Η απέναντι όχθη του Βασίλη Καπετάνιου
1. Το ψωμί.
Η κυρά Ντίνα διατηρεί εδώ και μισό αιώνα ένα μικρό ψιλικατζίδικο οινοπαντοπωλείο ,πρατήριο άρτου σε μια γειτονιά του Άργους. Το μαγαζάκι αυτό είναι 365 μέρες το χρόνο ανοιχτά από τις έξι το πρωί μέχρι τις δώδεκα το βράδυ. Τα βασικά προϊόντα πάνω σε ξύλινα ράφια δεξιά και αριστερά ενώ μπροστά από τον μεγάλο πάγκο κουτιά και σακούλες με διάφορα όσπρια. Η διακόσμηση του μαγαζιού ζωντανό λαογραφικό μουσείο . Σε ένα κάδρο πίσω από τον πάγκο φωτογραφίες , η ζωή της κυρά Ντίνας από κοριτσάκι μέχρι σήμερα. Δεξιά και αριστερά δύο πρόθυμες κάνουλες να κεράσουν κόκκινο ή άσπρο κρασί από τα βαρέλια που βρίσκονται πίσω από τον τοίχο. Ακόμα και το τηλέφωνο ένα παλιό μαύρο με το στρογγυλό καντράν μόνο η υποχρεωτική ταμειακή μηχανή ήταν δείγμα της σύγχρονης τεχνολογίας. Στις κοντινές γειτονιές ξέρουν ότι αν θέλουν κάτι σε παράξενες ώρες σε αυτήν θα το βρουν. Ο Νώντας Αθηναίος χρόνια αλλά παλιός γείτονας κατέβηκε Σάββατο απόγευμα στο Άργος. Αύριο ήταν το μνημόσυνο του πατέρα του. Αν και έλειπε χρόνια ήξερε ότι θα βρει τα χρειαζούμενα για να περάσει το Σαββατοκύριακο στο μαγαζάκι της κυρά Ντίνας.
-Ε κυρά Ντίνα καλησπέρα. ( Εκείνη την στιγμή έφευγε μια κοπέλα, πίσω της με ένα παράξενο βλέμμα απορίας , θλίψης αγανάκτησης η κυρά Ντίνα έκανε τον σταυρό της , σα να ξόρκιζε το κακό.)
-Βρε καλώς τον Νώντα μας τον Αθηναίο, πως τα πάτε εσείς οι πρωτευουσιάνοι;
-Δύσκολα τα πράγματα κυρά Ντίνα, η φτώχεια και η ανεργία έχουν αγριέψει τον κόσμο. Κατά λάθος σε σκουντά κανείς στο δρόμο και αρχίζεις να ψάχνεις τα πράγματα σου μην σου λείπει το πορτοφόλι , το ρολόι. Εδώ πως είναι η κατάσταση;
-Δεν πάνε καλύτερα τα πράγματα αλλά ακόμα ο κόσμος είναι στην αφασία και στην τρέλα του, δεν ποτίζουν τα λουλούδια για να κάνουν οικονομία να πάρουν ουίσκι!!. – Τι εννοείς;
-Εγώ παιδάκι μου έχω περάσει πολέμους, κατοχή, εμφύλιο, χούντα , εξορίες βάσανα θανάτους αλλά επιβίωσα γιατί έβαζα τα πράγματα σε μια σειρά τι ήταν το πιο αναγκαίο και μετά αφαιρούσα ότι περίσσευε … αυτό με έμαθε η ζωή, ογδόντα χρόνια τώρα. Έτσι μεγάλωσα την οικογένεια μου.
-Δεν κατάλαβα τι εννοείς;
-Την είδες την κοπέλα που βγήκε έξω ;
-Ναι την είδα .
- Είναι πελάτισσα μου εδώ και δέκα χρόνια από τότε που μετακόμισε σε αυτή την γειτονιά, πέρα από τα άλλα που παίρνει κάθε μέρα της κρατάω ένα κιλό ψωμί.
Σήμερα ξέρεις τι μου είπε;
-Κυρά Ντίνα από σήμερα δεν θα μου κρατάς το ψωμί…
-Γιατί παιδάκι μου; ( Την ρώτησα.)
-Αποφάσισα να κάνω οικονομία.
-Και πως θα κάνεις οικονομία το ψωμί είναι το μεγάλο έξοδο;
- Όχι αλλά μπορώ να κάνω οικονομία γιατί θα αρχίσω να ζυμώνω, πήγα και αγόρασα και μηχάνημα για να φτιάχνω ψωμί.
- Ε κυρά Ντίνα (ο Νώντας πήρε ένα πονηρό βλέμμα, νομίζοντας ότι η κυρά Ντίνα ήταν λίγο άπληστη) νομίζω ότι η κοπέλα παρά το νεαρό της ηλικίας της καλά σκέφτεται , όπως είπες και εσύ από την ιεράρχηση των αναγκών θα ξεκινήσεις, οικογένεια έχει το ψωμί φτιάξει πρώτα.
