Τα γενέθλια της δασκάλας

Η απέναντι όχθη του Βασίλη Καπετάνιου

Γκλιν γκλιν οι κινέζικοι ήχοι από το κινητό ειδοποίησαν τον Θάνο για το εισερχόμενο μήνυμα. Τις συγκεκριμένες συσκευές τις ονόμασαν «έξυπνα τηλέφωνα» λες και τα άλλα ήταν χαζά. Με την σύγχρονη τεχνολογία η επικοινωνία των ανθρώπων, η μεταφορά ενός μηνύματος γίνεται με ιλιγγιώδη ταχύτητα. Μέχρι πριν λίγα χρόνια για να ολοκληρωθεί μια πράξη επικοινωνίας  σε απόσταση απαιτούσε χρόνο. Τα γράμματα απαιτούσαν κάποιες μέρες για να πάνε στον προορισμό τους. Ακόμα και τα τηλέφωνα απαιτούσαν τον χρόνο τους. Το καντράν εκείνο το εξάρτημα με τις πλαστικές τρύπες πάνω από τους αριθμούς μέσα στις οποίες έπρεπε να βάλεις το δάκτυλο σου για να καλέσεις έναν αριθμό, απαιτούσε κάποιο χρόνο. Φαίνεται ότι αυτός ο χρόνος αναμονής για την ολοκλήρωση της επικοινωνίας της έδινε και ένα βάθος , ο χρόνος αναμονής έδινε την υγρασία που ήθελε για να ριζώσει.  Στις μέρες μας η ταχύτητα στην μετάδοση του μηνύματος στέρησε στην επικοινωνία το βάθος της και έγινε μια απλή πληροφορία η οποία σπάνια αποκτά μνημονικές ρίζες.

Οι μιμικοί μύες του Θάνου έφτιαξαν στο πρόσωπο του την εικόνα της συγκρατημένης δυσαρέσκειας , μάτια μισόκλειστα και τραβηγμένα σε σφιχτό χαμόγελο τα χείλη του. Φαίνεται ότι δεν του άρεσε και πολύ το μήνυμα της μικρής Μαρίας .

-Μπαμπά έμαθα να περνάω τραγούδια από τον υπολογιστή στο ΜΡ4.

Διάβασε στο γυαλί το μήνυμα της κόρης του. Ήταν οι πρώτες μέρες του σχολείου και έπρεπε να προσαρμοστεί στις απαιτήσεις του σχολείου της , η Πέμπτη ήταν δύσκολή τάξη. Ένοιωθε και λίγο άσχημα γιατί αυτός της είχε αγοράσει την ηλεκτρονική συσκευή ικανοποιώντας ένα μικρό χατιράκι της κόρης του. Και το δώρο μάλλον αποσυντόνιζε την μελέτη.

-Διάβασες τα μαθήματα σου; (Ήταν h δική του απάντηση)

-Ναι αμέ, έτοιμη και για το διαγώνισμα ιστορίας, θα τα πούμε το πρωί (Η απάντηση της μικρής Μαρίας.)

Λίγο παράξενο  χρονικά του φάνηκε αυτή η ετοιμότητα της κόρης του. Η ιστορία , με τις πολλές άγνωστες λέξεις , τα πολλά ονόματα και ένα όχι και τόσο καλογραμμένο βιβλίο, ήταν από τα μικρά βάσανα της μικρής Μαρίας και απαιτούσε χρόνο. Θα τα λέγανε στο πρωινό. Το πρωινό είναι το νέο σημείο συνάντησης των σύγχρονων οικογενειών. Μέχρι πριν λίγα χρόνια το μεσημεριανό φαγητό  κυρίως ήταν το σημείο συνάντησης της οικογένειας. Στον σύγχρονο τρόπο ζωής με τον μεγάλο αριθμό δράσεων που εγκλωβίσαμε την ζωή μας και το πλήθος των δραστηριοτήτων που κάνουν τα παιδιά, χάθηκε το μεσημεριανό ή το βραδινό φαγητό ως γεγονός συνάντησης.  Από γεγονός αντάμωσης έγινε μόνο μέσο συλλογής των απαραίτητων θερμίδων.

Το επόμενο πρωί στις 6,45 ο Θάνος και η γυναίκα του ξύπνησαν από το ξυπνητήρι της κόρης τους. Η οποία πρέπει να είχε ξυπνήσει νωρίτερα γιατί άκουσαν τα βήματα της από το δωμάτιο της κουζίνας.

-Γονείς σηκωθείτε, ξυπνάτε ωραία μου πουλάκια ( είπε με μπάσα ειρωνική φωνή, προσπαθώντας να μιμηθεί τον μπαμπά της στο πρωινό του εγερτήριο).

