Άρθρο του Άκη Ντάνου
ΤΟ ΚΑΡΝΑΒΑΛΙ τελείωσε, οι γιορτές και τα πανηγύρια έλαβαν τέλος και στην θέση τους ξαναγύρισαν τα προβλήματα. Το χαρούμενο πρόσωπο όσων ξέδωσαν κατά την αποκριά διαδέχεται πλέον το σκυθρωπό της σαρακοστής, της αναγκαστικής νηστείας και της αδυναμίας να ανταπεξέλθουν στις ανάγκες της καθημερινότητας.
ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ή μάλλον συνέχιση με τα προβλήματα, που διαρκώς αυξάνουν αντί να μειώνονται παρά τις μεγάλες θυσίες των καταναλωτών υπέρ των τραπεζών και της αυτοκινητοβιομηχανίας. Ενίσχυση κλάδων που απλά απομυζούν από την ελληνική οικονομία επενδύοντας σε άλλες χώρες εκτός της δικής μας.
Ο ΜΟΝΟΣ δρόμος που θα μπορούσε να βγάλει την χώρα απ` το τέλμα είναι γνωστός, επενδύσεις. Επενδύσεις που από την εποχή της «οικουμενικής Κυβέρνησης» επί Μητσοτάκη, έχουν διαρκώς αρνητικό πρόσφυμα. Ιδιαίτερα στον νομό Αργολίδας η κατάσταση είχε αρχίσει να διαφαίνεται αρνητική από τα μέσα της δεκαετίας του `80, όταν άρχισε να εξαφανίζεται το Φασόν και η βιομηχανίες μετάλλου να ξαναεπιστρέφουν στην Αττική.
ΜΟΝΟ ο τουρισμός και η οικοδομή έμεναν να μας ξεγελάν, αφού κατάφερναν να αποσβέσουν τις απώλειες από το αγροτικό εισόδημα, όμως και σ` αυτά, πέρα από την κρίση, επήλθε κορεσμός λόγω κυρίως της κερδοσκοπικής απληστίας και της συσσώρευσης κεφαλαίων στα χέρια κάποιων «προνομιούχων», με πολιτικά κριτήρια όπως η μη άρση του «κεκορεσμένου».
Η ΝΟΜΑΡΧΙΑΚΕΣ αυτοδιοίκησης αναλώθηκαν μόνο στο πως θα κατασκευάσουν έναν αμφισβητούμενο για την χρησιμότητά του δρόμου, αυτόν των δήθεν «αρχαιοτήτων» και τίποτα παραπάνω. Κοντόφθαλμοι νομάρχες και νομαρχιακοί σύμβουλοι δεν προέβησαν ούτε σε μια μελέτη για την ποιότητα των νερών του Αργολικού και του Αργοσαρωνικού φοβούμενοι προφανώς ότι το αποτέλεσμά της θα τρόμαζε τους τουρίστες.
ΤΟ ΕΒΕΑ φρόντιζε να καταστρατηγηθούν οι ΖΟΕ προκειμένου να συνεχίσουν τα μέλη του να ρυπαίνουν ιδιαίτερα ευαίσθητες περιβαλλοντικά περιοχές, οι οποίες σήμερα αν είχαν προστατευτεί, θα αποτελούσαν πηγή πολιτισμού και πλούτου για την Αργολίδα. Στο ίδιο καταστροφικό για την περιοχή μήκος κύματος κινείται και η αναγκαιότητα για πηγές ενέργειας. Εύφορη γη κινδυνεύει με ερημοποίηση, αφού ο οικονομισμός εμποδίζει για μια ακόμα φορά να δούμε το μέλλον και να αναρωτηθούμε: «ενέργεια για ποιόν;». Μήπως είναι καιρός να πέσουν τα προσωπεία της «ανάπτυξης»;
ΤΟ ΚΑΡΝΑΒΑΛΙ τελείωσε, οι γιορτές και τα πανηγύρια έλαβαν τέλος και στην θέση τους ξαναγύρισαν τα προβλήματα. Το χαρούμενο πρόσωπο όσων ξέδωσαν κατά την αποκριά διαδέχεται πλέον το σκυθρωπό της σαρακοστής, της αναγκαστικής νηστείας και της αδυναμίας να ανταπεξέλθουν στις ανάγκες της καθημερινότητας.
ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ή μάλλον συνέχιση με τα προβλήματα, που διαρκώς αυξάνουν αντί να μειώνονται παρά τις μεγάλες θυσίες των καταναλωτών υπέρ των τραπεζών και της αυτοκινητοβιομηχανίας. Ενίσχυση κλάδων που απλά απομυζούν από την ελληνική οικονομία επενδύοντας σε άλλες χώρες εκτός της δικής μας.
Ο ΜΟΝΟΣ δρόμος που θα μπορούσε να βγάλει την χώρα απ` το τέλμα είναι γνωστός, επενδύσεις. Επενδύσεις που από την εποχή της «οικουμενικής Κυβέρνησης» επί Μητσοτάκη, έχουν διαρκώς αρνητικό πρόσφυμα. Ιδιαίτερα στον νομό Αργολίδας η κατάσταση είχε αρχίσει να διαφαίνεται αρνητική από τα μέσα της δεκαετίας του `80, όταν άρχισε να εξαφανίζεται το Φασόν και η βιομηχανίες μετάλλου να ξαναεπιστρέφουν στην Αττική.
ΜΟΝΟ ο τουρισμός και η οικοδομή έμεναν να μας ξεγελάν, αφού κατάφερναν να αποσβέσουν τις απώλειες από το αγροτικό εισόδημα, όμως και σ` αυτά, πέρα από την κρίση, επήλθε κορεσμός λόγω κυρίως της κερδοσκοπικής απληστίας και της συσσώρευσης κεφαλαίων στα χέρια κάποιων «προνομιούχων», με πολιτικά κριτήρια όπως η μη άρση του «κεκορεσμένου».
Η ΝΟΜΑΡΧΙΑΚΕΣ αυτοδιοίκησης αναλώθηκαν μόνο στο πως θα κατασκευάσουν έναν αμφισβητούμενο για την χρησιμότητά του δρόμου, αυτόν των δήθεν «αρχαιοτήτων» και τίποτα παραπάνω. Κοντόφθαλμοι νομάρχες και νομαρχιακοί σύμβουλοι δεν προέβησαν ούτε σε μια μελέτη για την ποιότητα των νερών του Αργολικού και του Αργοσαρωνικού φοβούμενοι προφανώς ότι το αποτέλεσμά της θα τρόμαζε τους τουρίστες.
ΤΟ ΕΒΕΑ φρόντιζε να καταστρατηγηθούν οι ΖΟΕ προκειμένου να συνεχίσουν τα μέλη του να ρυπαίνουν ιδιαίτερα ευαίσθητες περιβαλλοντικά περιοχές, οι οποίες σήμερα αν είχαν προστατευτεί, θα αποτελούσαν πηγή πολιτισμού και πλούτου για την Αργολίδα. Στο ίδιο καταστροφικό για την περιοχή μήκος κύματος κινείται και η αναγκαιότητα για πηγές ενέργειας. Εύφορη γη κινδυνεύει με ερημοποίηση, αφού ο οικονομισμός εμποδίζει για μια ακόμα φορά να δούμε το μέλλον και να αναρωτηθούμε: «ενέργεια για ποιόν;». Μήπως είναι καιρός να πέσουν τα προσωπεία της «ανάπτυξης»;
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου