Το συμβόλαιο

Άρθρο του Βασίλη Καπετάνιου



Χαμογελαστός μπήκε ο Πέτρος στα γραφεία της ασφαλιστικής εταιρείας.

-Καλημέρα θα ήθελα να ενημερωθώ για ασφαλιστικά και επενδυτικά προγράμματα.

-Θέλετε κάποιο συγκεκριμένο συνεργάτη;

-Όχι, έχω εμπιστοσύνη στην εταιρεία σας .

-Ε τότε μπορώ να σας εξυπηρετήσω εγώ.

-Κοιτάξτε , θέλω ουσιαστικά να καταπολεμήσω το άγχος μου με ένα συμβόλαιο.

-Τι ακριβώς εννοείτε;

-΄Εχω πάρει κάποια δάνεια , στα οποία ανταποκρίνομαι μια χαρά , αλλά να ξέρετε έχω ένα φόβο ότι αν πάθω κάτι ξαφνικά … τόσα συμβαίνουν στις μέρες μας ….άμα μου συμβεί κάτι …ξέρετε κατά κάποιο τρόπο να εξασφαλίσω την οικογένεια μου.

-Μπορούμε να κάνουμε ένα συμβόλαιο ζωής και το ποσό της αποζημίωσης σε περίπτωση που συμβεί κάτι το ρυθμίζετε εσείς ανάλογα με το ποσό που θέλετε να πληρώνετε. Αλλά για να γίνει κάτι τέτοιο θα πρέπει να κάνετε ένα κύκλο εξετάσεων με γιατρούς που συνεργάζεται η εταιρεία μας.

-Βεβαίως ότι θέλετε.

-Και από πότε θα έχει ισχύ ένα τέτοιο πρόγραμμα ,

-Τριάντα ημέρες μετά την υπογραφή των συμβολαίων.

Ο Πέτρος έκανε όλες τις εξετάσεις που έπρεπε σύμφωνα με τους κανόνες της ασφαλιστικής εταιρείας , η εταιρεία από την μεριά της έκανε και ένα έλεγχο για την οικονομική του φερεγγυότητα και υπογράψανε ένα πολύ μεγάλο συμβόλαιο ζωής.

Ο Πέτρος ήταν ανώτατο στέλεχος της δημόσιας διοίκησης. Ξεκίνησε από χαμηλά αλλά με την εργατικότητα και την αγάπη του για την μάθηση, κάτοχος δυο μάστερ και ενός διδακτορικού εξελίχθηκε πολύ καλά και διοικητικά και μισθολογικά.

Πήρε ένα μεγάλο δάνειο για να φτιάξει το σπίτι που ονειρευόταν αλλά τα τελευταία δυο χρόνια η τύχη του γύρισε την πλάτη με τον χειρότερο τρόπο. Σε μια τυχαία αιματολογική εξέταση ο γιατρός πρόσεξε το ροζ αίμα του μικρού. Για δυο χρόνια η γυναίκα και ο γιός του χάθηκαν κυριολεκτικά στο νοσοκομείο παίδων για να πολεμήσουν τον καρκίνο και τελικά τα κατάφεραν . Πάνω που πήραν μια ανάσα με τον μικρό , η προδιάθεση και το παρατεταμένο άγχος χτύπησαν τον θυρεοειδή της γυναίκας του. Άλλος ένας εφιάλτης που έλαβε αίσιο τέλος, οι μέρες που έκανε θεραπεία με ιώδιο η γυναίκα του ήταν οι χειρότερες της ζωής του αλλά πάλι γύρισε η αισιοδοξία στο σπίτι .

Όλα τα χαστούκια της ζωής φαινόταν ότι μπορούσε να τα αντιμετωπίσει ο Πέτρος εκείνο όμως που τον γονάτισε, τον δείλιασε ήταν τα οικονομικά προβλήματα που προέκυψαν, από την μια τα δικά του ανοίγματα και τα προβλήματα που προέκυψαν και από την άλλη η οικονομική κρίση.

-Γιάννη δεν γίνεται να τα βγάλω πέρα έχει ζορίσει πολύ το πράγμα, έξι μισθούς έχω βάλει υποθήκη και πάλι δεν βγαίνουν τα νούμερα.

