Άρθρο του Άκη Ντάνου
Το χρωστούσα στον φίλο μου τον Μάκη που το έγραψε και στον Αλέξη που σήμερα θα ήταν Άντρας.
Όταν κανείς σε ξεπερνα σε συλογισμό δεν έχεις παρά να του παραχωρήσεις την θέση σου κι αυτό κάνω σήμερα στο φίλο μου τον Μάκη Κατσαΐτη
«Πέρασαν τρία χρόνια. Το παιδί θάταν τώρα νέος άντρας.
Ο ΑΛΕΞΗΣ δεν σκοτώθηκε σε ατύχημα .Ούτε πέθανε από αρρώστια βαριά. Τότε ο θάνατος του θάχε κάτι το μοιραίο και αβάστακτο για όσους τον γνώριζαν και τον αγαπούσαν .Πάνω από όλα για την οικογένειά του.
Για ένα μήνα η Ελλάδα ήταν στο πόδι γιατί ο Αλέξης σκοτώθηκε από έναν ταγματασφαλίτη. Με σχέδιο, με μίσος, με δόλο.
Ο ΑΛΕΞΗΣ σκοτώθηκε στα Εξάρχεια εκεί που μαζεύεται η ανυπότακτη νεολαία οι άνθρωποι που η εξουσία ονομάζει αλήτες.
Δολοφονήθηκε από έναν μπάτσο. Έναν φανατικό οπλοφόρο. Για παραδειγματισμό.
Αυτός είναι ο λόγος που το νέο αυτό παλικαράκι στάθηκε στην συλλογική μνήμη δίπλα στον Πέτρουλα τον Λαμπράκη τους νεκρούς του Πολυτεχνείου του 73, την Κανελλοπούλου τον Κουμή το 80, τον συνομήλικο του Μιχάλη Καλτεζά το 85.
Ο θάνατος του πυροδότησε μια από τις μαζικότερες, πιο επίμονες, αυθόρμητες, ακαθοδήγητες, αυθεντικές, νεολαιίστικες εξεγέρσεις της Ευρώπης.
ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ της το πήραν οι νέοι στην Βόρεια Αφρική και μετά την σκυτάλη πήραν οι νέοι της Ευρώπης απ άκρη σε άκρη για να ακολουθήσει η Αμερική.
Ενάντια σε μια ανθρωποφάγα εξουσία σε έναν καπιταλισμό αδίστακτο που παραβιάζει τα ίδια του τα όρια. Που βύθιζε τον πλανήτη στην απελπισία
Η δολοφονία του Αλέξη ήταν ο σπινθήρας για να ξεσπάσει η καταιγίδα μιας εξέγερσης βουβής, επίμονης, μαζικής και ειρηνικής (για την ώρα).Και είναι ειρηνική μια εξέγερση δεκάδων χιλιάδων ανθρώπων που έχει σαν αποτέλεσμα το κάψιμο κάποιων μαγαζιών. Αν θέλετε να δείτε τι σημαίνει βίαιη εξέγερση χιλιάδων ανθρώπων καλύτερα να μην το εύχεστε.
ΞΕΡΩ. Πολλοί τότε μίλησαν για σπασμένες βιτρίνες και καμένα μαγαζιά.
Για χάος, αναρχία.
Λάθος. Αυτά δεν ήταν τα σημαντικά. Δεν ήταν τα κυρίαρχα.
Η κραυγή ήταν που μετρά.
Η νεολαία μας κοιτά και αποφασίζει.
Αν δεν τα καταφέρουμε να είμαστε αποτελεσματικοί εμείς οι μεγάλοι και πολιτικοποιημένοι με τα δικά μας παλιά πολιτικά εργαλεία να είστε σίγουροι πως θα βρει τα δικά της καινούργια.
Και μακάρι νάνε τα σωστά. Αλλιώς καήκαμε!
Θυμάμαι τότε τους λογικούς που θελαν να σιγήσουν οι φωνές . Τους άλλους που τις αγνοούσαν. Θυμάμαι τέτοιες μέρες ο Δήμος μας έκανε στο Λύκειο γιορτές η ΓΣΕΕ ομιλίες στο Κρανίδι. Και κανείς δεν μιλούσε για μια χώρα που φλεγόταν από οργή και αγωνιά. Λες και αυτή η χώρα δεν ήταν η δική τους.
ΣΙΓΗ! Το θυμάστε;
Ούτε πλατειές ούτε απεργίες. Κι όμως αν τότε η εξέγερση δεν είχε αφεθεί να καεί στις φλόγες της αν είχε συγκροτήσει πολιτικό λόγο με την βοήθεια όλων μας δεν θα ήμασταν σήμερα χώρα υπό κατοχή ούτε θα είχαμε δοτό πρωθυπουργό των τραπεζών.
Γιατί η νεολαία μας τότε με μουγκρητά μας προειδοποιούσε για την καταστροφή που ερχόταν. Και μεις κλαίγαμε για τα καμένα αυτοκίνητα και τις σπασμένες βιτρίνες.
Να τώρα οι βιτρίνες. Σκοτεινές. Να και τα αυτοκίνητα σας κατασχεμένα και τα σπίτια σας να απειλούνται από τους τραπεζίτες.
Αυτή είναι η μαζική τρομοκρατία. Η χειρότερη βία είναι η βία της ανεργίας της κρατικής τρομοκρατίας της κατάργησης των εργασιακών και κοινωνικών δικαιωμάτων του θανάτου της ελπίδας. Την ελπίδα δολοφόνησε ο Κορκονέας και οι επίγονοι του.
Ο ΑΛΕΞΗΣ ήταν το πρόσωπο, το σύμβολο μιας γενιάς. Και η γενιά αυτή δεν έχει πει ακόμα την τελευταία της λέξη. Η γενιά αυτή δεν έχει πεθάνει.
Όσο για μας τους μεγαλύτερους της χρωστάμε. Δεν ξεχνάμε»!
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου