Ο Γιάννος ο Γκλιτσορόδας

Η απέναντι όχθη Του Βασίλη Καπετάνιου

-Τελικά παππού πήραμε την κατηφόρα μου φαίνεται. (Είπε ο Πέτρος στον παππού του, έπιναν τα καφεδάκια τους στην υπόγα των συλλογών τους. Ο παππούς κάπνιζε με αργό ρυθμό το πούρο του. Μόλις  του είχε διηγηθεί  μια  ιστορία για κάποιο που πορευόταν την προεφηβική του ηλικία πάνω στο καλαμένιο του άλογο τον Αδάμαστο).

-Πετράν δεν φταίει η κατηφόρα αλλά ο τρόπος και η ανηφόρα που διαλέξαμε. Μην με κοιτάτε τώρα που ζορίζομαι στην ανηφόρα αλλά να με κοιτάξτε πως θα γυρίσω στην κατηφόρα όπως θα έλεγε και ο Γιάννος ο Γκλιτσορόδας.

-Παππού έχει μείνει λίγος καφές στο μπρίκι, να βάλω άλλη μια τζούρα ακόμα; (Ο παππούς κοίταξε το πούρο του είχε καπνίσει μέχρι την μέση).

-Εγώ και το πούρο μου έχουμε χρόνο το αεροπλάνο σου; (Σε λίγες ώρες ο Πέτρος θα πετούσε για Λονδίνο να συνεχίσει τις σπουδές του).

-Σου είπα έχω χρόνο ( και έριξε στα φλιτζάνια τον υπόλοιπο καφέ) για λέγε και τούτη την ιστορία.

-Λοιπόν ο Γιάννος γεννήθηκε σε έναν ας το πούμε μικρό οικισμό στα ορεινά σύνορα Αρκαδίας και Αργολίδας, βουνά έβλεπε μπροστά του, βουνά έβλεπε και πίσω του. Όταν βγήκε από την κοιλιά της μάνας του αυτή που έκανε  και χρέη μαμής είδε το στραβό του σαγόνι. Το κατάλαβε και η μάνα του γιατί δεν μπορούσε να τον θηλάσει.

-Στην κυρά Ματίνα να τον πας στην Κρύα Βρύση (της είπε η μαμή).

-Ήταν η  γιαγιά μου,  ήξερε από τέτοια πρακτικά γιατρικά, με δυο κινήσεις το έφερε στα ίσια το σαγόνι  του και ο Γιάννος στράφηκε στο μαστό της μάνας του. Η γιαγιά μου το συμπάθησε έτσι όπως το έπιασε στα χέρια της και όταν είδε την ενστικτώδη κίνηση για να βρει την θηλή τους είπε.

-Ετούτος θα γίνει πολύ έξυπνος, μπροστάρης θα κόβει δρόμο μόνος του.

- Πήρε θάρρος και η μάνα του και της λέει.

-Δεν του βάζεις και λάδι να πάρει και από την δική σου καλοσύνη;

-Έτσι δώσανε τα χέρια και γίνανε κουμπάροι. Ο Γιάννος ήξερε ότι είχε την νουνά του στα κάτω χωριά αλλά μέχρι τα δώδεκα δεν είχε πατήσει στο χωριό. Λάβαινε τα δώρα του σε καλάθια που του έφερνε ο πατέρας του ή άλλοι τσοπαναραίοι. Σχολείο δεν πήγε, αλλά ήταν πολύ έξυπνο και πολύ δυνατό παιδί στα δώδεκα του κουμάνταρε το κοπάδι μόνος του, όλοι τον θαύμαζαν. Όταν ο παππούς μου  πάντρεψε την πρώτη του κόρη ήρθε για πρώτη φορά στην Κρύα Βρύση, φτάσανε βράδυ. Το πρωί η νουνά του, η γιαγιά Ματίνα τον βλέπει να κοιτάζει εκστασιασμένος τον αργολικό κόλπο από την μεγάλη ταράτσα του σπιτιού της.

