Άλλο αγανάκτηση και άλλο επανάσταση

Η απέναντι όχθη του Βασίλη Καπετάνιου

Ο παππούς στην υπόγα των αναμνήσεων ήταν χαμένος στα κουτιά με τις συλλογές όταν μπήκε μέσα ο «συνιδιοκτήτης» του υπογείου ο εγγονός του ο Πέτρος.

-Παππού  δεν θα το πιστέψεις ( του είπε με ενθουσιασμό ο εγγονός του).

-Τι έγινε Πετράν επανάσταση και εγώ είμαι χωμένος, χαμένος στο υπόγειο των μνημών;

-Όχι , ο γιός σου, ο πατέρας μου , ετοίμασε πλακάτ , γράφει «τα λεφτά μας πίσω κλέφτες» και ετοιμάζεται να πάει πλατεία…..

-Συναισθηματική κατάσταση , ένα πρώτο βήμα και  εκεί θα μείνει… θα φωνάξει αλλά δεν θα ζητήσει αλλαγή πορείας …. Άλλο αγανάκτηση και άλλο επανάσταση . Σκέφτεσαι να πας ;

-Και το ρωτάς είναι πρώτη φορά  που θα πάω σε πορεία με τον μπαμπά μου …

-Δεν είναι ούτε έχει σχέση με πορεία  αυτό το πράγμα…. Πήγαινε και τα λέμε μετά…

-Δηλαδή δεν θα έρθεις ;

-Όταν με κάλεσε το πατριωτικό και το ταξικό καθήκον μου το εκπλήρωσα και το πλήρωσα Πετράν, και αν με ξανακαλέσει το ίδιο θα κάνω παρά τα γεράματα μου. Ξέρεις τι μέρα είναι αύριο ;

-28 Μαίου …. Α τα γενέθλια σου!!!

-Όχι αυτό , κάτι πολύ σημαντικό 140 χρόνια από την Παρισινή Κομμούνα , τότε που για πρώτη φορά η εργατική τάξη έχτισε έστω για λίγο μια πραγματική λαϊκή δημοκρατία στις πλατείες του Παρισιού.

Πάνω στο μικρό γραφειάκι ο Πέτρος Πρόσεξε ένα βιβλίο «Η ιστορία της παρισινής κομούνας 1871» . Ο τόνος της φωνής, το βλέμμα του παππού έδειχναν ότι δεν είχε διάθεση να τους ακολουθήσει.

Την άλλη μέρα μεσημέρι ξανά ο παππούς στο υπόγειο να διαβάζει το βιβλίο του και να κρατά σημειώσεις  όταν μπήκε μέσα ο εγγονός του .

-Παππού άλλο να στο λέω και άλλο να το βλέπεις , ο γιός σου ξεπέρασε κάθε προσδοκία , μπροστάρης σε μια ομάδα συναδέλφων του, ούρλιαζε φώναζε και αν είδα καλά, πρέπει να πέταξε και ένα μπουκάλι νερό στο αμάξι του βουλευτή που τυχαία πέρασε εκείνη την ώρα.

-Πολύ ωραία έκανε, την επαναστατική του γυμναστική ξεθύμανε και αύριο Δευτέρα θα πάει να υπογράψει την ψαλιδισμένη ατομική σύμβαση που θα του προτείνει ο εργοδότης του. Το σύστημα τον έχει βάλει στο λούκι των δανείων , θα υπογράψει τις μειωμένες αποδοχές για να τα βγάλει πέρα και μετά θα βγάλει τον θυμό του στην πλατεία.

-Γιατί παππού δεν είναι καλό που χιλιάδες λαού αμφισβητούν ανοικτά πια τα  κόμματα και τον ρόλο της ευρωπαϊκής ένωσης;

-Μου κάνεις  μια χάρη σε παρακαλώ για πήγαινε βρες στα λεξικά την λέξη αγανάκτηση και την λέξη επανάσταση και μόλις τελειώσω το κεφάλαιο τα λέμε.

-Ο Πετράν πήρε ένα σημειωματάριο πήγε στο τμήμα της βιβλιοθήκης του υπογείου που ήταν τα λεξικά και ασχολήθηκε για λίγο . Ακούγοντας το κλείσιμο του βιβλίου του παππού επέστρεψε κοντά του.

-Λοιπόν παππού , αγανάκτηση: δυσαρεστούμαι οργίζομαι , κάνω κάτι ή αποκτώ κάτι με δυσκολία , καταπονώ κάποιον ψυχικά. Και επανάσταση: απόπειρα βίαιης ανατροπής του πολιτικού και κοινωνικού καθεστώτος , απότομη αλλαγή των καθιερωμένων , ριζική μεταβολή των αρχών.

-Πετράν η διαμαρτυρία του κόσμου είναι ένα σημαντικό βήμα , αλλά ο λαός πρέπει να κάνει συγκεκριμένες και στοχευόμενες επιλογές, πρέπει να διαλέξει τον τρόπο με τον οποίο θα κάνει πορεία το καράβι.  Το θέμα δεν είναι ο καπετάνιος του καραβιού αλλά η ρότα που έχει πάρει. Το θέμα δεν είναι αν θα αγανακτήσουμε με την εξουσία αλλά αν θα ανατρέψουμε αυτόν τον τρόπο εξουσίας.  Όλοι βγαίνουν και φωνάζουν και καλά κάνουν γιατί δεν μπορούν να τα βγάλουν πέρα .  Ο μεγαλοεφοπλιστής που έχει  τα κεφάλαια θα  πάρει δάνεια για να αγοράσει με επιδότηση δυο σαπιοκάραβα και αφού δώσει δουλειά σε αρκετούς και γίνει εθνικός ήρωας ,αν τυχόν βουλιάξουν τα καράβια του θα πάρει τις μεγάλες αποζημιώσεις για να ξεπεράσει την επόμενη κρίση.

-Και τι προτείνεις παππού;

-Επανάσταση και καμία επανάσταση ακόμα και αν ξεκίνησε γιατί δεν ήταν γεμάτη η κατσαρόλα δεν έγινε με μαχαιροπήρουνα. Ξέρεις τι έγινε στην Κοινότητα του  Παρισιού το 1871  ;

-Λίγα πράγματα ξέρω  για την επανάσταση του λαού. 

-Άκου μερικές από τις αποφάσεις που πήραν σε αυτές τις εβδομήντα δυο ημέρες που είχε την εξουσία ο λαός του Παρισιού στους δρόμους ( και άρχισε να του διαβάζει ο παππούς από τις σημειώσεις που είχε κρατήσει)

-διαχώρισε τον ρόλο της εκκλησίας και του κράτους

-οργάνωσε την λαϊκή πολιτοφυλακή στην θέση του στρατού

-η αστυνομία δεν είχε πολιτική εξουσία

-όλοι οι δημόσιοι υπάλληλοι ήταν υπόλογοι στον λαό

-κατάργησε την λαιμητόμο

-όρισε ανώτατο μισθό 6000 φράγκα το χρόνο τον μισθό των βουλευτών όσο και των εργατών

-οι δικαστές εκλέγονται και υπόκεινται σε έλεγχο

-πήραν άμεσα μέτρα για την τροφοδοσία  με τρόφιμα για την λειτουργία εργοστασίων που έκλεισαν όταν έφυγαν τα αφεντικά τους

-παγώνουν οι τιμές στα ενοίκια

-κατάργησε του τόκους

-επέβαλε δραστικούς περιορισμούς στα ενεχυροδανειστήρια που είχαν αφήσει ενέχυρο τα εργαλεία τους οι εργάτες κατά την διάρκεια του πολέμου. Για βγες μια βόλτα να δεις πόσα άνοιξαν αυτή την εποχή;

-καταργήθηκε η αστική διάκριση των εξουσιών η ίδια η κοινότητα ήταν και νομοθετικό και εκτελεστικό όργανο.

