…Και συ υποψήφιε που ήσουν;

Άρθρο του Άκη Ντάνου



ΕΙΝΑΙ να τρελαίνεται κανείς με τις χιλιάδες πλέον τους υποψηφίους που έχουν κατακλείσει τα ψηφοδέλτια των δημοτικών παρατάξεων υποσχόμενοι λύσεις σε μακροχρόνια προβλήματα τα οποία είχαν αναλάβει να μας τα αναλύσουν οι ίδιοι ή αναλόγου βεληνεκούς συνάδελφοί τους στην εξουσία. Πριν τέσσερα χρόνια και πλέον τα ίδια έλεγαν και απ` το ίδιο το μαγικό καπέλο θα τράβαγαν τις λύσεις.

ΛΑΓΟΙ, αντί για λύσεις βγήκαν τότε και σήμερα εξουθενωμένοι από το τρέξιμο απολαμβάνουν αναπαυτικά τους χυμούς των κόπων τους παρέα με τις χελώνες των έργων τους. Λίγη άσφαλτος, λίγο άσπρισμα, λίγη καθυστέρηση στην είσπραξη των οφειλών και πολλές ευθύνες στην εκάστοτε κυβέρνηση που στερεί έσοδα στους δήμους αφήνοντας ανεκπλήρωτες τις σπατάλες τους.

ΝΕΟ αίμα όμως στα ψηφοδέλτια, βγαλμένο με κόπο από τα καφενεία των χωριών και τις καφετέριες των πόλεων. Αίμα που «βράζει» το βράδυ στα «βλάχικα», του Ναυπλίου, στα μπαράκια των πεζοδρόμων του Άργους, στις λαϊκές συνοικίες και στα αστικά σπίτια που δεν ξέρουν πώς να διώξουν την ανία τους.

ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΕΣ, επιχειρηματίες, αγρότες, εργαζόμενοι, άνεργοι, σπιτονοικοκυρές, οραματίζονται την αναγνώριση που θα τους παράσχει μια εκλογή τους. «Είμαι υποψήφιος, δεν το ξέρεις» σου λένε με εύγλωττη απορία πως δεν συγκράτησες ένα από τα χιλιάδες ονόματα που «ακούγονται» καθημερινά. «Συγνώμη, και τι προτείνεις για τον δήμο», ρωτάς εσύ για να πάρεις την αποστομωτική απάντηση: «Έχω λύσεις, άλλά θα τις πω μετά την εκλογή μου για να μην μου τις κλέψουν …οι άλλοι».

ΑΝ ΚΡΙΝΩ απ` τους ομοίους προγενεστέρους του, ναι πράγματι έχει λύσεις. Αποζημείωση δημάρχου ή αντιδημάρχου ή προέδρου δημοτικού συμβουλίου ή προέδρου κοινωφελούς ή ΑΕ δημοτικής επιχείρησης κλπ. μόνο λύσεις για τα πάγια προβλήματα δεν υπάρχουν και όταν αυτές υπάρχουν καταπνίγονται από την μετριότητα των υπολοίπων για να μην εμφανιστεί η δική του η πνευματική πενία.

ΟΜΩΣ για στάσου υποψήφιε! Πού ήσουν το διάστημα της περασμένης τετραετίας; Που έκρυβες τις λύσεις που θα προτείνεις σήμερα και ελλείψει αυτών με καταδίκαζες, ως δημότη να υποβάλλομαι σε στερήσεις αγαθών που είναι αυτονόητα για τους άλλους ευρωπαίους; Ποιος σου έδωσε το δικαίωμα σε μια κοινωνία να στερείς λύσεις από κάποιους τα αυτονόητα προκειμένου να αναρριχηθείς στην εξουσία; Όταν εγώ στεριόμουνα, εσύ πού ήσουν;