Παιδικές ιστορίες και οικονομική κρίση

Η απέναντι όχθη Του Βασίλη Καπετάνιου

1.      Το κατσαριδάκι και ο Χαράλαμπος. 

Κυριακή απόγευμα μόλις έχει ξυπνήσει από το μεσημεριανό του ύπνο ο τετράχρονος  Χαράλαμπος .Ο μπαμπάς του κρατούσε ένα διάφανο βάζο με δαφνόφυλλα και  ετοιμαζόταν  να κατέβει στο υπόγειο, το οποίο ήταν αποθήκη βιβλιοθήκη.

-Χαράλαμπε θέλεις  να  με βοηθήσεις να φτιάξουμε τα βιβλία στο υπόγειο ;

-Πάλι θα βάζουμε φύλλα στο μεγάλα χαρτόκουτα ;

-Ακριβώς, γιατί τα φύλλα αυτά θα προστατεύσουν τα βιβλία αν τους κάνουν επίθεση τα  ζουζούνια .

Πατέρας και γιός κατέβηκαν στο υπόγειο και άρχισαν να βάζουν τα βιβλία που δεν χωρούσαν στις βιβλιοθήκες μέσα σε μεγάλα κουτιά και έβαζαν και φύλλα δάφνης ανάμεσα τους για να εμποδίσουν ανεπιθύμητους επισκέπτες .

Ξαφνικά ανάμεσα σε δυο μεγάλα βιβλία τυλιγμένα με νάιλον διαφάνειες  πετάγεται ένα μικρό κατσαριδάκι.

-Είδες που χρειάζονται τα φύλλα δάφνης για να μην πλησιάζουν τα βιβλία μας ;

-Μπαμπά έχω άλλη μια ιδέα.

-Τι ;

-Έχεις βιβλία με τρομαχτικές ιστορίες; 

-Ναι αυτή η σειρά με τα μικρά βιβλία είναι τρομακτικές ιστορίες.

- Έχουν και εικόνες;

- Ναι έχουν.

-Ε άκου να βάζεις από ένα τέτοιο βιβλίο μέσα σε κάθε κουτί  θα φοβούνται και θα φεύγουν !!!

Στην σύγχρονη νεοελληνική εποχή και την ευρωπαϊκή πραγματικότητα που μας περιβάλλει εκεί στο υπόγειο του ευρωπαϊκού οικοδομήματος που βολευτήκαμε τόσα χρόνια μας αντιμετωπίζουν σαν κατσαρίδες ή έτσι θέλουν να νομίζουν. Στο ηλεκτρονικό λεξικό διάβασα ότι οι κατσαρίδες είναι έντομα τα οποία αποτελούν μια τάξη τα βλαττοειδή( blatodea) . Εμάς τους νεοέλληνες πολίτες μας πέρασαν για  ένα νέο είδος κατσαρίδας τα βλακοειδή στα οποία πιάνουν πολύ εύκολα οι ιστορίες τρόμου , όπως επιστροφή στην δραχμή, χρεωκοπία, έξοδος από την ευρωζώνη.

Σύντομα, ο χρόνος σχεδόν τελείωσε θα τους αποδείξουμε,  αν έχουν δίκιο ή άδικο.

2.      Η τυχεροσακούλα και ο Γιώργος

Ο Ζαχαρίας είχε μια τρυφερή καταναλωτική συνήθεια , κάθε βράδυ πήγαινε στο σπίτι με δυο τυχεροσακούλες μια για την Χρυσούλα και μια για τον Γιώργο. Με την συχνή επανάληψη του φαινομένου η βραδινή  επιστροφή του μπαμπά στο σπίτι συνδυάστηκε με την εικόνα της τυχεροσακούλας. Σιγά σιγά η βραδινή καλησπέρα αντικαταστάθηκε από την φράση « τι δωράκι θα βρούμε σήμερα» . Ο Γιωργάρας δεν υπήρχε περίπτωση να πάει για ύπνο αν δεν λάβαινε την χαλαρωτική σακούλα για δώρο .

Ένα βράδυ,  η μαμά του στην προσπάθεια να βάλει ένα όριο στο σπάταλο φαινόμενο της βραδινής δωροληψίας που τον έβγαζε  και έξω από τα χρονικά  όρια του ύπνου όταν παρέλαβε την καλησπέρα δώρο από τον μπαμπά του  είπε :

-Γιώργο πρέπει να συζητήσουμε κάτι .