Είπε στο κολλητό του, μια φορά το μήνα βρίσκονταν στο ουζερί της γειτονιά που μεγάλωσαν και έπιναν τα ποτά τους. Ο Πέτρος μπορεί να ανέβηκε πολύ ψηλά στην δημόσια διοίκηση, αλλά ποτέ δεν ξέχασε την γειτονιά που μεγάλωσε και τον κολλητό του . Μια φορά το μήνα έπαιρνε μυρωδιά από τις μνήμες των παιδικών του χρόνων.

-Πέτρο άμα ζόρισαν τα πράγματα, το ταξί μου είναι και δικό σου, εγώ μετά τις πέντε δεν δουλεύω θέλω να βλέπω και τα παιδιά μου.

Η ιδέα του κολλητού του ήρθε σαν από μηχανής θεός.

-Γιάννη θα το δοκιμάσω, και στα λεφτά δεν θα σε ρίξω μισά μισά.

-Ρε είσαι με τα καλά σου μόνο στα έξοδα του αμαξιού θα συμμετέχεις ανάλογα με τα χιλιόμετρα που θα κάνεις.

-Τσίπουρο από το συνηθισμένο (Ρώτησε το γκαρσόνι που ήρθε να πάρει την παραγγελία.)

-Και βέβαια, σήμερα θα το τσούξουμε ( Είπε ο Πέτρος και ο Γιάννης είδε την αισιοδοξία και την σιγουριά να ζωγραφίζονται στα μάτια του)

Τους πρώτος μήνες το ταξί ήταν μια ανάσα για τον Πέτρο, στους δικούς του έλεγε ότι έκανε υπερωρίες στην υπηρεσία του Μια μέρα πήρε κούρσα έναν υφιστάμενο του.

-Ρε φιλαράκο αν δεν φόραγες το τζόκεϊ και γυαλιά θα έλεγα ότι είσαι ο διευθυντής μου ή ο δίδυμος αδελφός του.

Ο Πέτρος δεν είπε τίποτα πήρε τα λεφτά για το κόμιστρο και ευχαρίστησε με ένα μισό χαμόγελο για το φιλοδώρημα που του άφησε.

Όσο βελτιωνόταν η υγεία των δικών του ανθρώπων τόσο χειρότερα ήταν τα οικονομικά του . Έβλεπε ότι το ΤΑΧΙ δεν τράβαγε πια. Για τις κοντινές αποστάσεις οι άνθρωποι περπατούσαν ξανά. Για τις μεγαλύτερες ανακάλυψαν ξανά τα λεωφορεία. Από την άλλη καταλάβαινε ότι και ο φίλος θα ήθελε να δουλέψει παραπάνω αλλά δεν του έλεγε τίποτα, είπαμε οι φίλοι στα δύσκολα φαίνονται.

Στο μήνα απάνω βρέθηκαν ξανά στο ουζερί τους.

-Γιάννη θα το σταματήσω το ταξί , νομίζω ότι και εσύ το χρειάζεσαι

-Γιατί σου είπα τίποτα τέτοιο εγώ; Γιατί δεν το παλεύεις λίγο ακόμα ρε Πέτρο

-Γιατί είναι πιο εύκολο να πετύχεις λαγό στην πλατεία παρά πελάτη, δεν βλέπεις πως πάνε τα πράγματα .

Και τα πράγματα πήγαν ακόμα χειρότερα με τις περικοπές μισθών, επιδομάτων υπερωριών που προέκυψαν λόγω μνημονίου. Μέσα στην γενική μαυρίλα που επικρατούσε η μηνιαία συνάντηση των φίλων ήταν μια σπίθα συναισθηματικής αισιοδοξίας.

-Γιάννη θέλω να σου πω κάτι.

-Ε λέγε.

-Να έκανα ένα συμβόλαιο ζωής και άμα μου τύχει τίποτα θέλω να ενημερώσεις τους δικούς μου για αυτό.

-Και γιατί δεν τους το λες εσύ;

-Ξέρεις τώρα έχουμε περάσει τόσα με τις αρρώστιες, η γυναίκα μου μπορεί να το πάρει στραβά ότι κάτι κακό συμβαίνει, δεν θέλω να την επιβαρύνω.