-Ερχόμαστε  ( ακούστηκε η φωνή του Θάνου ).

-Άντε να πάρουμε το πρωινό μας όλοι μαζί με ηρεμία και να ξεκινήσουμε την μέρα μας με δύναμη ( Συνέχισε η μικρή Μαρία με την μπάσα φωνή συνεχίζοντας να πειράζει τον πατέρα της. )

-Καλά, τι έπαθες σήμερα και σηκώθηκες πρωί – πρωί; Θα πάτε εκδρομή; Αποκλείεται, δεν μου έφερες να υπογράψω  το έντυπο ότι σου επιτρέπω να πας.

Ο Θάνος ήξερε  ότι η κόρη του ξυπνούσε χωρίς προειδοποίηση και νωρίτερα όταν ήταν να πάει κάποιο ταξίδι.

-Όχι, έχουμε γενέθλια !!!

-Τι γενέθλια παιδάκι μου, διαγώνισμα στην ιστορία έχεις.

-Και αυτό αλλά έχουμε γενέθλια της δασκάλας μας.

-Καλά και πότε το μάθετε αφού λίγες μέρες την ξέρετε.

-Στο μάθημα της Πολιτικής Αγωγής μας έδειξε την ταυτότητα της και διάβασε ημερομηνία γέννησης 9 Οκτωβρίου.

-Και πως το αποφασίσατε ;

-Ακριβώς δεν ξέρω να σου πω αλλά μόλις το ακούσαμε ανταλλάξαμε ματιές και στο διάλλειμα όλοι ξέραμε ότι θέλαμε να γιορτάσουμε τα γενέθλια της δασκάλας μας. Ο   Πέτρος ανάθεσε ένα ρόλο στον καθένα μας. Εγώ  ανέλαβα την μουσική επιμέλεια.  Πρώτο απ’  όλα τo τραγούδι «χρόνια πολλά»  του αγαπημένου σου Βασίλη Παπακωνσταντίνου. Βλέπεις δεν πάνε και χαμένα τα δώρα που μου κάνεις αξιοποίησα το ΜΡ4…..  και τα μικρά ηχεία σου  που δανείστηκα για πάντα!!!

Εκείνη την στιγμή στο καθιστικό εμφανίστηκε ο μικρός γιος του Θάνου. Με κινήσεις εκπαιδευμένου καταδρομέα χωρίς να τον πάρει κανείς είδηση  πήγε να  ανοίξει τον υπολογιστή. Ήθελε να δει ένα βίντεο  «τις πολεμικές σβούρες» το είχε αποθηκεύσει στα αγαπημένα . Με μια βιαστική κίνηση βρέθηκε σε ένα αποθηκευμένο βίντεο του Θάνου.  Τα ηχεία του υπολογιστή ήταν σχετικά δυνατά, μια εκπομπή στην οποία μιλούσε ο καθηγητής Χρήστος Γιανναράς. Διακόπηκε η συνομιλία πατέρα κόρης. Με αθόρυβες κινήσεις και  ένα πονηρό βλέμμα πήρε την θέση του για το πρωινό ο μικρός. Από τα ηχεία του υπολογιστή ακούγονταν τα λόγια του καθηγητή.

- « Το σχολείο ετοιμάζει οπαδούς όχι πολίτες…… δεν προβληματίζει κανέναν ότι η παιδεία ετοιμάζει βανδάλους…. Έχουμε τεράστια κρίση σχολικής  εκπαίδευσης …. Το εκπαιδευτικό σύστημα προσφέρει γνώσεις μιας χρήσης. …. Υπάρχει διέξοδος να ξαναβρούμε νόημα ζωής  να δίνει χαρά»

Ο Θάνος για μια στιγμή χάθηκε στα λόγια του καθηγητή φιλοσοφίας, ενώ με τα μάτια του παρακολουθούσε τις ενθουσιώδεις κινήσεις της κόρης του η οποία τελείωσε γρήγορα - γρήγορα το πρωινό της και ετοίμαζε τις υποχρεώσεις της  για τα γενέθλια.

-Ε μπαμπά χάθηκες, κλικ κλικ, εδώ ο γιός σου.

-Όχι δεν χάθηκα αλλά αυτό που έβαλες ταίριαξε με αυτά που λέγαμε με την Μαρία.

-Δεν κατάλαβα τίποτα εγώ τις σβούρες ήθελα να δω.

-Ε άντε να τελειώνουμε να πάμε σχολείο ( Είπε η Μικρή Μαρία )

-Έχουμε χρόνο,

-Δεν έχουμε καθόλου, σήμερα έχουμε τα γενέθλια της δασκάλας  αυτό δεν λέγαμε τόση ώρα ε κλικ κλικ κλικ

-Εντάξει άντε να  ετοιμαστούμε.

