σαν πολιτιστική αντίσταση και από πάνω της τα κοράκια τσακώνονται για το πιο γραφείο πολιτικών υποσχέσεων θα αναλάβει την κηδεία της και τον νεκρώσιμο λόγο.

- Καλά παππού και πόσα χρόνια γίνεται αυτό από πού ξεκίνησε η κατηφόρα.

- Από τότε που η Ελλάδα έγινε κράτος όσο η Ελλάδα , ο ελληνικός λόγος και η ελληνική πράξη δεν είχαν κρατική οντότητα, μεγαλουργούσαμε παράγαμε και πολιτισμό και πολιτική.

- Δεν καταλαβαίνω τι εννοείς;

- Η πραγματική Ελλάδα, δεν είναι τόπος, η πραγματική Ελλάδα είναι τρόπος, είναι ου-τοπία, αυτό που εμείς αναμασάμε σαν εθνική περηφάνια σαν εθνική κληρονομιά άρχισε να αρρωσταίνει όταν μετά το 1821 γίναμε εθνικό κράτος. Ένα κράτος που αρνήθηκε τις ρίζες του και προσπάθησε να γίνει όλο και πιο δυτικότροπο. Τι νομίζεις ότι κάνουν οι πολιτικοί μας μαϊμουδίζουν τους δυτικούς. Αντί να ψάξουν στην ιστορική μας παράδοση , την πόλη , την κοινωνία, την αλήθεια. Οι πολιτικοί της ου-τοπικής Ελλάδας δεν ασκούσαν πολιτική για να είναι χρήσιμοι στο κόμμα και στην τετραετή του επιβίωση , αλλά για να υπηρετήσουν την αλήθεια της κοινωνίας τους. Η πολιτική πράξη στην Ελλάδα της ου-τοπίας ήταν ένα δύσβατο μονοπάτι που οδηγούσε αποκλειστικά και μόνο στην κοινωνία, στην εκκλησία του δήμου , η «πολιτική» στην σύγχρονη Ελλάδα είναι ένας δρόμος που οδηγεί στην αγορά , μπερδέψαμε τον πολίτη με τον πωλητή.

- Καλά παππού πολύ μαυρίλα βλέπω δεν βλέπεις σωτηρία πουθενά;

- Και βέβαια βλέπω σε σας την νέα γενιά. Πιάσαμε πάτο και είσαστε η γενιά που ψάχνοντας έστω και θυμωμένα θα ανακαλύψει την πολιτιστική άμυνα, μέσα μου πιστεύω ότι μια παρέα από την γενιά σου θα αναζητήσει και θα συνεχίσει τον οικουμενικό ελληνικό Λόγο και Πράξη για να δίνει νόημα στην ζωή και την πράξη του.

- Και τώρα για τις εκλογές τις βλέπεις;

- Πιστεύω ότι θα δώσετε μια ψήφο διαμαρτυρίας, θα δώσετε ένα τέλος στα επικοινωνιακά τρικ . Ετούτοι εδώ ίδιοι εδώ και 36 χρόνια δεν είναι παρά σπυριά με πύον στο δέρμα μας , ένα ξύνεις δέκα βγαίνουν και γίνονται όλο και πιο επικίνδυνα. Μερικοί πιο πονηροί από τους άλλους και έγιναν σπυριά στην πλάτη της κοινωνίας για να μην μπορούμε να τους ξύσουμε!!!

- Και τι να κάνουμε με τους «φυσαλίδες»;

- Αγνόησε τους, μια φορά που είχα ένα σπυρί η μάνα μου έβαλε μια πρακτική αλοιφή πάνω του και μου είπε ξέχασε το για να σε ξεχάσει και αυτό. (Με μια αιφνιδιαστική κίνηση ο παππούς του πετάει μια παλιά έκδοση της ελληνικής μυθολογίας με γρήγορα αντανακλαστικά ο εγγονός έπιασε το βιβλίο) Να μην χάσεις ούτε τα πολιτιστικά ούτε τα ταξικά αντανακλαστικά σου!!! ( Είπε ο παππούς και έκλεισε μέσα στο κουτί την «πομφόλυγα» φυλλάδα.)