-Μάγκες το συνηθισμένο τσίπουρο ( Ρώτησε το γκαρσόνι)

-Όχι για μένα μια σόδα με πονάει πολύ το στομάχι μου . ( Είπε ο Πέτρος)

Άρχισε να ψιλοβρέχει μια θαμπάδα μπήκε κόλλησε στα τζάμια, από τα ηχεία ακούστηκε το «μη φύγεις» ένα ροκ ζεϊμπέκικο με την φωνή του Βασίλη Παπακωνσταντίνου. Ο Πέτρος χωρίς να έχει πιεί μεράκλωσε , σηκώθηκε και έφερε δυο στροφές, ο κολλητός του είδε στα μάτια του ένα σκοτεινό παράπονο αλλά δεν έδωσε σημασία τώρα χόρευε ο φίλος του, ο μάγκας, ο περήφανος αητός με ανοιχτά τα χέρια φτερά του.

Την άλλη μέρα σαν αστραπή διαδόθηκε η είδηση του τραγικού θανάτου του Πέτρου σε τροχαίο. Άλλοι είπαν ότι έτρεχε πολύ γρήγορα, άλλοι ότι είχε καταναλώσει πολύ αλκοόλ , τον είδαν μάλιστα να τα τσούζει και στο ουζερί της γειτονιάς του (!!!) . Ελάχιστοι είπαν ότι μπορεί να έφταιγε ο βρεγμένος δρόμος. Η έρευνα που έκανε η ασφαλιστική εταιρεία έβαλε τα πράγματα στην θέση τους, δεν βρέθηκε ούτε ίχνος αλκοόλ στο αίμα του, ο πραγματογνώμονας της εταιρείας και η τροχαία βεβαίωσαν ότι δεν υπήρχε θέμα υπερβολικής ταχύτητας, ούτε τεχνικό πρόβλημα στο αυτοκίνητο του. Αιτία του θανάτου του ήταν η ολισθηρότητα του δρόμου σε μια επικίνδυνη στροφή.

Ένα μήνα μετά τον θάνατο του ο κολλητός του ήταν πιστός στο μηνιαίο ραντεβού τους. Είχε απλώσει μεζέδες, δυο ποτήρια και ένα μπουκάλι τσίπουρο πάνω από τον τάφο του. Από το μεγάφωνο του κινητού του ακουγόταν το τραγούδι του Μικρούτσικου Ιωάνου, με την φωνή του Βασίλη Παπακωνσταντίνου, το τελευταίο ζεϊμπέκικο που χόρεψε ο Πέτρος πάνω από την πηγάδα του θανάτου πριν τον ρουφήξει για πάντα.



«Μη φύγεις άμα δεν γυρίσεις, ψέμα οι χρησμοί του δράματος

Δεν έχει τίποτα να λύσεις όλα ζωή και θάνατος….

Μονάχα αυτό κατάλαβα απ’ όλο το ταξίδι

Πως όσο αλλάζουμε ζωή τόσο μένουμε ίδιοι»



Ο παπα Γιώργης πέρασε κοντά από τον τάφο , είδε τον Γιάννη να σηκώνει το ποτήρι να χαιρετήσει την φωτογραφία του φίλου πίσω από το αναμμένο καντηλάκι , βουρκωμένος μπήκε στην εκκλησία να κάνει τον εσπερινό.

-Τελικά τα κατάφερες ρε μπαγάσα , έστησες την τέλεια αυτοκτονία, η περηφάνια και η μαγκιά σου πάνω από όλα άντε γεια μας καλό μπάρκο να χουμε… ( Είπε μονολογώντας κοιτώντας την φωτογραφία του φίλου και σηκώθηκε να φέρει δυο στροφές χωρίς τα παλαμάκια του παιδικού φίλου .)

Ο Γιάννης ήξερε πολύ καλά τι έλεγε, ήταν ο μόνος που ήξερε την αλήθεια , μόνος που έβλεπε χωρίς να ξέρει τον φίλο του να στήνει κομμάτι κομμάτι ένα πάζλ θανάτου. Ο κολλητός του έστησε το «ατύχημα», αυτοκτόνησε για να σωθεί από την οικονομική καταστροφή η οικογένεια του και τα κατάφερε μια χαρά……