Από τα ηχεία ακούγονταν τα λόγια του καθηγητή.

-«Θα μπορούσαν τα πάντα να μεταβληθούν όχι βέβαια από την μια στιγμή στην άλλη από την στιγμή που βρίσκουμε νόημα να είμαστε έλληνες»

Την άλλη μέρα το πρωί ο Θάνος ξύπνησε με τους κανονικούς ρυθμούς. Ελαφρά νυσταγμένη ήρθε η μικρή Μαρία και λίγο αργοπορημένη ως συνήθως για το πρωινό οικογενειακό τραπέζι.

-Πως πήγε Μαράκι χθες ;

-Ε έγραψα καλά στην ιστορία μην ανησυχείς.

-Δεν ρωτάω για αυτό για τα γενέθλια ρωτάω.

 Τα μάτια της άνοιξαν διάπλατα και η νύστα έφυγε με μιας. Ο ενθουσιασμός ήρθε ξανά στο πρόσωπο της .

-Ήταν τέλεια!!! Είχαμε πάει όλοι νωρίτερα στην τάξη. Δεν θα το πιστέψεις, ακόμα και ο Τάσος που δεν έχει έρθει ποτέ πριν την προσευχή ήταν δέκα λεπτά νωρίτερα μέσα στην τάξη. Κάναμε προσευχή και όλα ήταν έτοιμα πριν μπει η δασκάλα. Μόλις ακούσαμε τα βήματα της στον διάδρομο ετοίμασα το τραγούδι «χρόνια πολλά». Η δασκάλα ξαφνιάστηκε και το χάρηκε πολύ. Και εμείς το χαρήκαμε γιατί κάναμε κάτι όλοι μαζί και ήταν τέλειος ο συντονισμός.

-Και με το διαγώνισμα τι έγινε …

-Μετά την τούρτα ήρθε η σειρά του … το πιο γλυκό διαγώνισμα της ζωής μου!!! Νομίζω ότι αυτό το διαγώνισμα ιστορίας θα το θυμάμαι  μέχρι να γεράσω….

 

*Η ιστορία έχει φανταστικά στοιχεία αλλά στηρίχθηκε σε πραγματικά γεγονότα. Μια ομάδα παιδιών ( μια τάξη) τυχαία έμαθαν στην διάρκεια ενός μαθήματος την ημερομηνία γέννησης της δασκάλας τους και ετοίμασαν τα γενέθλια της.

 

**Όσο περνάει ο καιρός και μεγαλώνει η οικονομική κρίση τόσο μεγαλώνουν και οι φόβοι μας, είναι γνωστός ο ατομικός και συλλογικός μας τρόμος , τα παιδιά μας θα περάσουν χειρότερα από εμάς. Και πάντα εννοούμε τα υλικά αγαθά και τα καταναλωτικά προϊόντα που θα στερηθούν. Αγνοούμε ότι οι γονείς και οι παππούδες μας πέρασαν από πολύ μεγαλύτερες στερήσεις και κατόρθωσαν όχι μόνο να επιβιώσουν αλλά και να δημιουργήσουν. Που έβρισκαν λοιπόν αυτή την δύναμη; Χωρίς να έχουν πολλές «γνώσεις» ήταν φορείς ενός νοήματος ζωής , μιας συλλογικότητας που υπεράσπιζε κατοχύρωνε και φανέρωνε την αλήθεια τους. Η κοινότητα των ελλήνων ήταν το νόημα της ζωής τους. Στην ανάσταση , στο πανηγύρι του χωριού, στην βάφτιση , στην κηδεία ο καθένας φανέρωνε την ετερότητα του προσώπου και η κοινότητα ήταν η αλήθεια του. Όλες οι σχέσεις είχαν την απαραίτητη υγρασία του χρόνου και του νοήματος για τους κάνουν ανθεκτικούς και ισχυρούς. Έχει δίκιο ο καθηγητής όταν λέει ότι η κρίση είναι βαθιά εκπαιδευτική, πολιτισμική. Όταν υπάρχουν ακόμα παιδιά που συντονίζουν τον χρόνο και την πράξης τους για ένα κοινό σκοπό όπως τα γενέθλια της δασκάλας  είναι μικρά δείγματα ελπίδας ότι σε κάποια σχολειά το Πρόσωπο  και η Α-λήθεια των σχέσεων είναι πάνω από τις στιγμιαίες γνώσεις. Ένα μικρό νεανικό ελπιδοφόρο μήνυμα ελληνικότητας.