Ξέρεις Πετράν ποιο ήταν το τρίπτυχο πάνω στο οποίο προσπάθησε να οικοδομηθεί αυτή η κοινότητα,  συλλογικότητα , αιρετότητα υπευθυνότητα και σαφής ταξικός προσανατολισμός . Ήταν η πρώτη κυβέρνηση της εργατικής τάξης έστω και για 72 ημέρες , ήταν ένας συγκεκριμένος τρόπος να επιλυθούν προβλήματα ακόμα και αν λόγω απειρίας και συνθηκών χάθηκε…

-Παππού θα διαφωνήσω λίγο μαζί σου , η αιρετότητα η συλλογικότητα και υπευθυνότητα υπάρχουν και στα κινήματα της πλατείας

-Κάνεις λάθος Πετράν, το ίδιο το σύστημα αφήνει τις πλατείες να λειτουργούν σαν ασκήσεις δραματοθεραπείας, να φαντασιωνόμαστε την λαϊκή δημοκρατία ενώ η βουλή των αντιπροσώπων παραμένει φρουρούμενη και αλώβητη για να ψηφίζει μνημόνια και να εκπληρώνει τον αστικό της ρόλο.

-Και τι πρέπει να κάνουμε ;

-Σου είπα να πάρουμε την επιλογή , το ρίσκο , του κοινοτισμού έτσι και αλλιώς το έχουμε στο γενετικό μας υλικό οι έλληνες, από την αρχαία εκκλησία του δήμου μέχρι την πύλη του πολυτεχνείο παρέμενε ενεργό. Το ζητούμενο δεν είναι να έχουμε μόνο την άρνηση να πάμε προς το στο σήριαλ των μνημονίων αλλά και την θέση προς τα πού θέλουμε να πάει το καράβι , για τον τρόπο που θα το διοικούμε, για τον τρόπο που θα το λειτουργούμε. Πρέπει να δουλέψουμε και τις αδυναμίες του χαρακτήρα μας να μάθουμε να δίνουμε το περίσσευμα της εργασίας μας στην κοινωνία και όχι στα πολυκαταστήματα. 

Το βράδυ στην πλατεία ο Πετράν στην γενική συνέλευση ζήτησε τον λόγο και προσπάθησε να κάνει μια αναφορά στα γεγονότα του Παρισιού το 1871  και μόνο η λέξη κομμούνα πυροδότησε τα αντανακλαστικά κάποιων.

-Κατέβα κάτω ρε.

-Μα δεν έχω ολοκληρώσει ακόμα την άποψη μου .

-Σε ξέρουμε φίλε τι κουμάσι είσαι , εμείς δεν θέλουμε κόμματα εδώ μέσα , είμαστε για να διαμαρτυρηθούμε για το χάλι που μας έφεραν οι αλήτες….

-Ναι αλλά πρέπει να προσδιορίσουμε τι ακριβώς ζητάμε και ποιες είναι οι επιλογές και αν είμαστε έτοιμοι να τις υπερασπιστούμε ,ακόμα και με λάθη, πρέπει να επαναδιαπραγματευθούμε τον τρόπο παραγωγής,  τις διαδικασίες της νομοθετικής και εκτελεστικής εξουσίας τον λαϊκό έλεγχο πάνω σε αυτές …..

-Εμείς είμαστε αγανακτισμένοι ρεεε και τίποτα άλλο!!!!

-Άλλο αγανάκτηση και άλλο επανάσταση. Είπε ο Πέτρος αλλά κανείς δεν τον άκουσε γιατί είχαν αρχίσει να χτυπούν με μανία τις κατσαρόλες καθώς εμφανίστηκε ένα βουλευτικό αυτοκίνητο.

*Η ιστορία είναι φανταστική και εκφράζει μια ευχή,  η δικαιολογημένη αγανάκτηση των πολιτών να μην μας οδηγήσει σε μια ψυχολογική και σωματική εξουθένωση που είναι και το τελικό στάδιο της αγανάκτησης, αυτό που ίσως επιδιώκουν και οι διοικούντες. Αλλά να γίνει ένα κίνημα ανυπακοής,  αντίστασης με συγκεκριμένους στόχους για να ανατραπούν οι διαδικασίες που έθρεψαν το βόλεμα , τις μίζες , την μιζέρια……. Το ζητούμενο δεν είναι να αλλάξει καπετάνιο το καράβι αλλά να αλλάξει ρότα…