-Νουνά τι βγάζει ο γαλαζόκαμπος;

-Η θάλασσα είναι Γιάννο μου. Δεν είναι κάμπος ( Ο Γιάννος ούτε το γάμο ούτε το γλέντι κοίταζε ή θάλασσα του πήρε τον νου).

-Πατέρα θα πάω να δουλέψω στην πολιτεία στο Άργος θέλω να είμαι κοντά στην θάλασσα.

-Στην αρχή το πήραν για αστείο αλλά σοβάρεψαν τα πράγματα ή θάλασσα ή τίποτα ήταν η στάση του Γιάννου. Ο  πατέρας του είχε ένα φίλο από τον στρατό έκαναν μαζί την θητεία. Ο φίλος του είχε ανοίξει μια καλή δουλειά με υλικά οικοδομών. Τότε οι φιλίες κρατούσαν την αυθεντικότητα τους ανεξάρτητα από την απόσταση και την συχνότητα των επαφών.  Έτσι ο Γιάννος από το πείσμα του βρέθηκε βοηθός στην μάντρα με τα οικοδομικά υλικά. Στο Άργος έφτασε παίρνοντας τον δρόμο από τον Αχλαδόκαμπο ας ήταν πιο μακριά. Κατεβαίνοντας τον Κολοσούρτη  έφτανε πιο κοντά στο όνειρο του, στους Μύλους του Άργους έβαλε για πρώτη του φορά τα πόδια του σε θαλασσινό νερό. Είχε ένα αίσθημα ότι βαφτίστηκε ξανά  ένας καινούργιος κόσμος ανοιγόταν μπροστά του. Το αφεντικό ενθουσιάστηκε μαζί του, σωστό λαχείο ο Γιάννος, σωματώδης εργατικός, φιλότιμος και πανέξυπνος. Ένα τεράστιο σφουγγάρι ο Γιάννος ρουφούσε κάθε καινούργια εμπειρία στην πόλη. Κοντά στις κόρες του αφεντικού την ώρα της μεσημεριανής ξεκούρασης  έμαθε να γράφει και να διαβάζει , άλλη μεγάλη ανακάλυψη για αυτόν.

Το αφεντικό δεν έκρυβε τον ενθουσιασμό του όταν έκανε τα παζάρια του ο Γιάννος.

-Γιάννο στην άλλη μάντρα είναι πιο φτηνός ο ασβέστης του είπε ένα πελάτης.

-Βέβαια ο δικός μας είναι πιο ακριβός ( ο πελάτης κοιτούσε με απορία και το αφεντικό δάγκωσε τα χείλη του) γιατί έχει άλλη επεξεργασία , ένα κιλό δικός μας βγάζει ασπράδα όσο δυο κιλά δικά τους. Κατάλαβες τι κέρδος έχει τώρα;

Κατά βάθος το αφεντικό έβλεπε στον Γιάννο και τον μελλοντικό γαμπρό του και τον διάδοχο στην επιχείρηση , τον θαύμαζε και τον αγάπαγε σαν γιο του .

-Αφεντικό θα πάρω ποδήλατο.

-Να πας να πάρεις ένα καλό, θα το πληρώσω  και θα στα κρατώ εγώ λίγα- λίγα από τον μισθό σου.

-Άρχοντας στρατηλάτης πάνω στο μεγάλο ποδήλατο ο Γιάννος, αγαπημένη βόλτα του η παραλιακή από τους Μύλους μέχρι το Τημένιο και μετά να μπαίνει για την πόλη. Λίγο μετά το Κεφαλάρι ξεχώριζε πάνω στα βουνά την Κρύα Βρύση

-Ευλογημένη η ώρα που είδα από την ταράτσα σου νονά την θάλασσα μονολογούσε κάθε φορά ο Γιάννος σε εκείνο το σημείο.