-Ναι μαμά ακούω ( ενώ ήδη τα χέρια του άρχιζαν αργά να σκίζουν την σακούλα για να βρει τα βραδινά του δώρα καθώς τον κρατούσε αγκαλιά ο πατέρας του , η κόρη πιο υπάκουη είχε πάει για ύπνο).

-Γιώργο με προσέχεις ;

-Ναι μαμά … ακούω και ψάχνω

-Με τον μπαμπά σκεφτόμαστε να αγοράσουμε καινούργιο αυτοκίνητο…( σιωπή και ψάξιμο ο Γιωργάρας) κοστίζει αρκετά λεφτά και αν συνεχίσει να φέρνει ο μπαμπάς δώρα κάθε βράδυ δεν θα μπορέσουμε να το αγοράσουμε ( ο Γιωργάρας σηκώνει τα μάτια , κοιτάει μια τον πατέρα του μία την μητέρα του και δεν λέει τίποτα) κατάλαβες Γιώργο; ( Ο Γιώργος κούνησε το κεφάλι του σε ένα αβέβαιο ναι ή όχι ) Και σε λίγο πρέπει να πας για ύπνο , άργησες πάλι!!!

Η μαμά απομακρύνθηκε από το καθιστικό και πήγε στην κουζίνα, με τα μάτια ο Γιωργάρας κατάλαβε  ότι ήταν σε ικανοποιητική απόσταση για να μην τον ακούσει και με ψιθυριστή διεκδικητική φωνή λέει στον πατέρα του .

-Επειδή εσείς θέλετε να πάρετε αυτοκίνητο θα χάσω εγώ τα βραδινά μου δώρα;

Και έχει απόλυτο δίκιο ο Γιωργάρας , οι νεοέλληνες βάλαμε την ζωή μας σε λάθος δρόμο θέλαμε τα μεγάλα,  τα πολυτελή , τα δήθεν αρνηθήκαμε τις μικροχαρές της ζωής . Και αυτά τα γυαλιστερά στολίδια που έγιναν η φυλακή της ζωής μας τα πήραμε με δανεικά και τα δανεικά κάποτε πρέπει να γυρίσουν πίσω……

Ένα κέρδος από την οικονομική κρίση είναι ότι αρχίζουμε να ξαναβρίσκουμε στους δρόμους και τις πλατείες την επικοινωνία και τον λόγο στην καλημέρα και στην καλησπέρα μας , τα πραγματικά μικροδώρα που μας βοηθούν να αντέξουμε μια πολύ κουραστική   και εφιαλτική καθημερινότητα που μας περιβάλλει.                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                             

3.      Το νέο αδελφάκι και Θάνος

Ο Θάνος μέχρι τα έξι του χρόνια βίωσε αυτό που θα λέγαμε αυτοκρατορικό μεγαλείο αγάπης , μοναχοπαίδι, μοναχογιός , μοναχοεγγόνι.  Για έξι χρόνια ήταν δέκτης τεράστιας φροντίδας και  αγάπης . Λίγο πριν πάει στην πρώτη τάξη του δημοτικού σχολείου καθώς έπινε το πρωινό του γάλα η μαμά του ανακοίνωσε τα ευχάριστα.

-Θάνο έχω κάτι να σου πω ;

-Καινούργιο δωράκι ;

-Περίπου, σε λίγους μήνες θα έχεις και εσύ ένα αδελφάκι.

Ο Θάνος , ανεβοκατεβάζει την ποσότητα γάλατος που χωρά μέσα στο καλαμάκι δυο τρεις φορές κάνοντας φυσαλίδες μέσα στο ποτήρι και μένει σιωπηλός . Μετά παίρνει το γλυκό του βλέμμα και κοιτάει την μαμά του που προσπαθεί να ανιχνεύσει την αντίδραση του για τα νέα που άκουσε.

-Πολύ χαίρομαι μαμά που θα έχω μια αδελφούλα!!

-Θάνο δεν ξέρουμε αν είναι αγόρι ή κορίτσι θα ξέρουμε τον άλλον μήνα.

