Τι έγινε με το μνημείο των Σπετσιωτών στο Άργος;

Την αναγκαιότητα για την διατήρηση της ιστορικής μνήμης, ως συνδετικού κρίκου του Έθνους αναδεικνύει ο κ. Ν. Σαββέας με ανοιχτή επιστολή του προς τον Δήμαρχο Άργους- Μυκηνών, Δ. Καμπόσο, τονίζοντας την αναγκαιότητα κατασκευής του μνημείου, που οι προηγούμενες δημοτικές αρχές το άφησαν να χαθεί στην λήθη. Συγκεκριμένα ο αγωνιστής της εθνικής αντίστασης κ. Ν. Σαββέας αναφέρει:

Η Πύλη για να καταπνίξει την επανάστασιν των Ελλήνων απέστειλε ισχυρή στρατιά υπό την ηγεσία του Κεχαγιάμπεη. Οι εχθροί εκπόρθησαν τα φρούρια Πατρών και Βοστίτσης, διέλυσαν την πολιορκία της Κορίνθου και στις 24 Απριλίου 1821 έφτασαν και στρατοπέδευσαν έξω από το Άργος. Ο Κεχαγιά Μπέης έστειλε επιστολή στους προκρίτους του Άργους και ζητούσε την παράδοση της πόλης άνευ αντιστάσεως, με την υπόσχεση να μην πειράξει κανέναν. Οι πρόκριτοι όμως αρνήθηκαν. Στις 25 Απριλίου 1821 έγινε η σύγκρουση Ελλήνων και των Τουρκαλβανών στον Χάρανδρο (Ξεριά). Οι απειροπόλεμοι Έλληνες προ της ορμής των πολεμικοτάτων εχθρών κάμπτονται, υποχωρούν και παρασύρουν τους αρχηγούς τους στο εσωτερικό του Άργους. Στο πεδίο της μάχης απομένουν ο ατρόμητος Γιάννης Γιαννούζας, υιός της Μπουμπουλίνας από τον πρώτο της γάμον, ο οποίος ήτο και φρούραρχος Άργους και το επίλεκτο σπετσιώτικο απόσπασμα του. Ο αγώνας όμως ήτο άνισος. Οι εχθροί ήσαν 3.500. Μετά κραταιάν μάχη οι Σπετσιώτες έπεσαν όλοι μέχρι ενός.

Έτσι δόθηκε ο χρόνος στον αργείτη Δημήτριο Τσόκρη και στον εκ Κρανιδίου Παπαρσένη Κρέστα να συγκεντρώσουν τα γυναικόπαιδα του Άργους στους Μύλους κι από κει η Μπουμπουλίνα με τα καράβια της τα μετέφερε στις Σπέτσες, όπου έτυχον εξαιρετικών περιποιήσεων και προστασίας.

Αν οι Θερμοπύλες παρασκεύασαν τον θρίαμβο της Σαλαμίνας, ασφαλώς η θυσία του Χαράνδρου παρασκεύασε την περήφανη νύχτα του Βαλτετσίου. Το παράδειγμα των ευγενών εκείνων τέκνων των Σπετσών φρονημάτισε τους επαναστάτες. Ανένηψαν αμέσως, αποφάσισαν, συγκροτήθηκαν και πριν ο Κεχαγιάμπεης περάσει τη στενωπό των Μύλων, το Ναύπλιο έπεφτε στον ασφυκτικό κλοιό της πολιορκίας. Τεσσέρες δε μήνες αργότερον η νικήτρια στρατιά του Κεχαγιάμπεη εύρισκε τάφο στο Βαλτέτσι και τη Γράνα.  Αυτή την ανοιξιάτικη μέρα σε τούτη την ήσυχη γιοτρή μας συναγμένοι.  Σίγουροι, ασφαλισμένοι εμείς οι λεύτεροι, χάρη σε εκείνους ας μετρήσουμε τα ποσά εμείς τα παιδιά μας τα εγγόνια μας χρωστάμε (απόσπασμα από την ομιλία της κυρίας Ελένης Κεραμίδα Πανοβράκου στο πνευματικό κέντρο Άργους (εφημερίδα Φειδών 03/04/2003) -κάτω από τη γέφυρα του Ξεριά στις Μάριου ημέρα Τρίτη που αν στη μάχη της Κρήτης όπως τον Δημοσθένη όζοντος το γράφω μου κάνε με το πούρο του σαμποτάζ της κατοχής. Σε δημοσιεύματα της εφημερίδας αναγνώστης ο τότε πρόεδρος της ΔΕΠΟΑΡ του Δήμου Άργους, σχετικώς με ανέγερση μνημείου Σπετσιωτών στο Άργος απήντησεν ως εξής: Στις 23/07/2003 επισκέφθηκαν τον Δήμον Άργους ο δήμαρχος Σπετσών κύριος Ευάγγελος Κονταξάκης κι ο κύριος Φίλιππος Δεμερτζής Μπουμπούλης. Στη συνάντηση που έγινε με τον τότε δήμαρχο, έγινε αναφορά στη θυσία των Σπετσιωτών. Το γεγονός αυτό είναι γνωστό στους κατοίκους του Άργους και είναι καταγεγραμμένο σε όλα τα ιστορικά βιβλία του Δήμου Άργους.  Βρισκόμαστε στην αναζήτηση κατάλληλου χώρου με ιστορική σημασία ώστε γρήγορα να έχουμε την ευτυχία να εκπληρώσουμε τους το δικό μας χρέος έστω και με καθυστέρηση 183 χρόνων. Βεβαίως η συνδρομή του Δήμου Σπετσών θα είναι καταλυτική όσον αφορά την γρήγορη ευόδωση των προσπαθειών μας. Δυστυχώς ενώ στις 24/04/2012 της θα συμπληρωθούν 191 χρόνια από τη θυσία των Σπετσιωτών, ακόμα δεν έγινε τίποτα. Ως εκ τούτου παρακαλώ εσάς κα. Δήμαρχε Άργους- Μυκηνών όπως υλοποιήσετε την υπόσχεση του τότε δημάρχου και σε συνεργασία και συνεννόηση με το δήμαρχο Σπετσών κύριο Παναγιώτη Λυράκη όπως ανεγερθεί ένα μνημείο στρατιωτών στο Άργος. Επίσης προτείνω να γίνει αδελφοποίηση του Άργους και των Σπετσών.