Χριστουγεννιάτικη ρουτίνα

Άρθρο του Άκη Ντάνου

ΠΡΙΝ μερικά χρόνια, στην ίδια στήλη είχα αναφερθεί για το πώς πρέπει να βιώνουμε τις γιορτές. Καιρός είναι όμως πλέον να αναφερθούμε για το πώς θα επιβιώνουμε στις γιορτές, αφού ο καταναλωτισμός έχει μετατραπεί σε αντικατάστατο του θρησκευτικού εορταστικού πνεύματος είτε αντιλαμβάνεται κανείς ορθόδοξα είτε με άλλη δοξασία. ΟΙ ΔΗΜΟΙ σπαταλούν χιλιάδες ευρώ προκειμένου να εισαγάγουν τους πολίτες στο εορταστικό πνεύμα, ενώ παράλληλα η εμπορική κίνηση αποτελεί γνώμονα στο κατά πόσο ο εορτασμός θα είναι λαμπρός ή όχι. Και στις δύο περιπτώσεις ο αναγκαίος καταναλωτισμός που επικρατούσε στους παλαιότερους χρόνους να αντικαθίσταται από τον περιττό εμπορικό καταναλωτισμό που προβάλλεται με κάθε χυδαιότητα από το οικονομικό μας σύστημα.
ΚΑΠΟΤΕ τα καινούργια ρούχα, τα λεγόμενα καλά, τα φορούσε κανείς συμμετέχοντας στα εορταστικά δρώμενα. Σήμερα τις πανάκριβες τουαλέττες τις χρησιμοποιούμε για να «λαμπρήνουμε» το εγώ μας και όχι την εορταστική διαδικασία. Ο καταναλωτισμός αναδεικνύει πάντα το άτομο από το σύνολο και αυτό έχει ως αποτέλεσμα η μαζικότητα που απαιτεί ο εορτασμός αυτών των ημερών να μετατρέπεται σε προσωπική προβολή, αποξενώνοντάς το πνεύμα του εορτασμού που δεν είναι άλλο από την αναγέννηση της φύσης και της ελπίδας.
ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΛΕΥΡΑ τους οι ΟΤΑ αδυνατούν να παρέμβουν προς μια γενική αλλαγή αυτής της κατεύθυνσης, αναπαράγοντας απλά εορταστικά κατάλοιπα, όπως χορωδιακό υμνητικό τραγούδι, μετατρέποντας άθελα τους υποτιθέμενους ψυχαγωγούμενους σε παθητικούς καταναλωτές των εκδηλώσεων. Αυτό που λείπει είναι η φαντασίωση. Η ταύτιση με τις καιρικές αλλαγές και με την ελπίδα της Γέννησης του Χριστού είτε παλιότερα του Διόνυσου ή του ανίκητου Ήλιου.
ΕΙΝΑΙ ΑΝΑΓΚΑΙΟ επομένως οι δήμοι να στραφούν ξανά στο να κεντρίσουν τη δημιουργική συμμετοχική φαντασία των πολιτών και κυρίως των παιδιών με μια σειρά δρώμενα που θα τα βγάλουν από το δωμάτιο του PC ή του Play Station ξανά στους δρόμους και τις γειτονιές, όχι για να γεμίζουν τις τσέπες τους με χρήματα από τα κάλαντα για την αγορά καταναλωτικών αγαθών, αλλά για την ενεργή συμμετοχή τους στον εορτασμό.
Ο συνδυασμός των εορταστικών εκδηλώσεων με θεατρικές παραστάσεις παιδικών παραμυθιών, όπως ένα φεστιβάλ παραμυθιού με παρέλαση παραμυθένων αρμάτων και παρουσίαση διηγήσεων από τα ίδια τα παιδιά ίσως να έδινε το έναυσμα για τη δημιουργία νέων σύγχρονων ιδεών βίωσης του χειμερινού εορταστικού κύκλου.