“Για δες τε πως αστράφτουν”

Άρθρο του Άκη Ντάνου

ΤΗΝ ΩΡΑ που αεροκοπανάνε οι άρχοντες περί δημοκρατικής τάξης, ανάμεσά μας οι αμίλητοι ζούνε. Κι όσο σαν δούλοι εμείς μένουμε σιωπηλοί, οι ηγεμόνες δυναμώνουν, ξεσκίζουν, βιάζουν, ληστεύουν, των ανυπόταχτων τα μούτρα τσαλακώνουν.
Ετούτων των αμίλητων το πετσί, περίεργα θα ’λεγες είναι φτιαγμένο. Τους φτύνουνε καταπρόσωπο
κι αυτοί σκουπίζουνε σιωπηλά το πρόσωπο το φτυμένο. Να αγριέψουνε δεν το λέει η ψυχούλα τους, και που το παράπονό τους να πούνε;
Απ’ του μισθού τα ψίχουλα, πώς να αποχωριστούνε; Μισή ώρα -κι αν- βαστάει το κόχλασμά τους,
μετά αρχινάνε το τρεμούλιασμά τους. Ει! Ξυπνήστε κοιμισμένοι! Από την κορυφή ως τα νύχια ξεσκεπάστε τους, άλλο δε μας μένει. ", έγραφε ο Βλαντιμίρ Μαγιακόβσκι (Влади́мир Маяко́вский 1893-1930 )

ΠΡΟΦΗΤΙΚΟ κείμενο, λες και γνώριζε καλά την αντίδραση των καταπιεσμένων στην κάθε εξουσία. Λες και το είχε γράψει για την σημερινή Ελληνική πραγματικότητα και όχι για την προεπαναστατική Ρώσικη. Από παντού τα χτυπήματα στον λαό αλλά εκείνος σκυφτός δροσίζεται από τα σάλια των εξουσιαστών την ώρα που του ξεκοκαλίζουν τα σπλάχνα του.

ΥΠΟΤΑΓΜΕΝΟΙ και υπήκοοι (απ το υπακούω, υποτάσσομαι στις εντολές κάποιου ανωτέρου) αντι για πολίτες, σέρνονται από τα “πολιτικά” χωνευτήρια που για αποπροσανατολισμό κάποιοι τα ονόμασαν “κόμματα”. Φαίνεται πως ο Νεοέλληνας όχι μόνο ανέχεται τον ζυγό στον σβέρκο του, αλλά και σέρνει βαθιά το αλέτρι στο χωράφι της αλλοτρίωσης της συνείδησης.

Ο ΚΑΘΕΝΑΣ απ τους πολιτικάντηδες που οδήγησαν λαό και χώρα στην εξαθλίωση, -υποτελείς στο κεφάλαιο ήμασταν έτσι κι αλλιώς-, εμφανίζεται τώρα σαν σωτήρας επιρρίπτοντας τα λάθη στους “άλλους”. “Στους άλλους”, στους οπουδήποτε εκτός αυτού του ιδίου και συ ιδιώτη (με την αρχαιοελληνική και ευρωπαϊκή έννοια του βλάκα) νεοέλληνα ψηφοφόρε, ετοιμάζεσαι να ζητοκραυγάσεις και πάλι: “ Ο κύριός μου απέθανε, ζήτω ο κύριός μου” και να είσαι ευτυχισμένος με τις νέες γιαλυστερές αλυσίδες που θα περάσουν στα πόδια σου. “Για δες τε πως αστράφτουν”