-Δεν κατάλαβες. Την είδες που έφυγε με μια σακούλα;
-Ε ναι.
-Ξέρεις τι μου είπε ; Ξέρεις τι αγόρασε;
-Κυρά Ντίνα τέρμα το έτοιμο ψωμί, πιάσε μου τρία κουτιά τσιγάρα.
-Θα κάνει οικονομία στο ψωμί αλλά το τσιγάρο δεν το κόβει ένα ευρώ το ψωμί εννέα ευρώ τα τσιγάρα πες μου εσύ που είναι η οικονομία; Εσύ τι θέλεις ;
-Ας ξεκινήσουμε με ένα κιλό ψωμί που δεν πήρε η κοπέλα….. και για τσιγάρα βλέπουμε!!
1. Ο διακονιάρης
Φτάνοντας στο σπίτι ο Θανάσης είδε να βγαίνει ένας νεαρός και να φεύγει με ένα παπάκι, στο κουτί μεταφοράς στο πίσω μέρος διάβασε «Γιώργος θελήματα με ένα ευρώ» . Μια νέα υπηρεσία που είχε κάνει την εμφάνιση της στην πόλη. Τα χρόνια που ήταν αυτός παιδί τα γειτονόπουλα έκαναν τα μικροθελήματα στους ηλικιωμένους γείτονες από φιλότιμο τώρα έγινε υπηρεσία.
-Θανάση ο νοικάρης έστειλε το ενοίκιο με εκείνο το γραφείο που κάνει θελήματα.
-Γιατί κονόμησε τόσα πολλά που δεν μπορεί να το φέρει από το σπίτι όπως κάνει κάθε φορά;
- Όχι από ότι φαίνεται … αλλά να (η κυρά Θάλεια δίσταζε να πει στον γιο της αυτό που ήθελε να πει, από τον δισταγμό της ο Θανάσης κατάλαβε ότι κάτι κακό είχε γίνει) .
-Λέγε μάνα τι έγινε .( Η μάνα του κρατούσε σφιχτά το φάκελο λες και ήταν ο ασκός του Αιόλου και ο σοφός Οδυσσέας της είχε πει να μην τον ανοίξει.)
-Να παιδάκι μου έβαλε μέσα 350 ευρώ από 400 που είναι το ενοίκιο .
-Ε λάθος θα έκανε, δώσε μου την απόδειξη με τα τετρακόσια ευρώ και θα πάω από εκεί να του εξηγήσω. Είκοσι χρόνια το ραφείο του σε μας το έχει.
-Όχι δεν έκανε λάθος .
-Πως δεν έκανε λάθος ρε μάνα; Αφού από 400 έδωσε 350.
-Έβαλε μέσα και ένα σημείωμα …. Λόγω της οικονομικής κρίσης ο νόμος λέει του δίνει το δικαίωμα να κάνει είκοσι τα εκατό έκπτωση ….
-Α ώστε μας κάνει και χάρη από 320 μας το αφήνει 350!!! ( Ο Θανάσης ήταν σε κατάσταση τρικυμίας εν κρανίο, με το ένα χέρι πατούσε θυμωμένα τα νούμερα του τηλεφώνου με το άλλο απαιτούσε το φάκελο που έστειλε ο ράφτης. ) Βάλε και την απόδειξη μέσα .
-Ποίον παίρνεις τηλέφωνο;
-Τον δικηγόρο μας να δω αν έχει δίκιο.
-Μην τσακωθείς μαζί του παιδάκι , τόσα χρόνια τον έχουμε νοικάρη , μπορεί να έχει και αυτός προβλήματα….
-Να μας πάρει ένα τηλέφωνο να μας το πει όχι να μας ανακοινώνει τετελεσμένα γεγονότα.
Σε έξαλλη κατάσταση μπήκε ο Θανάσης στο ραφείο. Ο κυρ Τάκης ο ράφτης ήταν απασχολημένος με την επιδιόρθωση ενός παντελονιού, αδιαφόρησε για την παρουσία του Θανάση και συνέχισε τις βελονιές του με την υποστήριξη μιας ασημένιας δαχτυλήθρας. Στοίβα ήταν για επιδιόρθωση και πολλά άλλα ρούχα. Τούτη την εποχή τσαγκαράδικα και ραφτάδικα είχαν μεγάλη πέραση οι επιδιορθώσεις.
-Κυρ Τάκη τι πράγματα είναι αυτά , στέλνεις στην μάνα μου ένα χαρτί και δήθεν δικηγορίστικα κόλπα, πήρα τον δικηγόρο μας δεν υπάρχει κανένας νέος νόμος που να σου δίνει το δικαίωμα να κατεβάσεις το ενοίκιο 20 %.
