Άρθρο του Άκη Ντάνου
ΣΠΑΝΙΑ τούτη η πόλη βρίσκει θαυμαστές. Η άναρχη αστικοποίησή της και η αστυφιλία της μετεμφύλιας εποχής έχουν αφήσει βαρύ πάνω της το αρνητικό στίγμα τους. Κι όμως στις αυθαίρετες κατοικίες στην Φορονέως, στα χαμηλά εργατόσπιτα, πριν από χρόνια διάβαινε ο Χατζιδάκις σιγοψιθυρίζοντας στα υπολείμματα του ένδοξου παρελθόντος της τα τραγούδια του.
ΠΟΙΟΣ ξέρει; Κάτι θα ξέρουν οι μουσικοί και οι συνθέτες παραπάνω από μας τους άχαρους ντόπιους για να τριγυρνούν εδώ. Κάτι παραπάνω θα αναγνωρίζουν σ` αυτόν τον τόπο που η συνήθεια και η απαξίωση τυφλώνει τα μάτια μας και δεν το αναγνωρίζουμε. Ίσως γιατί αυτοί βλέπουν με την ψυχή και όχι με την τσέπη όπως εμείς.
ΗΤΑΝ Καλοκαίρι του 2004, Ιούνιος θαρρώ, όταν μια κοινή γνωστή μεσολάβησε να έρθει ο Μανώλης Ρασούλης στο γραφείο μας τότε, στην Καποδιστρίου και να με συναντήσει. Έδειχνε μελαγχολικός, τούχαν πει πως οι πηγές της Λέρνας δεν υπήρχαν πιά. Άφησε το ψάθινο λευκό καπέλο να πέσει στο έδαφος αφήνοντας έναν αναστεναγμό, σαν κι αυτούς που αφήνουν οι ερωτευμένοι για τον ανεκπλήρωτο έρωτά τους.
ΕΣΚΥΨΑ το σήκωσα και το έβαλα, αργά στην καρέκλα, λέγοντάς του πως υπάρχουν. Με μιας άστραψε το πρόσωπό του και χάθηκαν οι ρυτίδες απ` το μέτωπό του ενώ δυο παιδικά λακκάκια σχηματίστηκαν απ` το χαμόγελο στα μαγουλά του. Ξέρεις θέλω να δω την Λέρνη, μου είπε και η σκέψη του ταξίδευε, δεν ξέρω που, στην Περσεφόνη, στην Δήμητρα την Προσυμνέα, στον Διόνυσο ή στο πέραμα από τον κάτω κόσμο στην ζωή;
ΜΠΗΚΑΜΕ βιαστικά στο αυτοκίνητό μου και κινήσαμε προς τα εκεί. Σταθήκαμε για λίγο στην αρχαία αγορά και στο αρχαίο θέατρο και δεν άντεξα να μην ρωτήσω γιατί τόσο ενδιαφέρον για την Λέρνα. «Δεν ενδιαφέρομαι μόνο για την Λέρνα, αλλά για όλη την περιοχή του Άργους. Έχετε μοναδική, ξεχωριστή ιστορία απ` τους υπόλοιπους Έλληνες και έχω αρχίσει να πιστεύω πως από εδώ, από το Άργος ξεκίνησε ο πολιτισμός». Συνέχισα να ακούω αποσβολωμένος την εκτίμησή του για τον τόπο μας και παράλληλα να οδηγώ προς τα νερά της Λέρνης.
ΦΤΑΣΑΜΕ πάνω στην πηγή, όμως η ζέστη δεν μας άφησε για τίποτα περισσότερο από μια φευγαλέα ματιά, εκεί που οι μύστες τελούσαν τα Δημήτρια. Κατά την επιστροφή μου ζήτησε υλικό για να μελετήσει την ιστορία του Άργους. Τηλεφώνησα τότε στον Νίκο Πετρόπουλο, πρόεδρο της ΔΕΠΟΑΡ εκείνη την εποχή και μετά από λίγο εμφανίστηκε στο γραφείο μας ένας υπάλληλος του δήμου Άργους με βιβλία φωτογραφίες και βίντεο της αργειακής ιστορίας.
ΑΡΠΑΞΕ στην κυριολεξία στα χέρια του το υλικό και το κοιτούσε, όπως ο Σλήμαν τον θησαυρό του Πριάμου. Δεν ξέρω τι είχε στο μυαλό του, δεν το μοιράστηκε μαζί μου. Σηκώθηκε αμέσως να φύγει λες και βιαζόταν να το μελετήσει. Βλέπεις, ίσως από μακριά τούτη η πόλη φαντάζει ακόμα σπουδαία ή ίσως θα πρέπει να έχεις ευαισθησία για να καταλάβεις την διαχρονική της αξία.
