Αυτή η απόφαση κρίνει το μέλλον των παιδιών μας

Άρθρο του Άκη Γκάτζιου

ΑΧΑΡΤΟΧΡΑΦΗΤΟΣ ο όρος «Ειδική Οικονομική Ζώνη» για το Ελληνικά δεδομένα. Και ξαφνικά μαθαίνουμε ότι στο επόμενο κιόλας Περιφερειακό Συμβούλιο θα γίνει συζήτηση για την αξιολόγηση μετατροπής της Περιφέρειας Πελοποννήσου σε ΕΟΖ (Ειδική Οικονομική Ζώνη). Και μάλιστα με την προτροπή του περιφερειάρχη ο οποίος θεωρεί -ούτε λίγο ούτε πολύ- ότι έτσι θα βγει από το τέλμα η Πελοπόννησος.

ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΤΕΥΝΑΣΕΙ τις ανησυχίες του κόσμου δηλώνει μάλιστα ότι στις ειδικές οικονομικές ζώνες δεν θίγονται τα εργασιακά και ασφαλιστικά συμφέροντα. Πώς διασφαλίζεται όμως αυτό, όταν η συνήθης πρακτική των ζωνών είναι η παράταση της εργασιακής βάρδιας; Σύμφωνα με πρόσφατο δημοσίευμα της Ελευθεροτυπίας (3/9/2011) στις ΕΟΖ της Κίνας το μέσο ωράριο ποικίλλει από τις 54 έως τις 77 ώρες την εβδομάδα!

ΜΠΟΡΕΙ επομένως θεωρητικά ο στόχος των χωρών που φιλοξενούν ΕΟΖ να είναι η επέκταση και ο εκσυγχρονισμός της οικονομίας τους μέσω των ξένων επενδύσεων, η εισαγωγή τεχνολογίας και η δημιουργία απασχόλησης. Όμως η πρακτική έδειξε ότι και οι τρεις αυτοί στόχοι είναι αμφισβητήσιμοι.

ΑΡΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΟΛΑ ΡΟΔΙΝΑ στον συγκεκριμένο σχεδιασμό της Περιφέρειας. Και πρέπει να ληφθεί υπόψιν η γνώμη του πολίτη για τόσο μεγάλες και σημαντικές αποφάσεις που έχουν σχέση με το μέλλον του και την ζωή του. 

ΠΡΕΠΕΙ να ζυγιστούν τα θετικά και τα αρνητικά στοιχεία και να ληφθεί μια ξεκάθαρη απόφαση, αφού και ο τελευταίος πολίτης θα έχει ενημερωθεί μέχρι κεραίας, σχετικά με το τί του ξημερώνει. Ο εργασιακός μεσαίωνας που μπορεί να επέλθει δεν είναι θέμα μιας απλής απόφασης ενός περιφερειακού συμβουλίου. Αυτό τουλάχιστον πρέπει να το κατανοήσουν όλοι οι αιρετοί της περιφέρειας Πελοποννήσου.