- Ααα…

Εκείνη η σιωπή προβλημάτισε λίγο την μητέρα του αλλά δεν έδωσε σημασία. Ο Θάνος χάρηκε σίγουρα που θα ερχόταν άλλο ένα νέο μέλος στην οικογένεια. Παίζοντας με τις μπουρμπουλήθρες έκανε και τους υπολογισμούς του. Άλλο να μοιράζονται τον θρόνο δυο πρίγκιπες και άλλο να υπάρχει ένας πρίγκιπας και  μια πριγκίπισσα, όταν μάλιστα ο πρίγκιπας έχει προηγηθεί .

Μετά από ένα μήνα ή μαμά του κάνοντας τον προγραμματισμένο υπέρηχο είδε το φύλλο του παιδιού. Ήταν αγόρι ο θρόνος έπρεπε να μοιραστεί. Η μαμά  θυμόταν και την επιθυμία του για αδελφούλα και προσπάθησε να του το ανακοινώσει όσο το δυνατόν καλύτερα. Είδαν μαζί μια πολύ καλή ταινία « Τα δυο αδελφάκια» ήταν οι περιπέτειες δυο αγοριών. Τελειώνοντας  η ταινία καθώς ήταν και αγκαλιά στον καναπέ του ανακοινώνει τα νέα .

-Θάνο έχω κάτι ευχάριστο να σου πω.

-Λέγε μαμά.

-Μέσα στην κοιλιά μου είναι ένα αγοράκι.

Ο Θάνος μπαίνει σε μια παράξενη σιωπή , η μαμά του περιμένει την αντίδραση του , ξαφνικά πετάγεται απάνω κρατώντας το τηλεχειριστήριο σαν μικρόφωνο για να κάνει την μεγάλη ανακοίνωση

-Εγώ στο έλεγα μάμα , δεν θα μπει άλλη γυναίκα σε αυτό το σπίτι!!! (Αφήνοντας άφωνη έκπληκτη και συγκινημένη την μητέρα του  κάνοντας μια «ηρωική» αποδοχή της πραγματικότητας που γεννιόταν σε λίγο καιρό).

Η αποδοχή της πραγματικότητας είναι ένα σημαντικό βήμα για να μπορέσουμε να την αντιμετωπίσουμε είτε είναι  ευχάριστη,  είτε είναι  δυσάρεστη. Αν η μάνα άφηνε τα γεγονότα στην αβεβαιότητα και του ανακοίνωναν το φύλο του παιδιού μετά από μήνες  μπορεί να μην ήταν και τόσο πετυχημένη η αντίδραση του Θάνου.  Εδώ και χρόνια ζούμε με δανεικά , τα χρυσαφικά και τα ασημικά τελείωσαν. Η  τακτική των διοικούντων  ήταν βλέποντας και κάνοντας όταν φανερώνονταν οι δυσκολίες τα σκάνδαλα και τα ελλείματα. Μια τακτική που βόλευε και εμάς να μην χάσουμε τον θρόνο της δήθεν ευζωίας κρεμασμένοι στους γάντζους κομματικών υποσχέσεων. Όταν φτάσουμε στο χείλος του γκρεμού ή θα μας πουν ότι μας έσπρωξαν άλλοι  ή ότι δεν ήξεραν ότι ο δρόμος αυτός τελειώνει σε καταστροφή.  Αν είχαν το θάρρος να μας πουν για πόσα χρόνια και με τι κόστος για τον καθένα θα χρειαζόταν να τελειώσει αυτή η δύσκολη εγκυμοσύνη για την πατρίδα μας ,που δεν ξέρουμε τι συνέπειες θα έχει τελικά ,τότε και εμείς όπως ο μικρός Θάνος θα σηκώναμε το ανάστημα μας και θα τους λέγαμε

-Δεν θα μπει κανένας ξένος να κάνει το αφεντικό στο σπίτι μας, την πατρίδα μας, μαζί θα σηκώσουμε το βάρος της ευθύνης αρκεί να το ανα- γνωρίζουμε!!!

*Και οι τρεις ιστοριούλες στηρίχθηκαν σε πραγματικές ατάκες που είπαν ο Χαράλαμπος, ο Γιώργος και ο Θάνος.