ΣΠΑΝΙΑ τούτη η πόλη βρίσκει θαυμαστές. Η άναρχη αστικοποίησή της και η αστυφιλία της μετεμφύλιας εποχής έχουν αφήσει βαρύ πάνω της το αρνητικό στίγμα τους. Κι όμως στις αυθαίρετες κατοικίες στην Φορονέως, στα χαμηλά εργατόσπιτα, πριν από χρόνια διάβαινε ο Χατζιδάκις σιγοψιθυρίζοντας στα υπολείμματα του ένδοξου παρελθόντος της τα τραγούδια του.
ΠΟΙΟΣ ξέρει; Κάτι θα ξέρουν οι μουσικοί και οι συνθέτες παραπάνω από μας τους άχαρους ντόπιους για να τριγυρνούν εδώ. Κάτι παραπάνω θα αναγνωρίζουν σ` αυτόν τον τόπο που η συνήθεια και η απαξίωση τυφλώνει τα μάτια μας και δεν το αναγνωρίζουμε. Ίσως γιατί αυτοί βλέπουν με την ψυχή και όχι με την τσέπη όπως εμείς.
ΗΤΑΝ Καλοκαίρι του 2004, Ιούνιος θαρρώ, όταν μια κοινή γνωστή μεσολάβησε να έρθει ο Μανώλης Ρασούλης στο γραφείο μας τότε, στην Καποδιστρίου και να με συναντήσει. Έδειχνε μελαγχολικός, τούχαν πει πως οι πηγές της Λέρνας δεν υπήρχαν πιά. Άφησε το ψάθινο λευκό καπέλο να πέσει στο έδαφος αφήνοντας έναν αναστεναγμό, σαν κι αυτούς που αφήνουν οι ερωτευμένοι για τον ανεκπλήρωτο έρωτά τους.
ΕΣΚΥΨΑ το σήκωσα και το έβαλα, αργά στην καρέκλα, λέγοντάς του πως υπάρχουν. Με μιας άστραψε το πρόσωπό του και χάθηκαν οι ρυτίδες απ` το μέτωπό του ενώ δυο παιδικά λακκάκια σχηματίστηκαν απ` το χαμόγελο στα μαγουλά του. Ξέρεις θέλω να δω την Λέρνη, μου είπε και η σκέψη του ταξίδευε, δεν ξέρω που, στην Περσεφόνη, στην Δήμητρα την Προσυμνέα, στον Διόνυσο ή στο πέραμα από τον κάτω κόσμο στην ζωή;
ΜΠΗΚΑΜΕ βιαστικά στο αυτοκίνητό μου και κινήσαμε προς τα εκεί. Σταθήκαμε για λίγο στην αρχαία αγορά και στο αρχαίο θέατρο και δεν άντεξα να μην ρωτήσω γιατί τόσο ενδιαφέρον για την Λέρνα. «Δεν ενδιαφέρομαι μόνο για την Λέρνα, αλλά για όλη την περιοχή του Άργους. Έχετε μοναδική, ξεχωριστή ιστορία απ` τους υπόλοιπους Έλληνες και έχω αρχίσει να πιστεύω πως από εδώ, από το Άργος ξεκίνησε ο πολιτισμός». Συνέχισα να ακούω αποσβολωμένος την εκτίμησή του για τον τόπο μας και παράλληλα να οδηγώ προς τα νερά της Λέρνης.
ΦΤΑΣΑΜΕ πάνω στην πηγή, όμως η ζέστη δεν μας άφησε για τίποτα περισσότερο από μια φευγαλέα ματιά, εκεί που οι μύστες τελούσαν τα Δημήτρια. Κατά την επιστροφή μου ζήτησε υλικό για να μελετήσει την ιστορία του Άργους. Τηλεφώνησα τότε στον Νίκο Πετρόπουλο, πρόεδρο της ΔΕΠΟΑΡ εκείνη την εποχή και μετά από λίγο εμφανίστηκε στο γραφείο μας ένας υπάλληλος του δήμου Άργους με βιβλία φωτογραφίες και βίντεο της αργειακής ιστορίας.
ΑΡΠΑΞΕ στην κυριολεξία στα χέρια του το υλικό και το κοιτούσε, όπως ο Σλήμαν τον θησαυρό του Πριάμου. Δεν ξέρω τι είχε στο μυαλό του, δεν το μοιράστηκε μαζί μου. Σηκώθηκε αμέσως να φύγει λες και βιαζόταν να το μελετήσει. Βλέπεις, ίσως από μακριά τούτη η πόλη φαντάζει ακόμα σπουδαία ή ίσως θα πρέπει να έχεις ευαισθησία για να καταλάβεις την διαχρονική της αξία.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου