Θιασώτης της κρίσης

Άρθρο του Άκη Ντάνου

ΕΧΩ γράψει κατά καιρούς διάφορα άρθρα σχετικά με την κρίση, 10,15 μπορεί και παραπάνω, όμως πέρα από την αναμενόμενη εξαθλίωση η κρίση έχει μέσα της κάτι που με εμπνέει και αναζωογονεί τις ιδέες μου ενώ μου διευρύνει την προοπτική που βλέπω τον κόσμο.

ΚΑΘΙΣΜΕΝΟΣ σ ένα μπαρ έπνιγα τα κύτταρα του εγκεφάλου μου στο αλκοόλ βλέποντας την πολιτική υποκρισία στα δελτία ειδήσεων των καναλιών. Ποιος έλλογος θα άντεχε αυτή την απαίσια εικόνα άξεστων πολιτικών να προσπαθούν να μεταφέρουν ο ένας στον άλλο τις ευθύνες τους αντί να προσπαθούν να βρουν λύσεις στην κρίση και να μην κάνει κάτι; Επέλεξα την αυτοκαταστροφή της σκέψης μου απ την δηλητηρίασή της.

ΑΡΧΙΣΑ να χάνω τον ειρμό, να μοιάζω σαν ελληνική κυβέρνηση στο πέλαγο της Ευρώπης, όπως τότε που ο Κωνσταντίνος Καραμανλής καλούσε τους δικούς μου να μάθουν να κολυμπούν στα βαθιά, εκεί με τα σκυλόψαρα των τραπεζών στεφανωμένα απ το mea culpa του Αντρέα στο Μαάστριχ.

ΣΗΚΩΘΗΚΑ απότομα κι άφησα το σκαμπό να ταλαντευτεί στην θέση μου. Άνοιξα την πόρτα και εξέθεσα τον εαυτό μου στις ευεργετικέ ιδιότητες της βροχής που πιο απαλά από και από μητρικό χάδι μου χάιδευε το πρόσωπο. Πάτησα μέσα σε μια λιμνούλα νερό σε δρόμο που δεν είχε ακόμα παραληφτεί απ τον δήμο, αλλά κινδυνεύει να καταστραφεί απ τους δημότες.

ΜΕΤΑ τα πανηγύρια για την νίκη της δημοκρατίας επί της χούντας, της Ελλάδας στους Έλληνες, ο ετσιθελισμός της ντόπιας ολιγαρχίας με τις λακκούβες και τις παγίδες του να θέτει σε κίνδυνο ότι πίστευα πως ήταν στερεό για να σταθεί κανείς. Τόνοι νερού ανά τετραγωνικό πνίγουν αντί να σώζουν την παραγωγή. Χιλιάδες κυβικά χύνονται απ τους χειμάρρους του νομού στην θάλασσα και κάποιοι ονειρεύονται πανάκριβη αφαλάτωση αντί για φράγματα στα ρέματα και πεζούλες στα βουνά.

ΕΙΝΑΙ οι ίδιοι, σκέφτηκα. Ναι οι ίδιοι που προσέφεραν στους Γερμανούς τον Ήλιο μου και το βουνό μου, λες και ήταν χωράφι τους. Είναι οι ίδιοι σκέφτηκα που με προσφέρουν σκλάβο στην ευρωπαϊκή γαλέρα. Λες νάναι το αλκοόλ και βλέπω τα πράγματα έτσι, αναρωτήθηκα και σκόνταψα στην επόμενη κακοτεχνία. Με το αλκοόλ όλα τα έργα θα ήταν τέλεια αλλά δυστυχώς συνειδητά βλέπω τις κακοτεχνίες και την σπατάλη των χρημάτων μου απ τους διαχειριστές τους.

ΕΙΝΑΙ επικίνδυνο νάναι καθαρό το μυαλό σου. Θα το βουτήξω και πάλι μέσα στις ακαθαρσίες των καθεστωτικών ΜΜΕ πριν τα χέρια μου του φορέσουν την κουκούλα για να το προστατέψουν απ την αναγνώριση.