-Είχε περάσει ενάμισης χρόνος από τότε που κατέβηκε στην πόλη και δεν είχε δει τους δικούς του. Επικοινωνούσαν με μηνύματα από άλλους συγχωριανούς. Ο Γιάννος έβγαζε καλά λεφτά και πάντα γύριζε γεμάτα καλούδια τα καλάθια χαιρετίσματα που του έστελναν οι δικοί του  Ο πατέρας  του στενοχωριόταν που έχασε τον Γιάννο , αλλά ένοιωθε ότι όσα στερήθηκε μέχρι τώρα θα τα έβρισκε στην πόλη. Και η μάνα του καταλάβαινε ότι θα πρόκοβε ο Γιάννος το είχε προβλέψει και η νονά του η Ματίνα όταν του έφτιαξε το σαγόνι.

-Γιάννο εξελισσόμαστε και εμείς του είπε ένας φίλος του πατέρα του.

-Τι καινούργιο έγινε;

-Άνοιξε νέος δρόμος Μπούγα -Κρύα Βρύση.

-Θα έρθω να τον περάσω με το ποδήλατο μου.( Και του έδειξε υπερήφανος το ποδήλατο του.)

-Ρε είσαι με τα καλά σου αυτό δεν γίνεται , βάζεις στοίχημα;

-Μην βάζεις γιατί θα το χάσεις. Στο πανηγύρι της Αγίας Παρασκευής στην Κρύα Βρύση θα φτάσω καβάλα στο ποδήλατο. (Εκεί θα συναντούσε και μετά από τόσο καιρό την οικογένεια του, θα τους φιλοξενούσε η νονά του .)

-Αν το κάνεις αυτό οι μπύρες της παρέας σου δικές μου.

-Το αφεντικό πάντα έκλεινε τρείς μέρες της Αγίας Παρασκευής , το είχε κάνει τάμα όταν η μεγάλη κόρη του έκανε μια πετυχημένη εγχείρηση στα μάτια. Χαράματα παραμονή της Αγία Παρασκευής ξεκίνησε ο Γιάννος για την Μπούγα. Μέχρι το 

Κεφαλάρι τα πράγματα ήταν εύκολα για τον μυώδη Γιάννο αλλά μετά το Ελληνικό άρχισε ή ανηφόρα και δυσκόλεψαν τα πράγματα κατέβηκε και άρχισε να σπρώχνει. Λίγο μετά την Ζόγκα κουράστηκε πολύ και έκανε το αμίμητο. Σαν τσοπάνης ξεπερνούσε την κούραση βάζοντας την γκλίτσα πάνω από την πλάτη του και κρεμούσε τα χέρια του πάνω της το ίδιο κάνει και με το ποδήλατο και παίρνει την ανηφόρα για την Κρύα Βρύση. Λίγο μετά τα Καμίνια τον είδε ξαφνιασμένος  ο μπάρμπα Χαρίλαος μέγας χωρατατζής του χωριού.

-Έχω δει πολλά στην ζωή μου παιδί μου, αλλά γκλίτσα με ρόδες πρώτη φορά βλέπω. ( του είπε ). Έτσι του βγήκε και το παρατσούκλι που τον ακολούθησε μια ζωή.

 Στην Άγια Παρασκευή είχαν μαζευτεί χωριανοί για τις ετοιμασίες, και κοιτούσαν έκπληκτοι τον Γιάννο με το ποδήλατο γκλίτσα να ανηφορίζει. Κάποια παιδιά δεν είχαν δει και ποτέ στην ζωή  τους ποδήλατο. Ο Γιάννος κατάλαβε ότι τον κοίταζαν παράξενα. Εκείνη την ώρα βγήκε η γιαγιά μου από την εκκλησία και τον αναγνώρισε

-Γιάννο μου ;

-Νουνά μου ( και της δίνει δυο φιλιά χωρίς να της φιλήσει το χέρι όπως έπρεπε και χωρίς να παρατήσει το ποδήλατο. Ο Γιάννος κατάλαβε ότι έφερε σε δύσκολή θέση την νονά  του έτσι όπως ήταν φορτωμένος το ποδήλατο ). Νουνά πες τους να μην με κοιτάνε τώρα που ζορίζομαι στην ανηφόρα να με κοιτάνε πως θα γυρίσω στην κατηφόρα το απόγευμα!!!

-Μετά από ώρες ό Γιάννος έφτασε στην Μπούγα , ξεκουράστηκε , πλύθηκε άλλαξε ρούχα και ξεκίνησε την κατάβαση του για την Αγία Παρασκευή τώρα ήταν εύκολά τα πράγματα και απολάμβανε την διαδρομή του. Είχε αρχίσει να σουρουπώνει όταν έφτασε στην Κρύα Βρύση. Έβαλε τον δυναμό, άναψε τα φώτα του ποδηλάτου και πατώντας συνέχεια  το κουδούνι του ποδηλάτου, ένας καινούργιος ήχος στο χωριό μάζεψε γύρω του όλους τους πιτσιρικάδες , έκοψε ταχύτητα και αυτοί σαν να ήταν μιλημένοι άρχισαν να τρέχουν γύρω του. Σαν άλλος στρατηλάτης πάνω στο μεγάλο του άρμα έφτασε στον Άγιο Κωνσταντίνο και είκοσι πιτσιρικάδες πίσω του. Λίγο πιο κάτω ήταν το πανηγύρι και έτσι έκανε την δυναμική είσοδο του στην Αγία Παρασκευή. Χάθηκε μέσα στις αγκαλιές των δικών του, είχε κερδίσει όλες τις εντυπώσεις , το περήφανο βλέμμα του πατέρα του ήταν η καλύτερη επιβράβευση . Πριν προλάβει να κάτσει  στον μεγάλο ξύλινο πάγκο ήρθε ένας δίσκος γεμάτος μπύρες.

-Το είπες και το έκανες (του είπε ο χωριανός που έχασε το στοίχημα)  γιατί δεν υπολόγισα ότι θα έμπαινες  από την κατηφόρα!!!

-Κατάλαβες Πέτρο και η κατηφόρα έχει την αξία της αν μπορείς να την διαχειριστείς σωστά. Εμείς με δανεικά πήραμε το ακριβό τζιπ, με δανεικά το γεμίσαμε βενζίνη. Βέβαια τα βλέμματα θαυμασμού αυτών που βλέπαμε πίσω από τα φιμέ τζάμια μας γέμισαν σιγουριά και αυτοπεποίθηση και όταν φτάσαμε στην κορυφή διαπιστώσαμε ότι αποκλειστήκαμε γιατί τέλειωσε η βενζίνη κλείδωσε και το τιμόνι και έχει πάρει φόρα για τον γκρεμό…..  

*Η ιστορία και τα πρόσωπα είναι σχεδόν  φανταστικά. Πραγματικά είναι η  ατάκα «μην με κοιτάτε που ζορίζομαι στην ανηφόρα να με κοιτάτε πως θα γυρίσω στην κατηφόρα» την είπε στην γιαγιά Ματίνα κάποιος που ανέβαινε φορτωμένος ένα ποδήλατο για την Μπούγα την διέσωσε στον χρόνο και μου την μετέφερε η μητέρα μου. Και όταν κάποτε ρώτησα ένα υπερήλικα γνωστό επιχειρηματία  πως βρέθηκε από τα ορεινά της Αρκαδίας στο Άργος μου είπε  ότι ήθελε να δει πως είναι η θάλασσα και έτσι από πείσμα και ξεροκεφαλιά πήρε τον δρόμο από τον Αχλαδόκαμπο  την πρωτοαντίκρισε στους Μύλους Αργολίδος και ρίζωσε.