-Θανάση έπεσαν οι δουλειές ( ο Θανάσης κοίταξε την στοίβα με τα ρούχα που ήταν για επιδιόρθωση και του γύρισε ένα θυμωμένο βλέμμα αλλά ο ράφτης συνέχιζε αφοσιωμένος το ράψιμο του) δεν μπορώ να τα βγάλω πέρα….
-Δεν μπορούσες να με πάρεις ένα τηλέφωνο να έρθω να το συζητήσουμε;
-Τι να συζητήσουμε αφού σου είπα δεν βγαίνω ( ο κυρ Τάκης, σήκωσε τα μάτια του είχε πάρει εκείνο το θρασύ βλέμμα του ανθρώπου που έχει πάρει τις αποφάσεις του χωρίς να νοιάζεται για τον άλλον) .
-Δεν κατάλαβα, κάναμε μια συμφωνία, δεν έπρεπε να την σεβαστείς;
-Την συμφωνία την κάναμε πριν από τρία χρόνια , τα δεδομένα άλλαξαν, για αυτό πήρα αυτήν την πρωτοβουλία.
-Καλά δεν μπορούσαμε να το συζητήσουμε πρώτα.
-Ωραία μιας και ήρθες να το συζητήσουμε. Θανάση τα πράγματα είναι πολύ δύσκολα στην αγορά και δεν μπορώ να τα βγάλω πέρα , από ότι άκουσα και άλλους στην αγορά ζητάνε 20 με 25% κάτω. Εγώ σου προτείνω ένα πενηντάρι κάτω και είμαστε εντάξει. ( Ο Θανάσης ένοιωθε το ηφαίστειο του θυμού για την ειρωνεία του νοικάρη του να τον κυριεύει γύρισε την πλάτη του στον κυρ Τάκη, κοίταξε έξω στο δρόμο και περίμενε να περάσουν 10 αυτοκίνητα . Γύρισε όσο μπορούσε πιο ψύχραιμος προς τον κυρ Τάκη ,κατάλαβε ότι δεν ήταν φρόνιμο να τον διώξει μετά από δεκαετίες συνεργασίας αλλά και πάλι δεν μπορούσε να τον αφήνει αυθαίρετα να κάνει περικοπές γιατί η πτωτική τάση θα συνεχιζόταν).
-Κυρ Τάκη ας πούμε ότι έχεις και εσύ δίκιο , αλλά νομίζω ότι πρέπει να πάμε κάπου στην μέση . (Ο κυρ Τάκης σήκωσε για λίγο τα μάτια του για τον δει, τα μάτια του απλάδες παλιάς ζυγαριάς προσπαθούσαν να υπολογίσουν την αντιπρόταση του Θανάση).
-Για λέγε τι εννοείς ;
- Να το κάνουμε 375 για ένα διάστημα και βλέπουμε ( Τα μάτια του κυρ Τάκη έχασαν την ζυγιστική ισορροπία το δεξί μισόκλεισε το αριστερό ανυψώθηκε και η κόρη του ματιού του τρύπα ηφαιστείου που έβγαζε καπνούς προμηνύοντας μεγάλη έκρηξη. Η δαχτυλήθρα είχε υποχωρήσει μέσα στην παλάμη του και η βελόνα είχε πάρει μια επιθετική τροχιά προς τον Θανάση σα να ήθελε να του ρίξει ένα στρίφωμα!)
-Είσαι διακονιάρης ρεεεε για 25 ευρώ κάνεις έτσι;
-Γιατί εσύ για πόσα κάνεις έτσι ; (!!!)
-Είσαι διακονιάρης ρεεε , είσαι διακονιάρης ρεεε
Ο Θανάσης έκανε όπισθεν , τα δάχτυλα των χεριών του έδειχναν μια έντονη επιθυμία να τον πιάσουν τον κατακόκκινο λαιμό του ράφτη , ξαναγύρισε την πλάτη να κάνει την καταμέτρηση ηρεμίας με τα αυτοκίνητα, στο έβδομο το μάτι του είδε την ταμπέλα Γιώργος Νικολάου Δικηγόρος . Ήταν ο δικηγόρος τους. Δεν περίμενε να μετρήσει άλλα τρία . Το φως στο γραφείο του δικηγόρου ήταν αναμμένο. Κατευθύνθηκε προς τα εκεί…. αφήνοντας πίσω του τον αναψοκοκκινισμένο ράφτη με τον θυμό του…. χωρίς ανταπάντηση.
*Οι ιστορίες βασίστηκαν σε πραγματικά γεγονότα , δείχνουν ότι η κρίση δεν είναι πάντα το αίτιο της κακής αξιολόγησης των αναγκών μας και της αδυναμίας μας να βρούμε ένα τρόπο συνεννόησης. Ίσως αυτές οι αδυναμίες να μας οδήγησαν σε αυτή την κρίση.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου